
Dach czterospadowy, inaczej dach czteropołaciowy – dach o dwóch przeciwległych połaciach podłużnych w kształcie trapezu i dwóch przeciwległych połaciach bocznych w kształcie trójkąta. W przeciwieństwie do dachu dwuspadowego – w dachu czterospadowym nie występują trójkątne ściany zwane szczytami.

Dach dwuspadowy, inaczej dach dwupołaciowy, szczytowy lub siodłowy – dach o dwóch przeciwległych połaciach połączonych w kalenicy. Cechą charakterystyczną dachu dwuspadowego jest występowanie trójkątnych ścian bocznych, zwanych szczytami, zamykających bryłę dachu w płaszczyznach prostopadłych do kalenicy.
Dach hełmowy, hełm – zwieńczenie wieży (dach) o konstrukcji drewnianej, rzadziej murowanej z cegły lub kamienia, zwykle o ozdobnym kształcie.

Iglica – zwieńczenie wieży lub hełmu w formie wysmukłego ostrosłupa lub stożka. Czasem iglicą nazywany jest również dach wieżowy o dużej wysokości.

Dach kopulasty – dach w kształcie kopuły o różnym kształcie najczęściej w postaci czaszy.

Kosz dachowy – wklęsła krawędź dachu powstająca na przecięciu dwóch połaci dachowych pod kątem rozwartym, wzdłuż tak zwanej linii koszowej.

Dach krakowski – odmiana łamanego dachu polskiego stosowana głównie w budownictwie cywilnym w epoce Renesansu i Oświecenia.

Dach krążynowy – dach, którego konstrukcja wykonana jest w formie krążyn. Umożliwia to nadanie mu form sferycznych. Taki rodzaj dachu zwany jest także od nazwiska swego wynalazcy: "dachem Delorme’a". Krążyny, które Philibert Delorme stosował, były w części górnej zaostrzone, co powodowało, że przekrój dachu przybierał formę łuku ostrego.

Łamany dach polski – odmiana dachu łamanego, uskokowego. Łamany dach polski jest dachem czterospadowym, składającym się z dwóch części o jednakowym lub bardzo zbliżonym kącie nachylenia połaci. Części dolna i górna dachu oddzielone są niewielką ścianką. Stosowany od początków XVII wieku, najczęściej w architekturze rezydencjonalnej lub usługowej, niekiedy spotykany w architekturze sakralnej.

Dach łamany – dach dwu- lub czterospadowy, w którym każda z połaci składa się co najmniej z dwóch części wydzielonych załamaniem, uskokiem, gzymsem lub ścianką.

Dach mansardowy – typ dachu łamanego, w którym każda z połaci składa się z dwóch części: górnej - o mniejszym kącie nachylenia oraz dolnej - stromej, co zwiększa możliwości użytkowania poddasza. Dach mansardowy może być dachem dwu- lub czterospadowym.

Dach naczółkowy – dach dwuspadowy z dodatkowymi, niewielkimi, trójkątnymi połaciami umieszczonymi ukośnie w górnej części ścian szczytowych.

Dach namiotowy – dach o kilku trójkątnych połaciach zbiegających się w jednym wierzchołku, przykrywający budynek na planie wielokąta foremnego. Liczba połaci zależy od kształtu rzutu budynku.
Daszek okapowy, inaczej przydaszek lub przydach – wąski dach jednospadowy, mocowany do ściany, charakterystyczny dla architektury drewnianej. W odróżnieniu od sobót, które wsparte są na słupach, daszki okapowe mocowane są na wspornikach. Podstawową funkcją daszka okapowego jest ochrona ściany lub jej części przed opadami atmosferycznymi.

Dach pilasty, inaczej dach szedowy lub zębaty – dach składający się z kilku niesymetrycznych dachów dwuspadowych ułożonych jeden za drugim w taki sposób, że przekrój poprzeczny dachu jest linią zębatą. Zazwyczaj w dachu pilastym dachy mniej strome tworzą przekrycie, natomiast w połaciach bardziej stromych umieszczone są okna. Dach pilasty może tworzyć również kilka dachów jednospadowych. Dachy takie stosowane są przede wszystkim do krycia hal przemysłowych.

