WAelurodon – wymarły rodzaj ssaka z rodziny psowatych, z podrodziny Borophaginae. Żył od czasów fauny barstowiańskiej 16 milionów lat temu, co przypada na miocen środkowy, aż do klarendońskiej w miocenie późnym, 9 milionów lat temu. Żył więc przez 7 milionów lat.
WBorophaginae – wymarła podrodzina psowatych. Spotyka się określenie psy-hieny.
WCanis dirus – wymarły gatunek ssaka z rodziny psowatych, jeden z najsłynniejszych prehistorycznych drapieżników północnoamerykańskich, obok swego konkurenta, kota szablozębnego Smilodon fatalis. Żył w Amerykach w późnym plejstocenie. Gatunek nazwano w 1858, cztery lata po odkryciu pierwszego okazu. Wyróżnia się dwa podgatunki: C. dirus guildayi i C. dirus dirus. Gatunek pochodzi prawdopodobnie od Canis armbrusteri. Największa kolekcja okazów C. dirus pochodzi z Rancho La Brea w Los Angeles w Kalifornii.
WEpicyon - rodzaj wymarłych ssaków z rodziny psowatych zamieszkujących Amerykę Północną.
WKarłowaty wilk japoński – wymarły podgatunek wilka szarego, zwany również karłowatym wilkiem z Honsiu. Wytępiony w 1905. Zamieszkiwał japońskie wyspy Honsiu, Sikoku i Kiusiu.
WWilczak falklandzki, wilk falklandzki – wymarły gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych (Canidae). Został odkryty w 1690. Na początku XIX w. był jeszcze liczny. Przypuszcza się, że ostatni osobnik został zabity w 1876.
WWilk samurajski, wilk Ezo – wymarły podgatunek wilka szarego, drapieżnego ssaka z rodziny psowatych (Canidae), który zamieszkiwał wyspę Hokkaido.