WŻarłaczowate (Carcharhinidae) – rodzina dużych, drapieżnych ryb chrzęstnoszkieletowych (rekinów) zaliczana do żarłaczokształtnych (Carcharhiniformes). Niektóre gatunki są niebezpieczne dla człowieka.
WCarcharhinus – rodzaj dużych, drapieżnych ryb chrzęstnoszkieletowych z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae). Niektóre gatunki są niebezpieczne dla człowieka.
WCarcharhinus acarenatus – gatunek rekina z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae). Przez niektórych naukowców uznawany za ważny, przez innych za młodszy synonim żarłacza miedzianego.
WCarcharhinus acronotus – gatunek rekina z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae). Występuje na atlantyckim wybrzeżu obu Ameryk, od Karoliny Północnej na północy po południowe krańce Brazylii na południu. Zamieszkuje płytkie przybrzeżne wody do głębokości zazwyczaj 18–64 m. Posiada wrzecionowaty, lekko zbudowany korpus oraz wydłużoną wąską głowę o ostro zakończonym pysku ze stosunkowo dużym, U-kształtnym otworem gębowym. Dorosłe osobniki osiągają zwykle 1,3–1,4 metra długości przy masie ciała 10 kg, przy czym samice są nieco większe od samców. Cechą charakterystyczną dla tego gatunku jest ciemna plamka na czubku pyska oraz druga znajdująca się na drugiej płetwie grzbietowej w pobliżu dystalnej krawędzi.
WCarcharhinus altimus – gatunek rekina z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae). Zamieszkuje ciepłe tropikalne i subtropikalne wody wszystkich oceanów. Ten migrujący rekin preferuje głębokie wody wzdłuż krawędzi szelfów kontynentalnych. Spotykany najczęściej na głębokości 90–400 metrów, choć w nocy czasami podpływa bliżej powierzchni lub wpływa na dużo płytsze przybrzeżne obszary. C. altimus ma jasnoszare ciało mierzące zazwyczaj około 2,7–2,8 metra długości, wydłużony szeroki pysk z płatami skórnymi wokół nozdrzy oraz heterodontyczne uzębienie. Jego płetwy piersiowe są długie, w kształcie szerokiego łagodnie zagiętego ku tyłowi sierpa. Pomiędzy nimi posiada wyraźny, prostopadły grzbiet.
WCarcharhinus amblyrhynchoides – gatunek rekina z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae), występujący w tropikalnych wodach Oceanu Indyjskiego i południowo-zachodniego Oceanu Spokojnego, od Półwyspu Somalijskiego po Melanezję. Zamieszkuje płytkie wody o głębokości do 50 m. Posiada masywnie zbudowany korpus, krótki ostro zakończony szeroki pysk i krótkie szerokie płetwy piersiowe z charakterystycznymi ciemnymi zabarwieniami na końcach. Osiąga zwykle do 1,5 m długości.
WCarcharhinus amboinensis – gatunek rekina z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae). Występuje w tropikalnych wodach wschodniego Oceanu Atlantyckiego, Oceanu Indyjskiego i południowo-zachodniego Oceanu Spokojnego – od Wysp Zielonego Przylądka na zachodzie po Archipelag Tonga na wschodzie. Zamieszkuje płytkie przybrzeżne wody na głębokości do 150 m, wzdłuż górnych półek szelfów kontynentalnych. Korpus tego gatunku jest masywny, krótki szeroki tępo zakończony pysk z U-kształtnym otworem gębowym oraz dużą heterocerkiczną płetwę ogonową z wolnym fałdem skórnym na końcu jej górnego łuku. Zwierzę osiąga maksymalnie 2,8 m długości.
