W

Czaka, Czak – car Bułgarii w latach 1299 - 1300, syn dowódcy Złotej Ordy Nogaja.

W

Czyngis-chan, Dżyngis-chan, do 1206 Temudżyn – chan Mongołów i założyciel imperium mongolskiego.

W

Dynastia Yuan – mongolska dynastia władająca imperium chińsko-mongolskim w latach 1279–1368, a następnie jako dynastia północnych Yuan do 1635 w Mongolii.

W

Edygler Machmet - ostatni chan kazański.

W

Gujuk – trzeci Wielki Chan mongolski, syn Ugedeja i wnuk Czyngis-chana. Gujuk panował od 1246 do 1248, jego stolicą było Karakorum.

W

Jonten Gjaco IV Dalajlama – czwarty w linii reinkarnujących się dalajlamów, wnuk mongolskiego władcy Ałtan-chana. Pierwszy i jak dotąd jedyny nietybetański, inkarnowany lama tej linii.

W

Mongke – czwarty wielki chan mongolski, wnuk Czyngis-chana, syn Tołuja i Sorkaktani-beki, brat Kubilaja, Hulagu i Aryka Böge. Rządził od 1251 do 1259.

W

Symieon Biekbułatowicz – formalny wielki książę moskiewski w latach 1575–76 u boku Iwana IV Groźnego, chan kasymski od 1567, książę twerski od 1576 do 1585 roku.

W

Tołuj – czwarty i najmłodszy syn Czyngis-chana i Börte. Jeden z wodzów imperium mongolskiego. W latach 1227-1229 regent imperium mongolskiego. Mąż Sorkaktani-beki. Ojciec Mongkego, Kubilaja, Aryka Böge i Hulagu-chana.

W

Ugedej – trzeci syn Czyngis-chana, władca imperium mongolskiego od 1229.