WGubernator Generalny i wicekról Indii – głowa brytyjskiej administracji w kolonialnych Indiach. Urząd wywodził się z powstałego w 1773 r. urzędu gubernatora generalnego Fortu William. Początkowo kompetencje gubernatora były ograniczone na rzecz urzędników Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej. Pełna władza gubernatorska została mu oddana w 1833 r. i uległa rozszerzeniu w 1858 r., kiedy Indie zostały w całości podporządkowane Koronie Brytyjskiej, a monarchowie brytyjscy zaczęli się koronować na Cesarzy Indii. Gubernatorzy przyjęli wtedy tytuł wicekróla, którego używali do 1947 r., kiedy to ogłoszono niepodległość Indii i zniesiono cesarstwo. Po tej dacie ich uprawnienia zostały zredukowane do tych posiadanych przez gubernatorów generalnych dominiów. Urząd gubernatora został zniesiony w 1950, po wprowadzeniu republiki.
WAbu-I Muzzaffar Ala ud-din I Bahman Szach – pierwszy sułtan Dekanu.
WAjatashatru lub Adźataśatru – król imperium Magadha we wschodnich Indiach panującym między 493 a 491 i między 461 a 459 p.n.e. W czasie swego panowania powiększył imperium odziedziczone po ojcu Bimbisarze. Założył Pataliputrę i wzmocnił obronność stolicy Radźagryhy. Jego następca został Udajin.
WAla ud-Din Chaldżi, muzułmański władca Sułtanatu Delhijskiego w Indiach, najbardziej znaczący i najdłużej panujący z dynastii Chaldżi. W trakcie swego panowania prowadząc intensywne kampanie wojenne podbił południowe Indie i powstrzymał najazdy mongolskie. Usprawniał też działanie państwa poprzez wprowadzanie wielu zmian administracyjnych, związanych z przychodami, kontrolą cen i społeczeństwem. Wzmocnienie państwa dzięki podbojom i zdobytym łupom wojennym pozwoliły na rozbudowę stolicy - Delhi - która uzyskała status centrum sztuki i nauki.
WBahadur Szah – sułtan Gudźaratu panujący w latach 1526–1537. Ostatni wybitny władca tego państwa. Za jego panowania Gudźarat osiągnął największy zasięg terytorialny. Bahadur popadł jednak w konflikt z rosnącym w potęgę państwem Wielkich Mogołów oraz Portugalczykami, którzy w tym czasie podjęli ekspansję handlową w regionie.
WEdward VII – od 22 stycznia 1901 król Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii i dominiów brytyjskich oraz cesarz Indii. Syn królowej Wiktorii. Panowanie Edwarda przyniosło pewien powiew świeżości w zakresie obyczajów – konserwatywna królowa Wiktoria stała się symbolem pruderii, jej syn słynął z rozrywkowego trybu życia. W przeciwieństwie do matki raczej nie brał bezpośredniego udziału w rządzeniu państwem, zajmując się pełnieniem funkcji reprezentacyjnych. Swoimi wizytami w Paryżu i ujmującym sposobem bycia podłożył jednak podwaliny pod porozumienie brytyjsko-francuskie oraz powstanie Trójporozumienia, do którego dołączyła Rosja.
WEdward VIII, właśc. Edward Albert Chrystian Jerzy Andrzej Patryk Dawid, ang. Edward Albert Christian George Andrew Patrick David – książę Walii od 1911, król Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej i dominiów, cesarz Indii, Obrońca Wiary od 20 stycznia 1936 do abdykacji 11 grudnia 1936. Po ustąpieniu z tronu otrzymał tytuł księcia Windsoru.
WHajdar Ali, (ang.) Hyder – muzułmański dowódca wojskowy, od 1761 faktyczny władca Majsuru, ojciec Tipu Sultana; rozszerzył granice państwa, w latach 1767-1769 i 1772 toczył wojny z Wielką Brytanią, a pod koniec życia sprzymierzył się przeciwko niej z sąsiednimi państwami i Francją.