WCarcharhinus borneensis – gatunek małego rekina z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae). Spotykany u wybrzeży północno-zachodniego Borneo, choć istnieją niepewne dane o występowaniu tego gatunku u wybrzeży Chin, Filipin oraz Jawy. Preferuje płytkie przybrzeżne akweny. Ma wrzecionowaty lekko zbudowany korpus oraz wydłużony lekko zaostrzony pysk ze stosunkowo małym, U-kształtnym otworem gębowym. Cechą charakterystyczną są proporcjonalnie niewielkie płetwy brzuszne, druga płetwa grzbietowa oraz płetwa odbytowa. Grzbiet rekina ma ciemnoszarą barwę, niekiedy z ciemniejszymi odbarwieniami – płetwy są ciemniejsze od korpusu. Spód i boki ciała rekina są jaśniejsze, często barwy białej lub srebrnej. Dorosłe osobniki osiągają długość około 62–65 centymetrów, przy czym samice są nieco większe od samców.
WCarcharhinus fitzroyensis – gatunek dużej drapieżnej ryby chrzęstoszkieletowej z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae).
WCarcharhinus humani – gatunek małego rekina z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae). Zamieszkuje tropikalne wody zachodniego Oceanu Indyjskiego, od Kuwejtu na północy po Republikę Południowej Afryki na południu. Posiada wydłużone wrzecionowate ciało z lekko zaostrzonym pyskiem i V-kształtnym otworem gębowym. Grzbiet rekina ma bladobrązową lub ciemnoszarą barwę, spód jest jaśniejszy - barwy białej lub srebrnej. Cechą charakterystyczną tego gatunku jest mała czarna plamka na górnym wierzchołku drugiej płetwy grzbietowej. Dorosłe osobniki osiągają około 90 cm długości. Podobnie jak inne żarłaczowate jest żyworodny. Brak informacji na temat wielkości populacji czy statusu zagrożenia tego gatunku.
WCarcharhinus isodon – gatunek dużej drapieżnej ryby chrzęstoszkieletowej z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae).
WCarcharhinus leiodon – gatunek dużej drapieżnej ryby chrzęstnoszkieletowej z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae). Występuje w północno-zachodnich wodach Morza Arabskiego, w Zatoce Perskiej oraz Zatoce Adeńskiej. Preferuje płytkie wody przybrzeżne o głębokości nie przekraczającej 30-40 metrów. Posiada dobrze zbudowany wrzecionowaty korpus oraz wydłużoną stosunkowo szeroką głowę o tępo zakończonym pysku z małym U-kształtnym otworem gębowym. Podobnie jak sympatryczny C. amblyrhynchoides posiada charakterystyczne ciemniejsze końcówki każdej z płetw. Zaobserwowano u tego gatunku nienaturalne deformacje płetw, których przyczyną może być chów wsobny lub zanieczyszczenie środowiska. Dorosłe samice mogą osiągać 1,65 m długości.
WCarcharhinus macloti – gatunek dużej drapieżnej ryby chrzęstoszkieletowej z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae). Zamieszkuje zachodnie i północne wybrzeża Oceanu Indyjskiego oraz wody południowo-zachodniego Pacyfiku. Preferuje płytkie wody przybrzeżne wzdłuż szelfów kontynentalnych, gdzie schodzi na głębokość nie większą niż 170 metrów. Nie migruje sezonowo. Posiada wrzecionowaty korpus oraz silnie wydłużoną wąską głowę o ostro zakończonym pysku z małym U-kształtnym otworem gębowym. Charakterystyczną cechą jest duża różnica wielkości pomiędzy pierwszą i drugą płetwą grzbietową oraz proporcjonalnie duża płetwa ogonowa. Dorosłe osobniki osiągają maksymalnie 1,1 m długości.
WCarcharhinus sealei – gatunek drapieżnej ryby chrzęstoszkieletowej z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae). Zamieszkuje tropikalne wody przybrzeżne na wschodzie Oceanu Indyjskiego oraz na południowym zachodzie Pacyfiku. Preferuje wody wzdłuż górnych półek szelfów kontynentalnych i wyspowych, nie przekraczające 40 metrów głębokości. Posiada wydłużony wrzecionowaty korpus oraz stosunkowo wąską głowę o tępo zakończonym pysku z małym V-kształtnym otworem gębowym. Grzbiet rekina przybiera różną barwę, od jasnoszarej po ciemnobrązową. Spód i boki są nieco jaśniejsze, barwy srebrnej lub białej. Charakterystyczną cechą dla tego gatunku jest czarna plamka na drugiej płetwie grzbietowej.
