WSklepienie – konstrukcja budowlana o przekroju krzywoliniowym, służąca do przykrycia od góry przestrzeni pomieszczenia w budynku, ograniczona murami, łękami, belkami itp. Oparta na kolumnach, filarach, arkadach. Wykonana z kamienia (klińców), cegieł, betonu lub żelbetu i mająca, ze względu na możliwość tworzenia urozmaiconych form, znaczny wpływ na wygląd i architektoniczny wyraz danego pomieszczenia.
WSklepienie gwiaździste – sklepienie krzyżowo-żebrowe lub żaglaste, w którym wprowadzono dodatkowy podział pól, tworząc obraz gwiazdy.
WSklepienie klasztorne – sklepienie zbudowane na planie kwadratu z dwóch przenikających się sklepień kolebkowych, z których pozostawiono boczne części sklepień. Podparte jest na czterech ścianach. Stosowane rzadziej niż sklepienie krzyżowe.
WSklepienie kolebkowe (beczkowe) – sklepienie w kształcie połowy leżącego walca przeciętego wzdłuż płaszczyzny poziomej. Wykonywane z ciosów kamiennych w kształcie klińca przewiązanych z zasadą mijania spoin. Kolebka sklepienia oparta jest na ścianach podłużnych. Ściany przejmują obciążenie pionowe i poziome.
WSklepienie kryształowe – sklepienie stosowane w późnym gotyku, w którym zrezygnowano z żeber a wysklepki sklepienne mają ostre krawędzie. Uzyskiwano w ten sposób powierzchnie złożone z licznych, małych wysklepek, na których gra światła tworzyła ciekawy efekt dekoracyjny. Sklepienia tego rodzaju zostały po raz pierwszy zastosowane w 1471 r. na zamku Albrechtsburg w Miśni przez budowniczego Arnolda z Westfalii. Później rozpowszechniły się w Saksonii, następnie m.in. w Czechach, Morawach i obecnej północnej Polsce.
WSklepienie krzyżowe – sklepienie zbudowane na planie kwadratu z dwóch, przenikających się sklepień kolebkowych, z których pozostawiono górne części sklepień. Podparte jest na czterech filarach lub słupach usytuowanych w wierzchołkach kwadratu. Podpory znajdują się pod przekątnymi powstającymi przez przecięcie się kolebek. Wzdłuż nich przenoszone są obciążenia. Sklepienie stosowane znacznie częściej niż klasztorne, pozwalało na swobodniejsze kształtowanie wnętrza.
WSklepienie krzyżowo-żebrowe - sklepienie krzyżowe o wyraźnie zaznaczonych łękach przez wymurowanie żeber w miejscu przenikania kolebek.
WPalmowe sklepienie – sklepienie zbudowane na żebrach promieniście rozchodzących się z jednego lub kilku filarów (np.kolumn) stojących wewnątrz pomieszczenia pośrodku przęsła. Sklepienie stosowane najczęściej w okresie późnego gotyku angielskiego.
WSklepienie sieciowe – sklepienie najczęściej kolebkowe, w którym wprowadzono krzyżujące się żebra. Żebra tworzą siatkę rombów. Sklepienie wprowadzono pod koniec gotyku.
WSklepienie trójpodporowe – rodzaj sklepienia gotyckiego występującego na ziemiach polskich od połowy XIV wieku. Inna nazwa to sklepienie przeskokowe lub sklepienie piastowskie. Była to modyfikacja sklepienia krzyżowo-żebrowego, polegająca na dodaniu piątej podpory - naprzeciwko pary podpór umieszczano trzy podpory. Prawdopodobnie pierwsze sklepienia tego typu zastosowano ok. 1346 roku nad wschodnim przęsłem w prezbiterium katedry w Krakowie oraz w latach 1341 - 1371 nad nawami bocznymi kościoła św. Krzyża we Wrocławiu. Można je znaleźć również w kościele Najświętszej Marii Panny na Piasku we Wrocławiu.
WSklepienie wachlarzowe zbudowane jest na żebrach promieniście rozchodzących się z przyściennych punktów podparcia. Stosowane najczęściej w okresie późnego gotyku angielskiego – tzw. stylu perpendykularnego czyli pionowego, który zdominował architekturę angielską w XV wieku.
WSklepienie zwierciadlane - sklepienie klasztorne o bardzo małej krzywiźnie albo sklepienie przechodzące w płaski strop powyżej krótkiego odcinka krzywizny.
WSklepienie żaglaste – sklepienie na planie kwadratu lub innego wieloboku, zbudowane z czaszy kuli lub elipsoidy, o średnicy większej niż przekątna wieloboku stanowiącego plan pomieszczenia przykrytego tym sklepieniem.
WŻebro – pojęcie to w budownictwie i architekturze ma kilka znaczeń:w budownictwie współczesnym: żebro żelbetowe – pogrubione miejsce o zwiększonej nośności i dodatkowym zbrojeniu stosowane w stropach w budownictwie w wiekach VIII–XVII: żebro kamienne i ceramiczne stosowane do wzmocnienia sklepienia, prowadzone po krzywiźnie sklepienia, żebro sklepienne
WŻebro przewodnie – żebro sklepienne będące w planie linią prostą, biegnące przez całą długość nawy i łączące najwyższe punkty sklepienia. Stosowane do:podkreślenia kierunku podłużnego budowli, zatarcia podziału na przęsła, ujednoliceniu sklepienia – łączy pola sklepienne między sobą.