WBlachowkręt – rodzaj wkręta przeznaczonego do mocowania do blachy. Blachowkrętów szczególnie powszechnie używa się do łączenia z blachą części, na których nie występują znaczne obciążenia. Średnice blachowkrętów na ogół nie przekraczają 7 milimetrów, a grubość blachy nie jest na ogół większa od pół milimetra.
WGwóźdź – wykonany z metalu trzpień zaostrzony z jednej strony, z drugiej zakończony płaskim łbem. Gwóźdź służy do łączenia różnych elementów. Połączenie jest utrzymywane dzięki siłom tarcia działającym wzdłuż osi gwoździa oraz dzięki sztywności trzpienia. Początkowo gwoździe były wykonywane z kutej miedzi, następnie z kutej stali. Obecnie gwoździe wykonywane są przede wszystkim ze stalowego drutu. W Polsce pierwsze maszyny do produkcji gwoździ pojawiły się w XIX wieku. Obecnie różne rodzaje gwoździ i sposoby ich wykonywania są objęte Polskimi Normami min: PN-EN 10230-1:2003 – Gwoździe z drutu stalowego, PN-EN 10230-1 – Gwoździe budowlane.
WHufnal – duży gwóźdź wykonywany przez kowala metodą kucia rozżarzonego pręta na kowadle. Posiada przekrój zbliżony do kwadratowego na całej swojej długości. Przekrój hufnala największy przy łbie zmniejsza się stopniowo aż do utworzenia ostrza, potrzebnego do przebicia końskiego kopyta. Stal z którego są wykonywane hufnale jest poprzez proces wolnego chłodzenia zmiękczona, dzięki czemu część hufnala wychodząca z kopyta daje się zaginać, uniemożliwiając odpadnięcie podkowy. Stosowany do przybijania podków koniom oraz w ciesielstwie. Spotyka się też hufnale wykonane metodami przemysłowymi.
WKołek rozporowy – element złączny wykorzystywany do mocowania lub osadzania wkrętów, śrub lub bolców w ścianach, posadzkach i stropach.
WKołek stolarski, nazywany też kołkiem meblowym – element łączący w konstrukcji mebli szkieletowych i skrzyniowych.
WNakrętka – łącznik w połączeniu śrubowym. Jest pierścieniem z naciętym na całej długości otworu gwintem. Nakręcana jest na wolny koniec trzonu śruby zgodnie z wymaganiami montażowymi.
WNit – metalowy element konstrukcyjny używany przy nitowaniu, czyli łączeniu ze sobą płaskich elementów np. fragmentów blach, skór, tworzyw sztucznych. Nity pracują zwykle na ścinanie.
WPodkładka – element pomocniczy w połączeniach śrubowych. Podkładki najczęściej separują nakrętkę od materiału łączonego, co zmniejsza prawdopodobieństwo rozluźnienia połączenia, a w innych systemach zabezpieczają przed odkręcaniem, jak podkładki odginane czy sprężynujące. Podkładki stosuje się również w celu zwiększenia powierzchni nacisku połączenia na łączony materiał, co zmniejsza naprężenia i prawdopodobieństwo uszkodzenia łączonych elementów.
WPołączenie klejowe – połączenie mechaniczne, w których wykorzystuje się adhezyjne właściwości substancji klejowych. Klej wnika w drobne pory, nierówności na powierzchni materiału, po czym twardnieje. Czasem przy klejeniu tworzyw sztucznych dodatkowo następuje częściowe rozpuszczenie powierzchni klejonych. Połączenie tego typu w budowie maszyn stosowane jest często, zwłaszcza jeśli trzeba połączyć różne materiały.
WPołączenie lutowane – połączenie, w którym metalowe elementy łączone są przy użyciu spoiwa (lutu) topionego w temperaturze znacznie niższej niż temperatura topnienia łączonych części. Obszar spoiny jest podgrzewany do temperatury, w której struktura krystaliczna spajanych metali jest w stanie wchłonąć pewną liczbę cząsteczek spoiwa. Spoiwo wypełnia wszystkie przestrzenie pomiędzy spajanymi elementami.
