W

Książęta kujawscy

W

Bolesław Mieszkowic (kujawski) – książę kujawski w latach 1186 lub 1194-1195.

W

Bolesław Pobożny – książę wielkopolski w latach 1239–1247, książę kaliski w latach 1247–1249, książę gnieźnieński w latach 1249–1250, w latach 1250–1253 usunięty, książę gnieźnieńsko-kaliski w latach 1253–1257, w całej Wielkopolsce w latach 1257–1273, od 1261 w Lądzie, książę regent na Mazowszu w latach 1262–1264, w Bydgoszczy w latach 1268–1273, w Inowrocławiu w latach 1271–1273, od 1273 książę gnieźnieńsko-kaliski.

W

Kazimierz I, „Kazimierz Konradowic” zwany kujawskim – książę kujawski od 1233, w wielkopolskim Lądzie w latach 1239-1261, w Wyszogrodzie od 1242, książę sieradzki w latach 1247-1261, książę łęczycki od 1247, książę dobrzyński 1248.

W

Kazimierz II łęczycki – od 1267 r. formalnie z braćmi książę brzeski i dobrzyński, od 1288 samodzielny książę łęczycki, od 1292 lennik Wacława II.

W

Kazimierz II Sprawiedliwy – książę wiślicki w latach 1166–1173, książę sandomierski od 1173, od 1177 książę zwierzchni Polski, od 1186 książę mazowiecki i kujawski. Syn Bolesława III Krzywoustego z rodu Piastów. Przydomek Sprawiedliwy nie był mu współczesny, pojawił się w XVI wieku.

W

Kazimierz (Kaźko) III gniewkowski – od 1306 lennik Polski, w latach 1306-1309 namiestnik na Pomorzu Gdańskim z ramienia Władysława Łokietka, od 1314 roku w wyniku podziału z braćmi książę gniewkowski, w latach 1332-1343 usunięty z księstwa przez Krzyżaków.

W

Kazimierz IV – książę dobrzyński, inowrocławski i słupski z dynastii Gryfitów, syn Bogusława V i Elżbiety Kazimierzówny, córki Kazimierza Wielkiego, króla Polski.

W

Konrad I mazowiecki – w latach 1194–1200 współrządca razem z bratem Leszkiem w Małopolsce, na Mazowszu i Kujawach, od 1200 samodzielny książę kujawsko-mazowiecki, 1222–1228 w ziemi chełmińskiej, w latach 1229–1232 regent w Sandomierzu, 1229–1231 i 1241–1243 w Krakowie, w 1231 odłączył Sieradz i Łęczycę od księstwa krakowskiego i przyłączył do Mazowsza, w 1233 podział z synami i rezygnacja z Kujaw i północnego Mazowsza, od 1233 w Żarnowie (dożywotnio), od 1241 w Radomiu (dożywotnio).

W

Leszek Biały – książę zwierzchni Polski w latach 1194–1198, 1199, 1206–1210 i 1211–1227, książę mazowiecki 1194–1200, książę kujawski 1199–1200 z dynastii Piastów.

W

Leszek Czarny – książę sieradzki od 1261 roku, łęczycki od 1267 roku, książę inowrocławski w latach 1273–1278, krakowski i sandomierski od 1279 roku. Był przyrodnim starszym bratem Władysława Łokietka.

W

Leszek inowrocławski (kujawski) – książę inowrocławski razem z młodszymi braćmi w latach 1287-1314, w 1296 w Gdańsku, od 1296 w Wyszogrodzie, w 1300 hołd lenny złożony Wacławowi II, w 1303 sprzedał Krzyżakom ziemię michałowską, w latach 1303-1312 w niewoli czeskiej, od 1312 lennik polski w latach 1314-1320/1324; w wyniku podziału między braci części księstwa z Inowrocławiem, abdykował.

W

Przemysł (Przemko) inowrocławski (sieradzki) – książę inowrocławski w latach 1287–1314, od 1300 lennik Wacława II, w latach 1303–1305 w Dobrzyniu, od 1306 lennik Polski, w latach 1306–1309 współzarządca Pomorza Gdańskiego, w wyniku podziału od 1314 w Bydgoszczy i Wyszogrodzie, od 1323/1324 ponownie w Inowrocławiu, w 1327 zamiana Inowrocławia na Sieradz.

W

Władysław (Włodko) Biały (Gniewkowski) – książę gniewkowski w latach 1347/1350–1363/1364. Ostatni przedstawiciel Piastów kujawskich.

W

Władysław I Łokietek – król Polski w latach 1320–1333, książę na Kujawach Brzeskich i Dobrzyniu 1267–1275, udzielne rządy razem z braćmi 1275–1288, książę brzeski i sieradzki 1288–1300, książę sandomierski 1289–1292, 1292–1300 lennik Wacława II, regent w księstwie dobrzyńskim 1293–1295, książę łęczycki 1294–1300, książę wielkopolski i pomorski 1296–1300, na wygnaniu w latach 1300–1304, od 1304 w Wiślicy, od 1305 ponownie w Sandomierzu, Sieradzu, Łęczycy i Brześciu, od 1306 w Krakowie i zwierzchnictwo nad księstwami: inowrocławskim i dobrzyńskim, 1306 – 1308/1309 na Pomorzu, od 1314 w Wielkopolsce, od 1327 zamiana Sieradza i Łęczycy na Inowrocław i Dobrzyń, w 1329 utrata ziemi dobrzyńskiej, w 1332 utrata Kujaw. Był ojcem Kazimierza III Wielkiego.

W

Władysław Opolczyk zwany Naderspan – książę opolski w latach 1356–1401, 1367–1372 palatyn węgierski, 1368–1372 w Lublińcu, 1370–1392 w ziemi wieluńskiej i Częstochowie, od 1370 (dożywotnio) w Bolesławcu, 1372–1378 Namiestnik na Rusi Halickiej, 1375–1396 w Pszczynie, w 1378 wielkorządca Polski 1385–1392 w Karniowie, 1378–1392, książę dobrzyński i kujawski, od 1383 w Głogówku, 1382–1385 regent w Strzelcach i Niemodlinie, od 1396 w księstwie opolskim tylko formalnie.

W

Ziemomysł – książę inowrocławski w latach 1267–1271, 1278–1287, na Bydgoszczy w latach 1267–1269, 1278–1287 z dynastii Piastów.