
Agila I – król Wizygotów w latach 549-554.
Alaryk I – od 395 król Wizygotów z rodu Baltów, którym cesarz Walens zezwolił osiedlić się na terenie Cesarstwa rzymskiego w Mezji. Pierwszy wódz plemion germańskich, który zdobył Rzym.
Alaryk II – władca Wizygotów w latach 484-507 z rodu Baltów, syn i następca Euryka.
Amalaryk – władca Wizygotów (511-531) z rodu Baltów. Syn Alaryka II, który zginął w roku 507 pod Vouille w bitwie z wojskiem króla Franków Chlodwiga I. Ze względu na bardzo młody wiek Amalaryka, królem Wizygotów został wybrany Gezalek, nieślubny syn Alaryka II. Podczas jego panowania Wizygoci utracili terytoria we Francji i zostali zmuszeni do wycofania się na Półwysep Iberyjski. W tej sytuacji w roku 511 zainterweniował król ostrogocki Teodoryk Wielki, otaczając opieką Amalaryka i sprawując władzę w jego imieniu do roku 526.
Atanagild – król Wizygotów w latach 554-568, żonaty z królową Gojzwintą.
Ataulf – władca Wizygotów z rodu Baltów, wybrany po śmierci swego szwagra Alaryka I w roku 410.
Chinaswint – król Wizygotów w latach 642-653
Chintila – król Wizygotów w latach 636-639.
Egika – król Wizygotów od 687 do 702. Był po kądzieli wnukiem obalonego w 642 i wysłanego do klasztoru króla Tulgi. W trakcie swego panowania dążył do ograniczenia władzy Kościoła. Osiągnął częściowy sukces kiedy podczas XII Synodu w Toledo przyjęto zasadę mianowania biskupów przez króla przy udziale biskupa Toledo. Po jego śmierci władzę przejął jego syn Wittiza.
Erwig – król Wizygotów od 680 roku do abdykacji w 687 roku. Według pochodzącej z IX wieku Kroniki Alfonsa III był synem Chindaswinta i jego siostrzenicy Gody. Objął tron po obaleniu dotychczasowego władcy Wamby, który wstąpił do klasztoru i potwierdził swoją abdykację 14 października 680 roku. Zmiana na tronie została zatwierdzona przez XII synod toledański w styczniu roku następnego. Polityka Erwiga cechowała się dużą uległością wobec możnowładców duchownych i świeckich. Zgodził się na amnestię dla uczestników buntu przeciw Wambie w 673 roku (683), w zamian za co jego władza została zatwierdzona przez XIII (683) i XIV (684) synod toledański. Przeprowadził nowelizacje Liber Iudiciorum polegająca na dodaniu sześciu własnych ustaw, trzech dekretów Wamby oraz nowelizacji osiemdziesięciu aktów prawnych z czasów Recceswinta. Powrócił też do praktykowanej za panowania Sisebuta polityki prześladowania Żydów - wydał przeciw nim dwadzieścia osiem dekretów spośród których najważniejszy z 681 roku nakazywał wszystkim Żydom przyjęcie chrztu lub opuszczenie królestwa. Przeczuwając nadchodzącą śmierć 14 listopada 687 desygnował na swego następcę zięcia Egikę po czym wstąpił do klasztoru, gdzie zmarł następnego dnia.

Euryk – król Wizygotów od 466 z rodu Baltów.
Gesalek, Gesalik, Gezalek — władca Wizygotów w Hiszpanii w latach 507 lub 508−511, syn króla Wizygotów Alaryka II, brat przyrodni Amalaryka, z rodu Baltów, arianin.
Gundemar – król Wizygotów w latach 610-612.

Leowigild – król Wizygotów w latach 569 - 586. W 572 odzyskał Andaluzję z rąk bizantyjczyków. Pokonał Basków (581) i Swebów (585). Zniósł zakaz małżeństw Wizygotów i ludności hiszpano-rzymskiej. W 585 zjednoczył plemiona wizygockie na Półwyspie Iberyjskim. Wprowadził kodeks prawny, najbardziej zbliżony do praw Cesarstwa Rzymskiego spośród ówczesnych państw.
Liuwa I - król Wizygotów w latach 568 - 569.
Liuwa II – król Wizygotów w latach 601-603.

Recceswint – król wizygocki.

Rekkared I, także Rekkaret – król wizygocki w latach 586–601. Objął tron po śmierci ojca, Leowigilda. Prowadził walki z Frankami o Septymanię, wprowadził katolicyzm w miejsce panującego dotąd arianizmu. Na trzecim synodzie toledańskim poparł uchwałę przeciwko Żydom.
Rekkared II – król Wizygotów w 621 roku. Był synem poprzedniego władcy Sisebuta.
Roderyk, Rodryg – król Wizygotów w latach 710–711. Został pokonany przez Arabów, którzy w kilka lat podbili niemal całą Hiszpanię i położyli kres królestwu Wizygotów.
Sigeryk – król Wizygotów.
Sisebut – król Wizygotów w latach 612–621.
Sisenand lub Sisinand, a w hiszpańskim, galicyjskim i portugalskim Sisenando – król Wizygotów w latach 631 - 636.
Swintila – król Wizygotów w latach 621 - 631.
Teoderyk I, Teodoryk I – król Wizygotów od 419 z rodu Baltów.
Teodoryk II – władca Wizygotów w latach 453-466 z rodu Baltów, przyczynił się do zabójstwa swojego brata Toryzmunda, nie zgadzając się na jego politykę. Rządy Teodoryka II to czas sojuszu z Rzymem, który przekazał na rzecz Wizygotów w roku 462 Septymanię.
Teudegizel lub Teudegisel – drugi elekcyjny król Wizygotów w latach 548-549.
Teudis – ostrogocki król Wizygotów w latach 531-548.
Toryzmund – król Wizygotów w latach 451–453 z rodu Baltów.

Tulga – król Wizygotów w latach 639-642.

Walia - król Wizygotów z rodu Baltów w latach 415-418/419.
Wamba – król wizygocki.
Witeryk – król Wizygotów w latach 603-610.
Wittiza – król Wizygotów od 702 do 710. Objął władzę po śmierci swego ojca Egiki, jednakże nie udało mu się zapanować nad niepokojami w kraju, wzmaganymi dodatkowo doniesieniami o sukcesach Arabów w Afryce Północnej. Po jego śmierci wybuchła wojna domowa pomiędzy zwolennikami potomków Chindaswinta i Wamby zakończona zwycięstwem stronnictwa Chindaswinta - tron objął Roderyk, ostatni król Wizygotów.