WPołączenie spawane, spaw, spoina – rodzaj złącza powstającego w procesie fizycznym łączenia materiałów poprzez ich miejscowe stopienie i zestalenie. Stosowane np. do łączenia metali i tworzyw sztucznych. Przy spawaniu zwykle dodaje się spoiwo spawalnicze, tj. stapiający się wraz z materiałem rodzimym materiał dodatkowy, wypełniający spoinę.
WŚruba – element połączenia śrubowego. W budowie maszyn łączniki te znajdują różnorakie zastosowanie, dlatego też występują w wielu odmianach zawartych w normie PN-91/M-82055. Śruby, pod względem postaci, różnią się między sobą m.in. kształtem łba, zakończenia lub czopa, długością gwintu w stosunku do długości trzpienia, rodzajem gwintu oraz innymi szczegółami.
WŚruba rzymska – dwa pręty połączone podłużną nakrętką. Pręty są nagwintowane na końcach w kierunkach przeciwnych, co pozwala przy skręcaniu nakrętki na naciągnięcie prętów. Wariant ten przedstawiony jest na fotografii; inną odmianą sprzęgu przy pomocy śruby rzymskiej jest - przedstawiony na rysunku - pojedynczy pręt nagwintowany na obu końcach w przeciwnych kierunkach oraz dwie nakrętki o przeciwnych gwintach nakręcone na ten pręt.
WWkręt – gwintowany trzpień, zwykle o kształcie lekko stożkowym, stanowiący łącznik w połączeniu gwintowym. Prawie wszystkie wkręty mają łeb, przeważnie z nacięciem. Gwinty wkrętów często nie są znormalizowane.
WZawias – okucie umożliwiające ruch, składające się zazwyczaj z dwóch członów połączonych przegubowo, z których jeden jest przytwierdzony do skrzydła, drugi do ościeżnicy lub bezpośrednio do wewnętrznej powierzchni otworu drzwiowego.
WZgrzewanie wybuchowe − metoda spajania metali, w której następuje proces dynamicznego docisku łączonych powierzchni spowodowany energią wyzwalaną wskutek detonacji materiału wybuchowego.
WZłącza ciesielskie – sposób łączenia w konstrukcjach drewnianych elementów współpracujących ze sobą. Tradycyjnie wykonywane bez użycia gwoździ, niektóre złącza wzmacniane były drewnianymi dyblami. W zależności od ustawienia łączonych elementów względem siebie można wyróżnić:złącza wzdłużne – łączące elementy na ich długości, przedłużające je. złącza poprzeczne – łączące elementy pod kątem łączące elementy na ich szerokości – stosowane do połączeń elementów węższych na ich dłuższym boku, występują przy deskowaniach ścian, układaniu podłóg itp.
WZłącza ciesielskie poprzecznewrąb: jednostronny, wzajemny, krzyżowy zamek: prosty, płetwowy zwidłowanie złącza węgłowe - zamki węgłowe proste lub płetwowe z ostatkami lub bez. Złącza występują w konstrukcjach ścian wieńcowych złącza na czop: pełny, odsaczony, środkowy, kosowy. Występują przy połączeniu elementów pionowych z poziomymi
WZłącza ciesielskie wzdłużnena nakładkę: prostą, ukośną, obcą; zamek ukośny ; styk krzyżowy
WZłącze płetwowe – rodzaj złącza stosowany głównie w ciesielstwie i stolarstwie. Złącze wykorzystywane także m.in. w przemyśle zbrojeniowym, do łączenia teleskopów z montażem, a także w rozrywce do łączenia ze sobą poszczególnych elementów puzzli. Polega na użyciu elementu o przekroju trapezu równoramiennego oraz stosownie wyprofilowanego uchwytu.