31 Władcy Akwitanii

Poniższa lista przedstawia władców, którzy rządzili w Akwitanii. Region ten do 1339 roku był stosunkowo niezależnym księstwem, kiedy stał się częścią Francji wcielony do tego królestwa przez Filipa VI, który odebrał prawa lenne do niej Edwardowi III.

Charibert II – król Akwitanii z dynastii Merowingów, syn króla Chlotara II i jego drugiej żony Sychildy.

Chrám lub Chramn – syn Chlotara I i jego piątej małżonki Chunsiny.

Edward Woodstock, KG, zwany Czarnym Księciem, książę Walii, Kawaler Orderu Podwiązki. Najstarszy syn Edwarda III Plantageneta, króla Anglii, i Filipy, córki Wilhelma I, hrabiego Hainaut. Jeden z najwybitniejszych angielskich dowódców okresu wojny stuletniej.

Edward I, zwany Długonogim lub Młotem na Szkotów – król Anglii od 1272 r., najstarszy syn króla Henryka III i Eleonory, córki Rajmunda Berengara IV, hrabiego Prowansji. Zyskał sławę wojownika, który podbił Walię i ujarzmił Szkocję.

Edward II – król Anglii od 1307 do abdykacji w 1327, czwarty syn Edwarda I i jego żony, Eleonory kastylijskiej, córki króla Kastylii Ferdynanda III Świętego. 7 lutego 1301 uzyskał tytuł księcia Walii, jako pierwszy angielski książę.

Edward III – najstarszy syn króla Anglii Edwarda II i jego żony Izabeli Francuskiej. Król Anglii od 25 stycznia 1327 do śmierci. Jest jednym z najdłużej panujących monarchów angielskich. Jego panowanie zostało zdominowane przez wojny z Francją i Szkocją.

Eleonora Akwitańska – królowa Francji i Anglii. Brała udział w drugiej krucjacie. Była jedną z najmożniejszych i najbardziej wpływowych kobiet Europy w średniowieczu, jedyną kobietą, która była zarówno królową Francji, jak i królową Anglii.

Henryk II Plantagenet lub Andegaweński, Curtmantle, Fitzempress – od 1151 hrabia Andegawenii, od 1154 król Anglii, w różnych czasach kontrolował także część Walii, Szkocji, północną Irlandię i zachodnią Francję.

Henryk III – król Anglii od 1216 r. Najstarszy syn Jana bez Ziemi i Izabeli, córki Aymera Tillefera, hrabiego Angoulême.

Henryk IV Lancaster – król Anglii w latach 1399-1413, najstarszy syn Jana z Gandawy, 1. księcia Lancaster, i Blanki, córki Henryka Grosmonta, 1. księcia Lancaster.

Henryk V Lancaster, Henryk Monmouth – król Anglii w latach 1413–1422.

Henryk VI Lancaster – król Anglii od 1422 do 1461, a potem ponownie od 1470 do 1471 oraz król Francji od 1422 de facto do 1453, z dynastii Lancasterów, syn Henryka V i księżniczki francuskiej Katarzyny de Valois, córki króla Francji Karola VI Szalonego i Izabeli Bawarskiej.

Jan bez Ziemi – Pan Irlandii z nadania ojca od 1177, król Anglii od 6 kwietnia 1199, brat Ryszarda Lwie Serce.

Jan II Dobry – hrabia Andegawenii, książę Normandii od 1332 r., hrabia Poitiers od 1344 r., książę Gujenny od 1345 r., król Francji od 1350 r. i, wreszcie, książę Burgundii od 1361 r. Należał do dynastii Walezjuszów. Był synem Filipa VI i Joanny Kulawej, córki księcia Burgundii Roberta II.

Jan z Gandawy, 1. książę Lancaster, KG, ang. John of Gaunt, 1st Duke of Lancaster, trzeci syn króla Anglii Edwarda III i jego żony Filipy de Hainault, córki hrabiego Hainaut.

