
Księstwo Achai, znane również jako Księstwo Morei – jedno z państw feudalnych założonych na ziemiach Cesarstwa Bizantyjskiego w wyniku następstw IV krucjaty w 1204 r. Księstwo Achai istniało w latach 1205–1432. Przez długi czas było jednym z najsilniejszych państw łacińskich w Grecji i słynęło z wysoko rozwiniętej kultury rycerskiej. W 1432 ziemie księstwa powróciły do Cesarstwa Bizantyjskiego.

Amadeusz Sabaudzki-Achaja wł. Amedeo Savoia-Achai był hrabią Piemontu i księciem Achai.

Centurion I Zaccaria – genueński baron Chalandritsy i Veligosti na Peloponezie w Księstwie Achai.

Centurion II Zaccaria – genueński książę Achai w latach 1404-1430.

Filip z Tarentu, fr. Philippe I d'Anjou, it. Filippo I d'Angiò – książę Achai i Tarentu, cesarz tytularny Konstantynopola, książę Albanii. Członek bocznej linii dynastii Kapetyngów, prawnuk króla Francji Ludwika IX Świętego, piąte dziecko Karola II Andegaweńskiego, króla Neapolu oraz Marii Węgierskiej.

Filip II Sabaudzki-Achaja wł. Filippo II di Savoia-Achai,, syn księcia z włoskiego domu Sabaudzkiego-Achaja.

Filip II z Tarentu – tytularny cesarz łaciński jako Filip III, książę Tarentu i król Albanii (1364–1374), książę Achai (1364–13730.

Filip Sabaudzki lub Filip I –, hrabia Piemontu od 1282 roku, książę Achai, w latach 1301 - 1306. Syn Tomasza III Piemonckiego i jego żony Guyonne Burgundzkiej.

Florens z Hainaut – władca Księstwa Achai, w latach 1289 – 1297. Mąż Izabeli Villehardouin.

Godfryd I Villehardouin – władca Księstwa Achai w latach 1209 – 1226.

Godfryd II Villehardouin – władca Księstwa Achai, w latach 1228 – 1246. Syn Godfryda I Villehardouin.

Jakub de Baux, fr. Jacques des Baux – książę Andrii, książę Tarentu i ostatni tytularny cesarz łaciński Konstantynopola w latach 1374-1383, książę Achai w latach 1382-1383.

Jakub Sabaudzki-Achaja wł. Giacomo di Savoia-Acaia był księciem Achai i hrabią Piemontu.
Jan de Gravina, fr. Jean d'Anjou lub Jean de Durazzo, wł. Giovanni di Gravina, Giovanni d'Angiò, Giovanni di Durazzo – hrabia Graviny 1315–1336, książę Durazzo 1332–1336, hrabia Kefalenii 1325–1336, książę Achai w 1322-1333.

Joanna I, wł. Giovanna I di Napoli, Giovanna d’Angiò – królowa Neapolu 1343-1382, hrabina Prowansji, księżna Achai, tytularna królowa Jerozolimy.

Karol I Andegaweński, fr. Charles Ier d’Anjou, it. Carlo I d’Angiò – król Sycylii, Neapolu, Jerozolimy i Albanii, książę Achai, hrabia Andegawenii, Maine, Prowansji i Forcalquier, syn króla Francji Ludwika VIII Lwa i Blanki Kastylijskiej, córki króla Alfonsa VIII Szlachetnego. Jego starszymi braćmi byli król Ludwik IX Święty, hrabia Robert I d’Artois i Alfons z Poitiers.

Karol II Andegaweński, zwany Kulawym – król Sycylii i Neapolu, tytularny król Jerozolimy. Syn króla Neapolu i Sycylii Karola I Andegaweńskiego i Beatrycze, córki hrabiego Prowansji – Rajmunda Berengara IV.

Karol III z Durazzo, zw. Małym – król Neapolu w latach 1382-1386, w latach 1383-1386 książę Achai, król Węgier w latach 1385-1386 z dynastii Andegawenów. Syn Ludwika z Durazzo, hrabiego Gravina, i Małgorzaty Sanseverino, córki hrabiego Corigliano Roberta Sanseverino. Po mieczu prawnuk króla Sycylii i Neapolu Karola II.

Ludwik Burgundzki – książę Achai w latach 1313-1316.

Ludwik Sabaudzki-Achaja wł. Ludovico di Savoia-Achai był władcą Piemontu i tytularnym księciem Achai.

Maria Zaccaria – genueńska księżna Achai w latach 1402-1404.

Robert I z Tarentu (1319-1364) – książę Tarentu w latach 1332-1346, książę Albanii 1332-1364, książę Achai 1333-1346, tytularny cesarz łaciński jako Robert II w latach 1346-1364. Był najstarszym synem cesarzowej Katarzyny II de Valois i jej męża – Filipa I z Tarentu.

Wilhelm I Champlitte – pierwszy władca Księstwa Achai w latach 1205–1209.

Wilhelm II Villehardouin – władca Księstwa Achai, zwanego też Moreą, w latach 1246 – 1278. Syn Godfryda I Villehardouin, brat Godfryda II Villehardouin, władców Achai.

Książęta Achai panowali w Księstwie Achai – jednym z państw feudalnych założonych na ziemiach Cesarstwa Bizantyjskiego w wyniku następstw IV krucjaty w 1204 r.