Dach płatwiowo-krokwiowy – konstrukcja dachu, która nie mieści się w klasycznych ciesielskich rozwiązaniach budowy więźby dachowej. Rozwiązanie to pozwala wyeliminować drewnianą konstrukcję wiązarów, ścianek stolcowych, zastrzałów i innych elementów. Dzięki temu otrzymuje się szerokie możliwości zabudowy i zagospodarowania poddasza. Elementem nośnym są tutaj płatwie, krokwie i murłaty, a także osadzenie na żelbetowych wieńcach i stalowych lub żelbetowych słupach i wzmocnieniach. Tradycyjne zasady rzemiosła ciesielskiego nie wystarczają do wykonania tej konstrukcji. Konieczne jest przeprowadzenie pełnych obliczeń statycznych, które pozwalają dokładnie określić równowagę wszystkich elementów, które ją tworzą.

Dach pogrążony, inaczej dach wklęsły lub wgłębiony – dach dwu- lub wielopołaciowy, którego połacie nachylone są do środka budynku. Na styku połaci tworzy się niecka, z której, poprzez system rynien odprowadzana jest woda deszczowa. Dachem wklęsłym nazywany jest również dach o jednej połaci posiadający formę wklęsłej krzywizny. Dachy pogrążone często posiadają budynki, których elewacje zwieńczone są attyką.

Połać dachowa – określenie poszczególnych górnych powierzchni dachu. Linie ograniczające połacie to:okap – najniższa, najczęściej pozioma krawędź połaci; kalenica główna (grzbiet) – górna krawędź dachu na przecięciu połaci dachowych; kalenica narożna (naroże) – skośna krawędź wypukła na przecięciu dwóch połaci; kosz – krawędź wklęsła na przecięciu dwóch połaci, ułatwia odpływ wody z opadów atmosferycznych najczęściej do rynny dachowej; krawędź szczytowa – odgraniczenie połaci od pionowego szczytu budynku.

Dach półszczytowy, inaczej dach przyczółkowy lub dymnikowy – odmiana dachu dwuspadowego z szerokim okapem umieszczonym w ścianie szczytowej. Znajdujący się nad okapem fragment ściany zwany jest półszczytem górnym lub przyczółkiem. Dach charakterystyczny jest dla architektury Podhala, stąd zwany jest również dachem zakopiańskim lub podhalańskim.
Przekrycie strukturalne – stalowa konstrukcja nośna dachu wykonana jako ustrój prętowy, wykorzystujący przestrzenną współpracę poszczególnych elementów. Duża sztywność, ekonomiczność wykorzystania materiału oraz walory architektoniczne są doceniane na całym świecie.

Dach pulpitowy – dach jednospadowy. Ściany boczne budynku zwane są szczytowymi, tylna ściana na wysokości poddasza nazywana jest ścianą pulpitową. Ściana ta, ze względów przeciwpożarowych może wystawać ponad dach.
Stropodach – strop nad ostatnią kondygnacją budynku, który spełnia jednocześnie rolę dachu; jest to dach płaski. Cechą charakterystyczną takiego rozwiązania jest brak poddasza. Ze względów konstrukcyjnych i fizycznych stropodachy dzielimy na:stropodachy wentylowane – uważane za poprawne rozwiązanie dla budownictwa mieszkaniowego stropodachy pełne – stosowane częściej w budownictwie przemysłowym.

Dach wieżowy – dach namiotowy o dużej wysokości, czasem rozszerzający się w części dolnej, co umożliwia przejście od ścian budowli do wysokiego zwieńczenia. W przypadkach, gdy dach wieżowy jest bardzo wysmukły, może być również nazwany iglicą.
Zielony dach – pokrycie dachowe, składające się z warstw umożliwiających uprawę na nim roślin.