ASMRW
ASMR

ASMR – zjawisko przyjemnego mrowienia w okolicach głowy, szyi i innych obszarach ludzkiego ciała. Zjawisko to może zostać wywołane poprzez wizualne, słuchowe, dotykowe i zapachowe bodźce zewnętrzne. Charakter i kwalifikacja zjawiska ASMR została kilkukrotnie przebadana naukowo – po raz pierwszy przez Emmę L. Barratt i Nicka J. Davisa – z publikacji m.in. wynika że odczuwalne zjawisko ASMR jest faktyczną aktywnością mózgu, która ma dobroczynny wpływ na zdrowie. Przypuszcza się, że zamyka obszary mózgu odpowiedzialne za stres. Wykazano, że 97% ludzi korzystających z ASMR używa tej techniki tuż przed pójściem spać. ASMR jest czasem określane mianem „orgazmu mózgu”, natomiast profesjonalnie tworzone ASMR nie jest w żaden sposób powiązane z erotyką, a jedynie 3% odłamka populacji wykorzystuje ASMR w innych celach niż relaksacyjnych.

Kara (behawioryzm)W
Kara (behawioryzm)

Kara – bodźce wywołujące ból lub inne nieprzyjemne odczucia mające w efekcie spowodować to, że karana jednostka dostosuje się do wymogów i zależnie od sytuacji przestanie wykonywać lub znacznie ograniczy społecznie niepożądane czynności albo będzie wykonywać czynności pożądane.

Klatka SkinneraW
Klatka Skinnera

Klatka Skinnera - urządzenie w formie skrzynki czy komory, którym Burrhus Frederic Skinner badał procesy warunkowania. Istnieje praktycznie nieskończona liczba możliwych wariantów skrzynki, jednak podstawowy schemat jest bardzo prosty: manipulandum oraz przyrząd dostarczający wzmocnień. Dodatkowymi elementami mogą być projektory do prezentacji bodźców wzrokowych, czy też głośniki do prezentacji bodźców słuchowych.

Jerzy KonorskiW
Jerzy Konorski

Jerzy Konorski – polski neurofizjolog, neuropsycholog, współodkrywca i badacz odruchów warunkowych II typu zwanych także instrumentalnymi.

Mały AlbertW
Mały Albert

Douglas Merritte – chłopiec, który w wieku jedenastu miesięcy został poddany eksperymentom psychologicznym, przeprowadzonym przez prekursora behawioryzmu w psychologii – Johna Watsona i jego asystentkę Rosalie Rayner. Albert B. od urodzenia przebywał w szpitalu, gdyż był sierotą.

Metoda kija i marchewkiW
Metoda kija i marchewki

Metoda kija i marchewki – metoda wywierania wpływu, w której groźby są wymieszane z oferowanymi korzyściami (marchewka). W teorii motywacji jako kij i marchewka określa się bodźce negatywne i pozytywne wpływające na motywację. Zwraca się jednak uwagę, że jakkolwiek metoda ta jest czasami konieczna, w dłuższym okresie stanowi czynnik demotywujący.

Iwan PawłowW
Iwan Pawłow

Iwan Pietrowicz Pawłow – rosyjski fizjolog, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny z 1904.

Burrhus Frederic SkinnerW
Burrhus Frederic Skinner

Burrhus Frederic Skinner – amerykański psycholog, jeden z twórców i najważniejszych przedstawicieli behawioryzmu, rozwijał teorię warunkowania instrumentalnego. Stworzył paradygmat badawczy znany jako eksperymentalna analiza zachowania.

Test sortowania kart z WisconsinW
Test sortowania kart z Wisconsin

Test sortowania kart z Wisconsin – test behawioralny służący do oceny funkcjonowania funkcji wykonawczych.

Warunkowanie instrumentalneW
Warunkowanie instrumentalne

Warunkowanie instrumentalne, in. warunkowanie II typu – forma uczenia się; ze względu na przebieg, między innymi aktywność uczącego się, warunkowanie instrumentalne należy odróżnić od warunkowania klasycznego, w którym uczący się pozostaje bierny.

Warunkowanie wyższego rzęduW
Warunkowanie wyższego rzędu

Warunkowanie wyższego rzędu zwane także warunkowaniem wyższego poziomu, warunkowaniem łańcuchowym lub sekwencyjnym - termin odnoszący się głównie do warunkowanie instrumentalnego w mniejszym stopniu warunkowania klasycznego.

WdrukowanieW
Wdrukowanie

Wdrukowanie (ang. imprinting), po polsku również naznaczenie lub wpojenie – obserwowane u młodych organizmów, występujące w ściśle określonym momencie rozwoju osobniczego utrwalenie się wzorca swojego rodzica, rodzeństwa oraz typowych dla gatunku zachowań.

Zależność magicznaW
Zależność magiczna

Zależność magiczna – termin z zakresu teorii warunkowania instrumentalnego oznaczający taką relację między reakcją (zachowaniem) a wzmocnieniem (nagrodą), która nie występuje w rzeczywistości, ale istnieje w przekonaniu organizmu. Twórcą tego terminu jest Burrhus Skinner, amerykański behawiorysta.