WAntypolonizm – termin określający zbiorowo wszelkie uprzedzenia, dyskryminację, niechęć i postawy wrogości wobec Polaków. Historycznym odpowiednikiem antypolonizmu jest polakożerstwo, określenie używane w XIX w. wobec antypolskiej polityki Ottona von Bismarcka.
WAnty-Katyń – termin stosowany przez historyków na określenie radzieckiej i rosyjskiej akcji propagandowej, której celem jest relatywizacja zbrodni katyńskiej przez powiązanie jej z wysoką śmiertelnością wśród jeńców sowieckich w niewoli polskiej (1919–1921), rzekomo spowodowaną przez zbrodnie popełnione na jeńcach.
WCytat armeński – potoczna nazwa ustępu przypisywanego Adolfowi Hitlerowi z jego przemówienia do dowódców Wehrmachtu wygłoszonego w jego domu w Obersalzbergu 22 sierpnia 1939 roku, na tydzień przed niemiecką inwazją na Polskę.
WDo szeregów Armii Czerwonej – antypolski rosyjski plakat propagandowy z 1920 autorstwa Borysa Wasilewicza Siłkina wykonany w czasie wojny polsko-bolszewickiej.
WFinis Poloniæ! – spreparowany przez pruską propagandę, rzekomy okrzyk Tadeusza Kościuszki, który miał on wznieść 10 października 1794 roku po zakończonej klęską bitwie pod Maciejowicami.
WKomisja Kolonizacyjna – instytucja założona 26 kwietnia 1886 roku przez władze pruskie, z inicjatywy Otto von Bismarcka, pod kierownictwem nadprezydenta prowincji poznańskiej.
WOto czym kończą się pańskie pomysły – antypolski rosyjski plakat propagandowy z 1920 autorstwa Stiepana Mucharskiego wykonany w czasie wojny polsko-bolszewickiej. Typowy przykład komunistycznej propagandy.
WP – oznaczenie Polaków zmuszonych do pracy przymusowej w III Rzeszy.
WPartia Młodoniemiecka w Polsce – założona w 1931 r. w Bielsku narodowosocjalistyczna partia mniejszości niemieckiej działająca w granicach II Rzeczypospolitej. Działała w latach 1931-1939. W połowie lat 30. XX wieku liczyła w Polsce tysiące członków.
WPogrom Polaków w Kownie w 1926 roku - w niedzielę 26 września 1926 roku w kościele świętej Trójcy w Kownie oraz na pobliskim cmentarzu, uzbrojone bojówki litewskie dokonały pogromu na ludności polskiej, podczas którego Litwini pobili pałkami i poranili nożami kilkudziesięciu zebranych Polaków. Około godziny 13 grupa Litwinów zaatakowała zebranych w kościele wiernych zamykając drzwi od wewnątrz. Inna grupa zaatakowała wiernych poza kościołem oraz na pobliskim cmentarzu, gdzie napastnicy strzelali z rewolwerów w powietrze. Źródła relacjonujące te wydarzenia zwracają uwagę, że wydarzenia te miały miejsce przy całkowitej obojętności policji litewskiej. Prasa po zajściach wymieniała liczbę około 50 rannych, a kilku świadków oświadczyło, że widziało w kościele zabite trzy kobiety i dziecko. Zajścia te stały się przyczyną wystosowania przez polskich posłów do litewskiego parlamentu Wiktora Budzyńskiego i Tomasz Giżyńskiego zapytania odnośnie do wyjaśnienia okoliczności tych wydarzeń skierowanego do Ministra Spraw Wewnętrznych Republiki Litewskiej.
WPolskie obozy zagłady, polskie obozy śmierci – błędne określenie stosowane w niektórych, szczególnie zachodnich, mediach i publikacjach, w tym również w opracowaniach historycznych, w odniesieniu do niemieckich, nazistowskich obozów zagłady znajdujących się w granicach okupowanej od 1939 roku przez Niemców Polski, które sugeruje, że zakładali je i zarządzali nimi Polacy. Według niektórych poglądów sformułowanie wprowadzane jest celowo jako propaganda wymierzona w państwo polskie. Spotyka się także inne określenia używane w tym znaczeniu, z których najczęstsze jest polskie obozy koncentracyjne, jak również ogólne polski Holocaust. W języku angielskim używane są sformułowania Polish death camps, Polish concentration camps, Polish Holocaust, w niemieckim: polnische Vernichtungslager, polnische Häuser des Todes.
WRugi pruskie – masowe wysiedlenia Polaków i Żydów z paszportem rosyjskim i austriackim z Prus w latach 1885–1890. Osoby wysiedlone zamieszkiwały tam jako emigranci ekonomiczni przybyli z terytoriów Imperium Rosyjskiego i Austrii i nie nabyły obywatelstwa niemieckiego w okresie, gdy Prusy utworzyły Cesarstwo Niemieckie w 1871 r. Te wysiedlenia były przeprowadzone w sposób niehumanitarny i na zasadzie dyskryminacji etnicznej. W polskiej tradycji stały się jednym z symboli antypolskiej polityki Cesarstwa Niemieckiego i jej kanclerza Otto von Bismarcka.
WRzeź polskich jeńców pod Batohem – masowa zbrodnia dokonana z rozkazu Bohdana Chmielnickiego przez Kozaków zaporoskich i Tatarów nogajskich na polskich jeńcach wojennych, stanowiących w większości elitę żołnierską I Rzeczypospolitej – z tego powodu Batoh bywa obecnie nazywany „sarmackim Katyniem”.
WStrajk dzieci swarzędzkich – strajk szkolny uczniów katolickiej szkoły elementarnej w Swarzędzu, który miał miejsce w latach 1906-1907. Był aktem sprzeciwu skierowanym wobec procesu germanizacji polskich szkół, wywołany zakazem używania języka polskiego na lekcjach religii w szkołach ludowych w Poznańskiem i na Pomorzu.
WStrajk dzieci wrzesińskich – strajk uczennic i uczniów Katolickiej Szkoły Ludowej we Wrześni, w latach 1901–1902. Skierowany był on przeciw germanizacji szkół, głównie przeciw modlitwie i nauce religii w języku niemieckim. Obejmował również protest rodziców przeciw biciu dzieci przez pruskie władze szkolne.
WVolksdeutscher Selbstschutz – paramilitarna formacja złożona z przedstawicieli niemieckiej mniejszości narodowej zamieszkującej terytorium II Rzeczypospolitej, utworzona we wrześniu 1939 na okupowanych ziemiach polskich.
WWasserpolen lub Wasserpolacken – niemiecki termin pierwotnie stosowany przez Prusaków na określenie ludności polskojęzycznej zamieszkującej Dolny Śląsk oraz Górny Śląsk. Później używany także przez Niemców wobec ogółu ludności mieszkającej na pograniczu niemiecko-polskim na terenie Śląska, Warmii, Mazur i Kaszub.
WZjednoczenie Niemieckie – niemiecka organizacja o profilu narodowo-socjalistycznym, działająca w województwie pomorskim i poznańskim w granicach II RP w latach 1934-1940.