

Arnulf III Nieszczęśliwy – hrabia Flandrii i Hainaut.
Baldwin I Flandryjski – pierwszy cesarz Cesarstwa Łacińskiego jako Baldwin I, hrabia Flandrii i Hainaut, jeden z przywódców IV wyprawy krzyżowej, której efektem było zdobycie Konstantynopola i podbicie większej części Cesarstwa Bizantyjskiego.

Baldwin II – hrabia Hainaut i Mons od roku 1071.

Baldwin V – hrabia Hainaut i Flandrii, margrabia Namur, syn hrabiego Hainaut Baldwina IV i Alicji z Namur, córki Godfryda I z Namur.

Filip I Piękny, także Filip I Kastylijski – książę Burgundii 1482-1506, król Kastylii 1504-1506, syn cesarza Maksymiliana I Habsburga i jego pierwszej żony, Marii Burgundzkiej. Filip I był pierwszym przedstawicielem dynastii Habsburgów w Hiszpanii.

Filip II (ur. 21 maja 1527 w Valladolid, zm. 13 września 1598 w Eskurialu) – król Neapolu i Sycylii w latach 1554–1598, władca Niderlandów w latach 1555–1598, król Hiszpanii w latach 1556–1598 i Portugalii w latach 1580–1598 jako Filip I, z dynastii Habsburgów. Syn Karola V Habsburga oraz Izabelli Aviz. Ojciec króla Hiszpanii i Portugalii, Filipa III. W historiografii hiszpańskiej jest, obok swojego ojca, zaliczany do tak zwanych Habsburgów większych (mayores), w odróżnieniu od swoich potomków, Habsburgów mniejszych (menores). Stworzył pierwsze w dziejach supermocarstwo o zasięgu globalnym, obejmujące dużą część Europy i wszystkie jej kolonie, w tym Amerykę, wybrzeże Afryki i Indii oraz Filipiny. Wtedy właśnie ukuto wyrażenie imperium, w którym Słońce nigdy nie zachodzi ; również w sferze kultury nastał wtedy złoty wiek Hiszpanii.

Filip IV – król Hiszpanii i Portugalii jako Filip III. Syn Filipa III i Małgorzaty Habsburg, córki arcyksięcia Karola II Styryjskiego.

Filip V – król Hiszpanii z dynastii Burbonów panujący w latach 1700–1724 i 1724–1746.

Albrecht VII Habsburg – arcyksiążę austriacki, wicekról Portugalii, namiestnik hiszpańskich Niderlandów, arcybiskup Toledo w latach 1595–1598, kardynał w latach 1577–1598, młodszy syn cesarza Maksymiliana II Habsburga i Marii Hiszpańskiej, córki cesarza Karola V Habsburga.

Izabela Klara Eugenia Habsburg – infantka hiszpańska i portugalska, arcyksiężna austriacka, namiestniczka i współwładczyni Niderlandów Hiszpańskich, najstarsza córka króla Hiszpanii i Portugalii Filipa II Habsburga i jego trzeciej żony, Elżbiety de Valois, córki króla Francji Henryka II.

Jakobina Bawarska, Jakobina Wittelsbach – księżna Bawarii-Straubing, hrabina Hainaut, Holandii i Zelandii w latach 1417-1432.

Jan II z Avesnes – hrabia Hainaut jako Jan I od 1280 oraz hrabia Holandii i Zelandii jako Jan II od 1299, pochodzący z dynastii z Avesnes.

Jan III – książę-biskup Liège (elekt) od 1389 do 1418 r., książę Bawarii-Straubing od 1417 r. oraz pretendent do tronu hrabstw Hainaut, Holandii i Zelandii z dynastii Wittelsbachów.

Joanna I, zwana Joanną z Konstantynopola – hrabina Flandrii i Hainaut, najstarsza córka Baldwina, cesarza łacińskiego, hrabiego Flandrii i Hainaut.

Karol II – król Hiszpanii w latach 1665–1700, syn Filipa IV i jego drugiej żony Marianny Habsburg, córki cesarza Ferdynanda III Habsburga. Na jego cześć nazwano, założone w 1666 w Belgii, miasto Charleroi oraz archipelag Karoliny w zachodniej części Oceanu Spokojnego.

Karol Śmiały, Karol Zuchwały, fr. Charles le Téméraire – książę Burgundii 1467–1477 z bocznej linii francuskich Walezjuszów. Syn księcia Burgundii Filipa III Dobrego i Izabeli Aviz, córki króla Portugalii Jana I Dobrego.

Karol V – król Hiszpanii w latach 1516–1556 jako Karol I i wybrany cesarz rzymski w latach 1519–1556 z dynastii Habsburgów. Najstarszy syn Filipa I i Joanny Szalonej.

Małgorzata II, zwana Małgorzatą z Konstantynopola – hrabina Flandrii i Hainaut, młodsza córka Baldwina I, cesarza łacińskiego, hrabiego Flandrii i Hainaut, oraz Marii, córki Henryka I, hrabiego Szampanii.

Małgorzata II – królowa Niemiec, hrabina Hainaut, Holandii, Zelandii, cesarzowa, córka hrabiego Hainaut i Holandii Wilhelma I Dobrego i Joanny, córki księcia Karola de Valois, siostra królowej Anglii Filipy.

Maria Burgundzka – księżna Burgundii, Luksemburga oraz Brabancji.

Wilhelm I Bawarski – książę Bawarii w latach 1347–1349, książę Dolnej Bawarii, książę Bawarii-Straubing jako Wilhelm I, hrabia Holandii jako Wilhelm V, hrabia Zelandii jako Wilhelm IV od 1354 i hrabia Hainaut jako Wilhelm III od 1356. We wszystkich państwach faktycznie utracił władzę w 1357/8, kiedy zapadł na chorobą psychiczną i został uwięziony aż do śmierci.

Wilhelm – książę Bawarii na Straubing, hrabia Hainaut i hrabia Holandii i Zelandii od 1404 z dynastii Wittelsbachów.