Układ limfatycznyW
Układ limfatyczny

Układ limfatyczny, układ chłonny – otwarty układ naczyń i przewodów, którymi płynie jeden z płynów ustrojowych – limfa, która bierze swój początek ze śródmiąższowego przesączu znajdującego się w tkankach.

ChłonkaW
Chłonka

Chłonka – płyn tkankowy spływający do naczyń chłonnych, tworzących układ naczyń limfatycznych. Chłonka jest zbierana przez naczynia chłonne aferentne, ślepo zakończone, zaczynające się w tkankach. Transportowana jest do węzłów chłonnych, skąd z kolei przy pomocy naczyń chłonnych eferentnych wyprowadzana jest do krwiobiegu.

GrasicaW
Grasica

Grasica – gruczoł, będący narządem wchodzącym w skład układu limfatycznego.

Migdałek gardłowyW
Migdałek gardłowy

Migdałek gardłowy lub wyrośla adenoidalne, migdałek trzeci – skupisko tkanki chłonnej w gardle, element pierścienia Waldeyera. Migdałek gardłowy znajduje się w części nosowej gardła, w miejscu przejścia stropu w ścianę tylną. Najbardziej rozwinięty jest u dzieci. Z wiekiem ulega zanikowi, choć u dorosłych czasami obecne są jeszcze jego resztki. Ma kształt czworoboku lub owalu, składa się z 4-6 listewek poprzedzielanych bruzdami. Przypomina rozdzielone segmenty pomarańczy. W odróżnieniu od migdałka podniebiennego ma on bardziej powierzchownie ułożone grudki chłonne oraz nie posiada krypt. Pokryty jest nabłonkiem wielorzędowym migawkowym. U dzieci migdałek gardłowy ulega przerostowi – jest to zjawisko fizjologiczne. Jednak czasami przerost ten może być na tyle duży, że manifestuje się wystąpieniem objawów klinicznych. W tym przypadku dziecko powinno być poddane adenotomii lub adeinektomii.

Migdałek językowyW
Migdałek językowy

Migdałek językowy – to skupisko tkanki limfatycznej znajdujące się na nasadzie języka. Wchodzi on w skład pierścienia Waldeyera. Składa się z licznych mieszków językowych. Pojedynczy mieszek językowy jest wyniosłością owalnego kształtu, wielkości 1–4 mm. Na jego szczycie znajduje się otwór prowadzący do ślepo zakończonej zatoki migdałkowej. Na przekroju poprzecznym mieszka językowego widoczne są liczne grudki chłonne, tworzące wyniosłość mieszka. Pokryte są one nabłonkiem wielowarstwowym płaskim. Migdałek językowy ku tyłowi rozciąga się do dołeczków zajęzykowych, będących granicą pomiędzy językiem a nagłośnią. Może być on miejscem rozwoju nowotworów złośliwych np. chłoniaków lub stanów zapalnych. Na skutek powiększenia migdałka językowego może wystąpić dysfagia.

Migdałek podniebienny człowiekaW
Migdałek podniebienny człowieka

Migdałki podniebienne – elipsoidalne skupienia tkanki limfatycznej mające ok. 2 cm długości i ok. 1 cm szerokości, skierowane długą osią ku tyłowi i dołowi. Spoczywają we wgłębieniu gardzieli z prawej i lewej strony między oboma łukami podniebiennymi. Wraz z migdałkiem językowym wchodzą w skład tzw. pierścienia gardłowego Waldeyera, tworząc wzdłuż cieśni gardzieli dolne półkole wokół drogi pokarmowej.

Przewód piersiowyW
Przewód piersiowy

Przewód piersiowy – największe naczynie chłonne w anatomii człowieka i ważna składowa układu limfatycznego. Ze względu na możliwość wystąpienia krążenia obocznego, jego podwiązanie nie jest niebezpieczne.

ŚledzionaW
Śledziona

Śledziona – narząd występujący u kręgowców. U człowieka jest największym narządem limfatycznym.

Węzeł chłonnyW
Węzeł chłonny

Węzły chłonne (limfatyczne) – licznie występujące struktury leżące na przebiegu naczyń limfatycznych. Główną funkcją węzłów jest filtracja zawartej w nich limfy oraz udział w wytwarzaniu przeciwciał. Likwidując drobnoustroje stanowią ważny element układu immunologicznego.

Węzeł VirchowaW
Węzeł Virchowa

Węzeł Virchowa – węzeł chłonny położony w pobliżu dolnego odcinka żyły szyjnej wewnętrznej po stronie lewej. Topograficznie za węzeł Virchowa uważa się powiększony węzeł w dole nadobojczykowym lub też węzeł leżący pomiędzy mięśniami pochyłymi i wyczuwalny w dole nadobojczykowym. Duże znaczenie węzła Virchowa wynika z bogatej sieci połączeń głównie z węzłami chłonnymi pachowymi oraz węzłami chłonnymi piersiowymi. W węźle tym lokalizują się przerzuty z nowotworów złośliwych regionu głowy i szyi oraz nowotworów położonych poniżej obojczyka, m.in. raka żołądka. Daje to w badaniu palpacyjnym obraz powiększonego, twardego i nieprzesuwalnego węzła. Zajęcie węzła Virchowa przez przerzut ma duże znaczenie rokownicze. Obecność powiększonego i zmienionego przerzutowo węzła Virchowa w przebiegu raka żołądka nazywana jest objawem Troisiera.