Karloman II – król Franków Zachodnich od 879 r., do 882 r. współrządził z bratem Ludwikiem III. Był młodszym synem króla Ludwika II Jąkały i jego pierwszej żony, Ansgardy Burgundzkiej, córki hrabiego Harduina.

Karol de Valois – książę de Berry, Normandii i Gujenny, młodszy syn króla Francji Karola VII i Marii, córki Ludwika II, księcia Andegawenii. Młodszy brat króla Ludwika XI.

Karol III Otyły lub Gruby, łac. Carolus Pinguis – od 881 cesarz rzymski, od 884 król zachodniofrankijski z dynastii Karolingów niemieckich.

Ludwik I Pobożny – od 781 król Akwitanii, od roku 814 król Franków i cesarz rzymski, syn Karola I Wielkiego z dynastii Karolingów i jego żony Hildegardy.

Ludwik II Jąkała, franc. Louis le Bègue – od 877 r. król zachodniofrankijski, syn Karola II Łysego (823-877), z dynastii Karolingów francuskich, oraz Ermentrudy, córki Odona I, hrabiego Orleanu.

Ludwik III Młodszy – król Akwitanii w latach 852-855, król Saskonii w latach 876-882, król Lotaryngii w latach 879-882 i król Bawarii w latach 880-882, drugi syn Ludwika Niemieckiego, króla Franków Wschodnich, i Emmy, córki hrabiego Welfa z Altdorfu.

Ludwik VII Młody – król Francji od 1131. Początkowo koregent ojca. Samodzielny władca w latach 1137–1180. Syn Ludwika VI, króla Francji z dynastii Kapetyngów, i Adelajdy z Maurienne, córki Humberta II Grubego, hrabiego Sabaudii.

Ludwik de Valois – delfin Francji i książę Gujenny, syn króla Francji Karola VI Szalonego i Izabeli Wittelsbach, córki Stefana III, księcia Bawarii.

Pepin I – król Akwitanii z dynastii Karolingów, drugi syn cesarza Ludwika I Pobożnego i Ermengardy, córki hrabiego Ingermana z Hesbaye.

Pepin II, zwany Młodszym – król Akwitanii z dynastii Karolingów. Najstarszy syn króla Akwitanii Pepina I i Ingeltrudy, córki Teudeberta, hrabia Madrie, wnuk cesarza Ludwika Pobożnego.

Ryszard I Lwie Serce – król Anglii od 1189. Syn Henryka II Plantageneta i Eleonory Akwitańskiej. W latach 1190–1192 był jednym z dowódców trzeciej wyprawy krzyżowej. Uwięziony w Austrii w czasie drogi powrotnej, następnie przekazany cesarzowi Henrykowi VI. Został uwolniony w 1194 roku. Zginął, walcząc z francuskim królem Filipem II Augustem o angielskie posiadłości we Francji.

Wilhelm I Pobożny – hrabia Owernii, książę Akwitanii, syn hrabiego Owernii Bernarda Plantapilosy i Ermengardy córki Bernarda I z Owernii. Przed 898 r. poślubił Engelbergę, córkę Bosona Prowansalskiego i Ermengardy, córki cesarza Ludwika II, ale nie miał z nią dzieci.

Wilhelm IX Trubadur, oksytański Guilhèm IX duc d'Aquitània e de Gasconha i Guilhèm VII comte de Peitieus – książę Akwitanii i Gaskonii, hrabia Poitiers, syn księcia Wilhelma VIII i Hildegardy, córki Roberta I, księcia Burgundii.

Wilhelm VIII – książę Akwitanii i Gaskonii, hrabia Poitiers, najmłodszy syn księcia Akwitanii Wilhelma V Wielkiego i Agnieszki, córki księcia Burgundii Otto Wilhelma.

Wilhelm X Święty, książę Akwitanii i Gaskonii, hrabia Poitiers, syn księcia Wilhelma IX Trubadura i Filipy, córki Wilhelma IV, hrabiego Tuluzy.