WHalkieria – rodzaj kambryjskich zwierząt być może spokrewnionych z mięczakami. Żyły ok. 533–511 mln lat temu. Halkieria została opisana w 1967 roku przez Poulsena i zinterpretowana jako hiolit, jednak Bengtson w 1985 roku uznał ją za przedstawiciela Sachitida. Niektórzy autorzy sugerowali również przynależność halkierii do mięczaków lub jej bliskie pokrewieństwo z Wiwaxia. Vinther i Nielsen stwierdzili, że włoski halkierii nie są homologiczne z tymi występującymi u pierścienic, w związku z czym teorie sugerujące przynależność halkierii do pierścienic lub ramienionogów są mało prawdopodobne. Według autorów kombinacja cech występująca u halkierii nie pozwala na zaliczenie jej do którejkolwiek gromady współczesnych mięczaków, dlatego zaklasyfikowali ją do nowej gromady Diplacophora. Skamieniałości halkierii odnaleziono m.in. w północnej Grenlandii w Sirius Passet oraz na Bornholmie.
WHalkieriidae – rodzina kambryjskich zwierząt być może spokrewnionych z mięczakami.
WHalwaxiida – hipotetyczny klad kambryjskich zwierząt być może spokrewnionych z mięczakami. Niektórzy paleontolodzy nie uznają go za prawidłowy.
WHiolity (hyolity) (†Hyolitha) – gromada wymarłych zwierząt z kladu Lophotrochozoa, żyjących od kambru do permu. Jerzy Dzik zalicza je do mięczaków (Mollusca); natomiast badania Moysiuka, Smitha i Carona (2017) sugerują ich bliższe pokrewieństwo z kryzelnicami i ramienionogami. Bliskie pokrewieństwo hiolitów z ramienionogami wynika także z badań Suna i współpracowników (2018).
WMicrodictyon – wymarły prawdopodobny przedstawiciel gromady Xenusia. Skamieniałości zwierzęcia znaleziono we wczesnokambryjskich łupkach Maotianshan w prowincji Junnan. Budowa ciała nieco przypominał dzisiejsze pratchawce, na grzbietowej stronie ciała znajdywały się guzikowate skleryty. Gatunkiem typowym jest Microdictyon sinicum (Chen, Hou & Lu, 1989).
WNectocaris – rodzaj kambryjskiego bezkręgowca o niepewnej pozycji filogenetycznej.
WVernanimalcula – nazwa nadana grupie skamieniałości uznanych w momencie odkrycia za reprezentujące najstarsze znane zwierzę o dwubocznej symetrii ciała, żyjące w morzach ok. 600–580 mln lat temu w prekambrze. Vernanimalcula miała być owalnego kształtu zwierzęciem o trójwarstwowej budowie ciała, posiadać otwór gębowy, jelito, parzyste jamy ciała i odbyt, oraz osiągać rozmiary 100–200 μm.
WWiwaxia – rodzaj wymarłego wodnego zwierzęcia o miękkim, pokrytym łuskami ciele. Skamieniałości jego przedstawicieli znane są z północnoamerykańskiej formacji typu Lagerstätte zwanej łupkami z Burgess, datowanej na wczesny i środkowy kambr, a także formacji w Chinach, Australii i Czechach. Długość Wiwaxia wynosi od 3,4 mm do około 50 mm. Precyzyjne ustalenie pozycji systematycznej tego taksonu jest przedmiotem długotrwałych sporów wśród paleontologów. Liczne i dobrze zachowane skamieniałości pozwoliły jednak na dokładne zbadanie morfologii zwierzęcia.