WCarcharhinus sorrah – gatunek rekina z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae). Występuje w tropikalnych wodach Oceanu Indyjskiego i południowo-zachodniego Oceanu Spokojnego, od wschodnich wybrzeży Afryki po Wyspy Cooka. Zamieszkuje płytkie przybrzeżne wody, do głębokości zazwyczaj około 20–50 m, w tym wody wokół raf koralowych. Posiada wrzecionowaty korpus, wydłużoną głowę z V-kształtnym otworem gębowym oraz długą, heterocerkiczną płetwę ogonową z wolnym fałdem skórnym na końcu jej górnego łuku. Dorosłe osobniki osiągają maksymalnie 170 cm długości przy masie ciała około 30 kg.
WGlyphis – rodzaj drapieżnych, dwuśrodowiskowych ryb chrzęstnoszkieletowych z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae).
WGlyphis glyphis – gatunek dużej drapieżnej ryby chrzęstnoszkieletowej z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae). Występuje na północy Australii i u południowych wybrzeży Nowej Gwinei. Młode osobniki zamieszkują większe tropikalne rzeki, o błotnistym dnie i namorzynowych brzegach. Dorosłe preferują płytkie morskie wody, w pobliżu wybrzeży oraz wysp. Posiada dobrze zbudowane spłaszczone ciało z dużą i stosunkowo szeroką głową, duże płetwy grzbietowe oraz charakterystyczne długie i szerokie płetwy piersiowe. Grzbiet rekina przybiera barwę ciemnoszarą lub jasnoszarą, z charakterystycznymi czarnymi wewnętrznymi fragmentami płetw brzusznych i ciemniejszymi wierzchołkami płetw piersiowych. Spód jest jaśniejszy od grzbietu. Dorosłe osobniki mogą osiągać nawet ponad 3 metry długości.
WIsogomphodon oxyrhynchus – gatunek rekina z rodziny żarłaczowatych, jedyny żyjący przedstawiciel rodzaju Isogomphodon. Zamieszkuje płytkie tropikalne wody u wybrzeży północno-wschodniej Ameryki Południowej, od Trynidadu na północy po północną Brazylię na południu. Preferuje siedliska o mulistym dnie w pobliżu lasów namorzynowych, estuariów i ujść rzek, choć nie jest to gatunek amfidromiczny, przystosowany do życia zarówno w słonej i słodkiej wodzie. Posiada wydłużoną spłaszczoną głowę z ostro zakończonym pyskiem i dużym U-kształtnym otworem gębowym. Cechą charakterystyczną tego gatunku są duże szerokie, trójkątne płetwy piersiowe. Dorosłe osobniki nie przekraczają zwykle 1,5–1,6 m długości.
WLamiopsis – rodzaj drapieżnych ryb chrzęstnoszkieletowych z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae).
WLamiopsis temminckii – gatunek rekina z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae). Występuje w tropikalnych wodach Oceanu Indyjskiego. Najczęściej spotykany w pobliżu dna morskiego. Zamieszkuje wody o głębokości do 50 metrów wzdłuż górnych krawędzi szelfów kontynentalnych. Jest to gatunek amfidromiczny, przystosowany do życia w wodzie słodkiej i słonej – wpływa niekiedy do ujść rzek. Posiada dobrze zbudowany, brzusznie spłaszczony korpus z szeroką wydłużoną głową z dużym otworem gębowym oraz dużą, heterocerkiczną płetwę ogonową z trójkątnym fałdem skórnym na końcu górnego łuku. W odróżnieniu od najbliższego krewniaka Lamiopsis tephrodes, posiada wyraźny łuk międzygrzbietowy oraz większy dolny łuk płetwy ogonowej. Grzbiet rekina ma barwę błękitną lub jasnoszarą. Dorosłe osobniki osiągają długość 1,7 metra. Samice są zwykle większe od samców.
