WCroquembouche lub croquenbouche – tradycyjny, francuski „tort” weselny. Składa się on z piramidki ptysiów, zlepionych ze sobą karmelem. Każde ciasteczko wypełnione jest kremem śmietankowym crème pâtissière. Niektóre torty osiągają wysokość nawet 1 metra, a zadaniem państwa młodych jest obcięcie wierzchołka mieczem. Czasami ptysie mogą mieć pikantne nadzienie.
WCzepiec lub czepek – w dawnych czasach kobiece nakrycie głowy bez ronda, gładkie, przylegające do głowy lub usztywniane dla uzyskania różnorodnych kształtów; element stroju ludowego, szlacheckiego i mieszczańskiego. Był noszony zarówno w wersji domowej, jak i wyjściowej. Zdobiony był falbankami, koronkami, często posiadał dodatkowo małą pelerynkę okrywającą ramiona. Szczególnie fantazyjne kształty występowały w okresie późnego średniowiecza.
WGhapama – tradycyjne danie kuchni ormiańskiej, dynia nadziewana ryżem i bakaliami.
WIkony ślubne – w prawosławiu dwie ikony, tworzące zestaw związany ze ślubem.
WKołacz – u dawnych Słowian pieczywo obrzędowe, zwłaszcza weselne, wypiekane z mąki pszennej lub żytniej. Jego odmianą był korowaj. Nazwa kołacz pochodzi od kolistego kształtu pieczywa.
WKorowaj – rodzaj kołacza, tradycyjnego, obrzędowego pieczywa pszennego lub żytniego, najczęściej weselnego. W Polsce przejęty z tradycji wschodniej.
WKurnik – potrawa wschodnioeuropejska (rosyjska), duży pieróg z wytrawnym nadzieniem. Typowy kurnik ma charakterystyczny kształt okrągłej kopuły. Faszerowany jest gotowanym, rozdrobnionym mięsem z kury lub indyka, grzybami (borowikami), ugotowanym na sypko ryżem, jajkami na twardo i, opcjonalnie, smażoną cebulą. Składniki nadzienia ułożone są warstwami.
WMangalsutra – symbol hinduskiego związku małżeńskiego w Azji Południowej, naszyjnik zawiązywany w dniu zaślubin przez pana młodego na szyi panny młodej. Na znak miłości i szacunku, powinien być nie zdejmowany przez żonę aż do śmierci małżonka. Porównywalny z obrączką w zachodniej kulturze. Znakiem rozpoznawalnym zamężnej kobiety w hinduizmie są: mangalsutra, pierścienie na palcach stóp, sindur – czerwono zabarwiony przedziałek we włosach, kolczyk w nosie.
WMehendi, mehndi – popularny zwłaszcza w Indiach oraz krajach afrykańskich i azjatyckich zwyczaj dekorowania dłoni i stóp kobiety wzorem ze sproszkowanych liści henny. Stanowi bardzo popularny element hinduskiej ceremonii ślubnej, czerwonawy kolor henny ma przynieść szczęście w małżeństwie. W Indiach istnieje przesąd, że im ciemniejszy kolor mehendi panny młodej, tym szczęśliwsze będzie jej małżeństwo. Ozdabianie się henną ma miejsce również miejsce przy okazji świąt czy kobiecych spotkań. Wzory często przedstawiają ważne i symboliczne motywy, np. hinduistyczne bóstwa albo lampę w przypadku zdobień u muzułmanek związanych ze świętem Eid.
WNoc poślubna – noc następująca bezpośrednio po zawarciu małżeństwa.
WNü’erhong – chiński napój alkoholowy, odmiana huangjiu wywodząca się z tradycji shaoxing. Znaki chińskie w nazwie dosłownie znaczą "córka-czerwony", co wiąże się z dawnym zwyczajem zakopywania glinianego naczynia z napojem podczas narodzin córki, po czym odkopywano ją w dzień jej ślubu, i wręczano jako prezent ślubny, przystrojoną na czerwono, co miało symbolizować szczęście. Naczynia te były ozdabiane motywami kwiatów, stąd druga nazwa tego trunku huadiaojiu (花雕酒).
WObrączka ślubna – pierścień, zwykle bez oczka, często grawerowany, wykonany ze stopu złota lub innego szlachetnego metalu. W dniu ślubu zakładany sobie wzajemnie przez małżonków, przeważnie na palec serdeczny prawej lub lewej dłoni. Symbol dozgonnej miłości małżonków i zobowiązania, iż dochowają wierności małżeńskiej.