WHarsza; Harszawardhana – władca indyjski, który utworzył na północy tego kraju rozległe państwo.
WJerzy V, właśc. Jerzy Fryderyk Ernest Albert, ang. George Frederick Ernest Albert – król Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii i cesarz Indii od 6 maja 1910. W czasie I wojny światowej zmienił nazwisko na Windsor, gdyż dotychczasowe o niemieckim pochodzeniu (Coburg) kojarzone było z wrogimi Niemcami. Za jego rządów w 1922 r. Imperium brytyjskie osiągnęło rozmiar 36,6 milionów km², stając się największym imperium w historii ludzkości.
WJerzy VI – król Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej i dominiów (1936–1952), cesarz Indii (1936–1947), król Indii (1947–1949), król Irlandii (1936–1949). Brat Edwarda VIII i jego następca. Zyskał popularność i szacunek, gdy podczas niemieckich nalotów na Londyn nie opuścił miasta, mimo że pałac był bombardowany dziewięć razy.
WKaniszka – król Kuszanów panujący na początku II wieku. Jego państwo obejmowało obszar od Buchary na zachodzie, dolinę Gangesu na wschodzie, góry Pamir na północy i środkowe Indie na południu. Stolicą jego państwa była Puruszapura w Gandharze. Przeszedł do historii jako król który wprowadził buddyzm do Indii.
WMihirakula – władca Heftalitów w latach 515 (510)-542, syn Toramany.
WPoros – indyjski władca. Podjął próbę powstrzymania atakującej Pendżab armii Aleksandra Wielkiego.
WRani Durgavati – w latach 1550–1564 królowa Gondwany.
WFarid ibn Hasan Szer Chan – był jednym z afgańskich możnych, którzy tworzyli elitę rządzącą w muzułmańskim Sułtanacie Delhijskim w północnych Indiach. Walcząc z Mogołami stworzył imperium rozciągające się od Bengalu po Indus. Pochodził z południowoafgańskiego klanu Suri i pod takim nazwiskiem przeszedł do historii on sam i dynastia, którą wyniósł do rangi panującej.
WŚiwadźi znany również jako Ćhatrapati Śiwadźiradźe Bhosale – założyciel Imperium Marathów w Indiach, ze stolicą w Pune. Stosując taktykę wojny podjazdowej, dzięki górzystemu ukształtowaniu zachodnich Indii, udało mu się oswobodzić znaczne tereny Indii spod władzy Wielkich Mogołów. Historia jego walki na stałe weszła do lokalnego folkloru.
WSułtan Tipu, znany też jako Tygrys Majsur – pierwszy syn Haidera Alego z drugą żoną, Fatimą. Po śmierci ojca w 1782 rządził królestwem Majsuru, do końca życia. Tipu był wykształconym i religijnym człowiekiem oraz zdolnym żołnierzem. Uważany był też za dobrego poetę i znakomitego językoznawcę. Na prośbę Francuzów zbudował pierwszy kościół w Mysuru. Razem z ojcem pokonał wojska brytyjskie w drugiej wojnie majsurskiej oraz wynegocjował z nimi traktat. Został jednak pokonany w trzeciej i w czwartej wojnie majsurskiej przez połączone siły Wielkiej Brytanii i sąsiadów Majsuru. Sułtan Tipu zginął podczas obrony swojej stolicy Srirangapatna 4 maja 1799.
WToramana – władca Heftalitów w latach 490-515 (510?), ojciec Mihirakuli.
WWiktoria, właśc. Aleksandryna Wiktoria, ang. Alexandrina Victoria – królowa Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii przez 63 lata. Od 1 stycznia 1877 r. także cesarzowa Indii. Żona księcia Alberta z Saksonii-Coburga-Gothy. Jej krewni i potomkowie zasiadali na tronach Grecji, Jugosławii, Rosji, Rumunii i Niemiec, a obecnie panują w Wielkiej Brytanii, Szwecji, Norwegii, Belgii, Danii i Hiszpanii.