WLamiopsis tephrodes − gatunek rekina z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae). Dorosłe osobniki dorastają do 1,3 m długości.
WLoxodon macrorhinus – gatunek rekina z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Loxodon. Rekin ten występuje w tropikalnych wodach Oceanu Indyjskiego, zamieszkuje przybrzeżne akweny wzdłuż wybrzeży wschodniej Afryki, południowej Azji i północno-wschodniej Australii. Długość dorosłego osobnika nie przekracza metra. Ma wydłużone wrzecionowate ciało i proporcjonalnie małe płetwy. Niewiele wiadomo o biologii i zachowaniu tego gatunku. Jest żyworodny. Żywi się głównie małymi rybami kostnoszkieletowymi i drobnymi bezkręgowcami.
WNasolamia velox – gatunek rekina z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Nasolamia. Występuje w tropikalnych wodach Oceanu Spokojnego, wzdłuż zachodnich wybrzeży kontynentów amerykańskich, od Kalifornii na północy po Peru na południu. Zamieszkuje płytkie wody o głębokości zwykle nie przekraczającej 24 metrów, wzdłuż górnych krawędzi szelfów kontynentalnych. Posiada wrzecionowaty, wydłużony, lekko zbudowany korpus z szeroką głową, o ostro zakończonym pysku ze stosunkowo małym, V-kształtnym otworem gębowym oraz dużą, heterocerkiczną płetwę ogonową z trójkątnym fałdem skórnym na końcu górnego łuku. Z uwagi na liczne podobieństwa morfologiczne bywa mylony z innymi gatunkami rekinów, w tym Carcharhinus brevipinna i Rhizoprionodon longurio. Grzbiet rekina ma barwę jasnoszarą, ciemnoszarą lub jasnobrunatną. Dorosłe osobniki osiągają zwykle 1,3-1,4 m długości. Wielkość nie jest cechą dymorfizmu płciowego u tego gatunku.
WNegaprion – rodzaj drapieżnych ryb chrzęstnoszkieletowych z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae).
WRhizoprionodon – rodzaj drapieżnych ryb chrzęstnoszkieletowych z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae).
WScoliodon – rodzaj drapieżnych ryb chrzęstnoszkieletowych z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae).
WScoliodon laticaudus – gatunek małego rekina z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae). Występuje w tropikalnych wodach przybrzeżnych Oceanu Indyjskiego oraz północno-zachodniego Oceanu Spokojnego, na głębokości nie przekraczającej 13 metrów. Preferuje akweny o skalistym dnie. Spotykany niekiedy w dolnych biegach rzek Malezji, Sumatry i Borneo, choć brakuje szczegółowych danych na temat tolerancji zasolenia dla potwierdzenia amfidromizmu tego gatunku. Ma wrzecionowaty, lekko zbudowany korpus z charakterystyczną wydłużoną głową z ostro zakończonym pyskiem, dużymi oczami i podłużnymi szeroko rozstawionymi nozdrzami. Grzbiet rekina jest barwy jasno lub ciemnoszarej z ciemniejszymi odbarwieniami, spód i boki są białe lub srebrne. Dorosłe osobniki osiągają długość nieco ponad 80 centymetrów. Samice są zwykle większe od samców.
WŻarłacz białopłetwy – kosmopolityczny gatunek dużej, drapieżnej ryby chrzęstnoszkieletowej z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae). Są poławiane przez ludzi jako ryby konsumpcyjne. W swoim środowisku są niebezpieczne dla człowieka.
