WAleksander Jannaj, Aleksander Janneusz – król Judei i arcykapłan od 103 p.n.e. z dynastii Hasmoneuszy. Był trzecim synem Jana Hirkana I. Wstąpił na tron po śmierci swojego brata Arystobula I i wydaje się, że poślubił wdowę po nim zgodnie z prawem lewiratu, choć Flawiusz stwierdza to niewyraźnie. Najprawdopodobniej jego hebrajskie imię brzmiało Jonatan. Jest uważany za barwną postać, a w Talmudzie został przedstawiony jako niegodziwy tyran. Aleksander Jannaj i jego żona mieli duży wpływ na rozwój judaizmu Aleksander rozszerzył granice państwa Hasmoneuszy, a w 81 r. p.n.e. założył Gamlę – centralne miasto Wzgórz Golan.
WAleksandra Salome – władczyni Judei, ostatni władca niezależnego królestwa judejskiego.
WAntygon – król Judei od 40 p.n.e. oraz arcykapłan, ostatni władca z dynastii Hasmoneuszy.
WArystobul II – król Judei i arcykapłan w latach 66–63 p.n.e. Był synem Aleksandra Jannaja.
WHerod Agryppa I, właściwie Marcus Iulius Agrippa – król Batanei, Gaulanitydy, Trachonu i Paneas od 37, Galilei i Perei od 39, Judei od 41. Wnuk Heroda Wielkiego. Brat Heroda z Chalkis i Herodiady. W 37 roku otrzymał z nadania Kaliguli tetrarchię swojego stryja Filipa, a dwa lata później ziemie innego stryja - Heroda Antypasa. W 41 roku odegrał istotną rolę przy objęciu władzy przez Klaudiusza, a ten w zamian nadał mu Judeę. Niepochlebną opinię zyskał między innymi z powodu stracenia apostoła Jakuba Większego. Historyk rzymski, Kasjusz Dion nazywa go nauczycielem tyrana, w nawiązaniu do Kaliguli, a w stenogramie procesowym Akta Izydora pada określenie - Żydek za trzy obole.
WHerod Wielki, czasami w literaturze opisywany jako Herod (II) Wielki – syn Idumejczyka Antypatra i Nabatejki Kypros. Od roku 47 p.n.e. był namiestnikiem Galilei mianowanym przez swojego ojca, a od 46 r. p.n.e. namiestnikiem Celesyrii i Samarii z ręki Sekstusa Cezara. W latach 37 – 4 p.n.e. król Judei z łaski Rzymu.
WJan Hirkan II – arcykapłan w 67 p.n.e. i w latach 63 p.n.e.–40 p.n.e., król Judei w 67 p.n.e., etnarcha Judei w latach 47 p.n.e.–40 p.n.e.