W

Azotan ołowiu(II), Pb(NO3)2 – nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu azotowego i ołowiu na II stopniu utlenienia.

W

Azydek ołowiu(II) – nieorganiczny związek chemiczny soli ołowiu i azotowodoru o wzorze Pb(N3)2.

W

Chlorek ołowiu(II), PbCl2 – nieorganiczny związek chemiczny, sól ołowiu na II stopniu utlenienia i kwasu solnego.

W

Chromian ołowiu(II), PbCrO4 − nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu chromowego i ołowiu, wykorzystywany jako żółty pigment o nazwie żółcień chromowa. Występuje naturalnie jako minerał krokoit.

W

Jodek ołowiu(II), PbI2 – nieorganiczny związek chemiczny, sól ołowiu na II stopniu utlenienia i kwasu jodowodorowego. W temperaturze pokojowej jest żółtym ciałem stałym, słabo rozpuszczalnym w wodzie. W podwyższonej temperaturze zmienia swój kolor na ceglastoczerwony.

W

Siarczan ołowiu(II) (nazwa Stocka: siarczan(VI) ołowiu(II)), PbSO4 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy siarczanów, sól kwasu siarkowego i ołowiu na II stopniu utlenienia.

W

Siarczek ołowiu(II), PbS – nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu siarkowodorowego i ołowiu na +II stopniu utlenienia. Jego postać mineralna – galena stanowi najważniejszą rudę ołowiu.

W

Tytanian ołowiu, PbTiO3 – nieorganiczny związek chemiczny, mieszany tlenek ołowiu(II) i tytanu(IV). Stosowany m.in. jako materiał ceramiczny o właściwościach ferroelektrycznych i piezoelektrycznych. Jego temperatura Curie wynosi 493 °C (w tej temperaturze zachodzi przejście I rodzaju do stanu paraelektrycznego).