WŻarłacz błękitny, rekin błękitny – gatunek ryby chrzęstnoszkieletowej z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Prionace. W starszej literaturze ichtiologicznej określany był również nazwami rekin szary lub żarłacz ludojad. Zamieszkuje głębokie wody oceaniczne strefy umiarkowanej i tropikalnej. Preferuje jednak chłodniejsze wody. Jest znany ze swych długich migracji m.in. z Nowej Anglii do Ameryki Południowej. Choć pływa ospale, to może poruszać się ze znaczną prędkością.
WŻarłacz brunatny, żarłacz brunatny atlantycki, żarłacz Milberta – gatunek rekina z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae). Zamieszkuje ciepłe tropikalne i umiarkowane wody wszystkich oceanów. Preferuje przydenne obszary między innymi wzdłuż szelfów kontynentalnych. Spotykany najczęściej na głębokości od 20 do 65 metrów, choć przebywa czasami zarówno w płytszych, jak i w dużo głębszych wodach. Osiąga maksymalnie 2,8–3 m długości i wagę 90 kg. Posiada wydłużone, masywne ciało o ciemniejszym grzbiecie, zaokrąglony wygięty ku dołowi pysk z heterodontycznym uzębieniem. Charakterystyczne płetwy piersiowe są duże, mocno wygięte ze stosunkowo głębokim dalszym wycięciem. Na końcu górnego łuku płetwy ogonowej widoczny jest trójkątny fałd skórny.
WŻarłacz ciemnoskóry – gatunek dużej drapieżnej ryby chrzęstoszkieletowej z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae).
WŻarłacz czarnopłetwy – gatunek dużej drapieżnej ryby chrzęstoszkieletowej z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae). Występuje w tropikalnych wodach wszystkich oceanów. Najczęściej spotykany w pobliżu mulistych zatok, lagun, raf koralowych, estuariów oraz zalewisk namorzynowych. Zamieszkuje wody o głębokości zwykle nie przekraczającej 30 metrów, wzdłuż górnych krawędzi szelfów kontynentalnych, choć potrafi zejść na większą głębokość. Posiada wrzecionowaty korpus oraz wydłużoną, wąską głowę, o ostro zakończonym pysku ze stosunkowo dużym otworem gębowym. Cechą charakterystyczną tego gatunku są zęby o stosunkowo wąskich trzonach oraz ciemniejsze końcówki płetw. Osiąga maksymalnie 2,6 m przy wadze niemal 123 kg, choć zwykle dorosłe osobniki mierzą około 1,5 m długości.
WŻarłacz galapagoski – gatunek rekina z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae). Preferuje czyste wody raf koralowych wokół oceanicznych wysp, gdzie jest najliczniej występującym gatunkiem rekina. Jeden z większych rekinów, osiąga niekiedy 3,3 m długości. Z powodu wrzecionowatej budowy ciała typowej dla przedstawicieli Carcharhinus gatunek ten czasami mylony jest z żarłaczem ciemnoskórym i żarłaczem rafowym. Cechą charakterystyczną, umożliwiającą poprawną identyfikację jest wysoka, zaokrąglona na szczycie pierwsza płetwa grzbietowa, której proksymalna krawędź podstawy leży za dystalną krawędzią płetw piersiowych.
WŻarłacz jedwabisty – gatunek ryby chrzęstnoszkieletowej z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae), rekin drapieżny. Był też opisywany pod nazwą żarłacz Menisora.
WŻarłacz karaibski – gatunek rekina z rodziny żarłaczowatych. Zamieszkuje tropikalne wody zachodniego Atlantyku, od Florydy po Brazylię. Obok żarłacza czarnopłetwego jest najpospolitszym gatunkiem rekina w Morzu Karaibskim. Z powodu budowy ciała typowej dla rodzaju Carcharhinus gatunek ten często mylony jest z żarłaczem jedwabistym oraz żarłaczem ciemnoskórym. Gatunek ten wyróżniają ciemniejsze od korpusu płetwy bez wyraźnych przebarwień, krótka wolna tylna końcówka drugiej płetwy grzbietowej oraz kształt i liczba zębów.