WOczepiny to dawny obrzęd weselny znany u większości ludów słowiańskich, podczas którego panna młoda symbolicznie przechodziła ze stanu panieńskiego w zamężny. Nazwa oczepiny pochodzi od czepca, nakrycia głowy, jakie nosiły mężatki w miejsce panieńskiego wianka.
WPierścień Claddagh – pierścień noszony jako symbol przyjaźni lub małżeństwa w Irlandii od XVII wieku. Współcześnie, pierścień Claddagh może pełnić rolę obrączki ślubnej, pierścionka zaręczynowego bądź podarunku dla matki upamiętniającego fakt narodzin jej dziecka, jak również przy innych okazjach.
WPierścionek zaręczynowy – pierścionek, ofiarowany podczas zaręczyn przez osobę oświadczającą się.
WPov pob – rytuał świąteczny związany głównie z obchodami Nowego Roku, a także gra towarzyska azjatyckiego ludu Hmongów.
WPrawo pierwszej nocy – prawo mężczyzny o wysokiej randze społecznej, rodzinnej lub religijnej do zdeflorowania świeżo poślubionej żony każdego z wprost mu podległych czy zależnych mężczyzn.
WPrzyjęcie weselne – zwyczajowa forma przyjęcia okolicznościowego, określanego potocznie jako wesele, organizowanego z okazji ślubu.
WSave the date – powiadomienie o planowanym ślubie, przyjęciu czy imprezie. Zwyczajowo jest ono wysyłane przed dostarczeniem formalnych zaproszeń, nawet na rok przed planowanym terminem wydarzenia.
WShūgi-bukuro - specjalna koperta, w której zgodnie z tradycją japońską przekazuje się pieniądze w ramach prezentu weselnego.
WSponsalia de futuro, sponsalia pro futuro – kanoniczna forma zaręczyn stosowana przez dynastie panujące w Europie w czasach średniowiecznych i nowożytnych. Pozwalała ona na uroczyste zaręczyny niepełnoletnich kandydatów, dzięki czemu możliwe było zawieranie przypieczętowanych małżeństwem sojuszy, bez względu na wiek potomków rodu.
WSuknia ślubna – ubiór zakładany przez pannę młodą podczas ceremonii ślubnej. Kolor, styl i rola sukni w całej ceremonii zależy od religii i obyczajów kulturowych w jakich zawierany jest ślub.
WSwaćba – inaczej wesele, staropolska, słowiańska forma ślubu, uroczysta ceremonia zawarcia małżeństwa polegająca na złożeniu przysięgi przed bogami w obecności żercy lub swata.
WŚlub – uroczystość zawarcia małżeństwa, podczas której strony składają przysięgę małżeńską przed urzędnikiem stanu cywilnego lub duchownym, w obecności świadków. W antropologii kulturowej ślub jest uznawany za jeden z obrzędów przejścia.
WWianek – rodzaj nakrycia głowy (wieńca) upleciony z ziół i kwiatów. Tradycyjnie wianki noszone były przez dziewczęta i niezamężne kobiety, stąd stały się symbolem niewinności. O kobiecie zamężnej mówiło się, że "straciła wianek". Zgodnie z polską, a także ogólnosłowiańską tradycją, panna młoda oddaje druhnom swój wianek podczas weselnych oczepin.
WWróżba z gałązki wiśni – tradycyjna noworoczna wróżba z terenu Opolszczyzny. Wskazania wróżby miały przepowiedzieć młodym mężczyznom powodzenie lub niepowodzenie w przyszłym małżeństwie.
WZaproszenia ślubne – rodzaj zaproszenia związany z uroczystością ślubną, obecnie głównie przybiera formę papierowej karty, stanowiącej pisemne zaproszenie gości. Jednak w przeszłości nade wszystko zaproszenie na ślub było przekazywane ustnie.
WZarękowiny, Wiązanie rąk, bądź Pogański ślub – neopogańska ceremonia ślubna.
WŻerca, żyrca – kapłan w religii słowiańskiej, którego nazwa oznacza dosłownie ‘tego, który składa ofiary’. Nazwa ta pojawia się głównie w słownictwie wschodnio- i południowosłowiańskim, a u Słowian zachodnich poświadczone jest tylko w języku polskim. Najwięcej informacji o kapłaństwie słowiańskim pochodzi z tekstów łacińskich dotyczących pogaństwa Słowian połabskich. Z opisów wynika, że zajmowali się składaniem ofiar bogom, wróżeniem i wyznaczaniem świąt. Posiadali wiedzę kosmologiczną i stanowili główne źródło oporu przeciwko chrześcijaństwu.