WEiertunnel w Bad Kleinen – charakterystyczny tunel dla pieszych pod torami stacyjnymi w Bad Kleinen na terenie Meklemburgii-Przedpomorza. Jest związany ze stacją kolejową w Bad Kleinen. Nazwa tunelu pochodzi od jajowatego kształtu tego dzieła inżynieryjnego. Tunel jest pomnikiem techniki i łączy park zdrojowy w Bad Kleinen z Jeziorem Swarzyńskim (Schwerińskim).
WTunel pod Mozą Maastunnel w Rotterdamie, Holandii jest najstarszym tunelem budowanym metodą zanurzeniową w kraju. Połączył on brzegi Nowej Mozy, północ i południe miasta Rotterdam. Tunel składa się z czterech rur: dwóch dla ruchu samochodowego i po jednej do komunikacji pieszej i rowerowej. Budowę tunelu rozpoczęto w roku 1937 i zakończono w czasach okupacji hitlerowskiej w 1942.
WSint-Annatunnel – tunel dla pieszych i rowerzystów, biegnący pod rzeką Skaldą, w Antwerpii, w Belgii. Łączy centrum miasta z dzielnicą Linkeroever. Budowa tunelu rozpoczęła się 28 czerwca 1931 roku i zakończyła 14 sierpnia 1933 roku, a jego otwarcie miało miejsce 10 września 1933 roku. W miejscu w którym powstał budynek wejściowy od strony centrum Antwerpii stała wcześniej budowla bramy miejskiej Waterpoort, którą w związku z budową tunelu przeniesiono na południe, na Gillisplaats. Długość tunelu wynosi 572,28 m, a jego wewnętrzna średnica to 4,22 m. Dostęp do tunelu po każdej ze stron zapewniają windy oraz ruchome schody. Podczas II wojny światowej, w 1944 roku wejście od strony Linkeroever uległo zniszczeniu. Odbudowa trwała do 1949 roku. W latach 1992–1993 przeprowadzono remont tunelu. W 1997 roku tunel, wraz z budynkami wejściowymi i urządzeniami technicznymi, został uznany za zabytek. Do 31 lipca 1958 roku za korzystanie z tunelu pobierane były opłaty.
WTunel Củ Chi – system tuneli, znajdujący się 70 km na północny zachód od Sajgonu w Wietnamie. Pierwotna długość tych tuneli sięgała ponad 200 km, ale do dziś zachowało się tylko 120 km. Tunele zostały wybudowane przez Wietkong podczas wojny w Wietnamie. W tunelach znajdowały się szpitale, kuchnie, sypialnie, sale konferencyjne i arsenały. W 1968 roku Wietkong zaatakował Sajgon z tych właśnie tuneli. Dzisiaj tunele Củ Chi to miejsce wędrówek turystów.
WTunel Grič – tunel dla pieszych w centrum Zagrzebia w Chorwacji, pod zabytkową dzielnicą Grič, która dała mu nazwę. Tunel składa się z centralnej części, z dwoma przejściami na ulicę Mesnička na zachodzie i ulicę Stjepana Radića na wschodzie oraz czterema wyjściami na południe. Został zbudowany w czasie II wojny światowej przez rząd Ustaszów jako schron i miejsce przechadzek, ale po wojnie szybko uległ zapuszczeniu i nie był wykorzystywany. Tunel został ponownie wykorzystany dopiero w latach 90. XX wieku: odbył się w nim jeden z pierwszych rave w Chorwacji i był używany jako schron podczas chorwackiej wojny o niepodległość. W 2016 tunel został przebudowany i udostępniony publiczności. Stał się atrakcją turystyczną i miejscem imprez kulturalnych. W planach rozbudowy jest muzeum i winda.
WTunel pieszy w Greenwich leży pod Tamizą i łączy londyńskie dzielnice: Greenwich od strony południowej oraz Tower Hamlets od strony północnej. Tunel został zaprojektowany przez inżyniera sir Alexandra Binnie’go i zbudowany przez przedsiębiorstwo John Cochrane & Co. Projektowanie tunelu rozpoczęto w czerwcu roku 1899, otwarto go natomiast 4 sierpnia roku 1902.
WTunel pod lotniskiem w Sarajewie – zbudowany podczas oblężenia Sarajewa tunel pod międzynarodowym portem lotniczym łączący odcięte od świata miasto z terenami nieopanowanymi przez Serbów. Połączył dzielnicę Dobrinja z Butmirem. Miał około 800 m długości, od 1,5 do 1,8 m wysokości i metr szerokości. Szacuje się, że w czasie jego użytkowania przeszło nim milion osób.