WŻarłacz srebrnopłetwy, żarłacz białobrzegi, żarłacz białobrzeżny – gatunek dużego rekina z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae). Występuje w tropikalnych wodach wszystkich oceanów, u wschodnich i południowo-zachodnich wybrzeży Oceanu Spokojnego, na środkowym zachodzie Oceanu Atlantyckiego oraz w wodach Oceanu Indyjskiego. Najczęściej spotykany w pobliżu raf koralowych. Zamieszkuje wody o głębokości 30-800 metrów wzdłuż górnych krawędzi szelfów kontynentalnych. Posiada dobrze zbudowany tułów typowy dla przedstawicieli rodzaju Carcharhinus, szeroką wydłużoną głowę z dużym otworem gębowym oraz dużą heterocerkiczną płetwę ogonową z trójkątnym fałdem skórnym na końcu górnego łuku. Cechą charakterystyczną tego gatunku są śnieżnobiałe tylne krawędzie płetw. Osiąga maksymalnie 3 m długości przy wadze 160 kg.
WŻarłacz tępogłowy, żarłacz wielkogłowy – gatunek ryby chrzęstnoszkieletowej z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae). Ten drapieżny rekin jest powszechnie spotykany na całym świecie w ciepłych i płytkich wodach wzdłuż wybrzeży i rzek. Znany jest ze swojej agresywnej natury, uważany jest za jednego z najbardziej niebezpiecznych rekinów. Przebywa w strefie przybrzeżnej, dlatego stanowi zagrożenie dla kąpiących się ludzi. Jest prawdopodobnie odpowiedzialny za większość przybrzeżnych ataków rekinów, w tym wielu przypisywanym innym gatunkom. Żarłacze tępogłowe nie są rekinami słodkowodnymi, mimo swej zdolności do przetrwania w tych warunkach, w odróżnieniu od rekinów rzecznych z rodzaju Glyphis. Poławiany komercyjnie i sportowo.
WŻarłacz tygrysi, rekin tygrysi – gatunek rekina, największy przedstawiciel rodziny żarłaczowatych i jedyny przedstawiciel rodzaju Galeocerdo. Jest stosunkowo dużym rekinem, którego długość może dochodzić do 5 m. Występuje w wodach tropikalnych i umiarkowanych, a szczególnie często spotykany wokół wysp centralnego Pacyfiku. Jego nazwa gatunkowa pochodzi od ciemnych plam lub pasów ułożonych w poprzek ciała, które kształtem przypominają wzór na sierści tygrysa. Wzór ten u starszych osobników staje się mniej wyraźny.
WŻarłacz żółty, żarłacz cytrynowy − gatunek dużego rekina z rodziny żarłaczowatych (Carcharhinidae). Występuje w tropikalnych wodach u wybrzeży wschodniego Oceanu Spokojnego oraz w wodach Oceanu Atlantyckiego u wybrzeży północno-zachodniej Afryki oraz u wybrzeży obu Ameryk, od Nowego Jorku na północy po Montevideo na południu. Zamieszkuje płytkie wody o głębokości nie przekraczającej 90 m, wzdłuż górnych krawędzi szelfów kontynentalnych. Zwykle spotyka się go w pobliżu raf koralowych, lasów namorzynowych, w zatokach, ujściach rzek i lagunach, ale również i w portach. Jest to gatunek amfidromiczny, przystosowany do życia w wodzie słodkiej i słonej, okresowo przemieszczający się między wodami morskimi i słodkimi. Dorosłe osobniki odbywają nieregularne, ciągłe migracje. Posiada masywnie zbudowany korpus z wydłużoną szeroką głową o tępo zakończonym pysku z dużym otworem gębowym oraz dużą, heterocerkiczną płetwę ogonową z trójkątnym fałdem skórnym na końcu górnego łuku. Cechą charakterystyczną tego gatunku są proporcjonalnie duże szerokie płetwy piersiowe. Dorosłe osobniki osiągają 2,4−3,5 m długości. Samice są wyraźnie większe od samców.