WAsysta grawitacyjna – zmiana prędkości i kierunku ruchu statku kosmicznego przy użyciu pola grawitacyjnego planety lub innego dużego ciała niebieskiego. Jest to obecnie powszechnie używana metoda uzyskiwania prędkości pozwalających osiągnąć zewnętrzne planety Układu Słonecznego. Została opracowana w 1959 roku w moskiewskim Instytucie Matematyki im. Stiekłowa.
WDziało gazowe – rodzaj superdziała generujący bardzo duże prędkości wystrzeliwanych pocisków stosowany do przeprowadzania eksperymentów fizycznych i badań naukowych w zakresie nauk technicznych. Działa gazowe, najczęściej wykorzystywanie do badania mechaniki zderzeń, są stosowane między innymi przez United States Air Force, NASA i Lawrence Livermore National Laboratory. Posiadają je również laboratoria niektórych uczelni wyższych. Pociski wystrzeliwane z dział gazowych znajdujących się w Arnold Air Force Base w stanie Tennessee w Stanach Zjednoczonych mogą osiągać prędkość 7 km/s; w 1966 roku w NASA osiągnięto prędkość 11 km/s. Według badaczy z Lawrence Livermore National Laboratory możliwe jest skonstruowanie działa gazowego wystrzeliwującego pociski z prędkością 15 km/s.
WEmDrive – hipotetyczny sposób napędu statków kosmicznych w zamierzeniu mający działać dzięki samej energii elektrycznej, bez jakiegokolwiek gazu pędnego ani znaczącego promieniowania elektromagnetycznego opuszczającego statek. Urządzenie zostało opracowane przez Rogera Shawyera - inżyniera, założyciela Satellite Propulsion Research Ltd.
WNapęd Alcubierre’a – hipotetyczny pomysł oparty na podstawie rozwiązania równań pola Einsteina zaproponowany przez fizyka Miguela Alcubierre’a, profesora Universidad Nacional Autónoma de México, w którym to rozwiązaniu poprzez manipulacje czasoprzestrzenią statek może zostać przyspieszony do prędkości większej niż prędkość światła w próżni bez pogwałcenia zasad teorii względności.
WNuklearny silnik rakietowy – silnik rakietowy, w którym czynnik roboczy podgrzewany jest nie przez spalanie lecz przez reaktor nuklearny.
WProjekt Longshot – koncepcyjny projekt NASA, stworzony w latach 1987–88, mający na celu opracowanie planu wysłania do układu Alfa Centauri bezzałogowej sondy. Głównymi celami misji miały być: wyznaczenie za pomocą paralaksy odległości do gwiazd stałych, zbadanie gwiazd tworzących układ oraz ośrodka międzygwiezdnego.
WPulsed Inductive Thruster (PIT) – rodzaj silnika jonowego, do stosowania w napędach statków kosmicznych. PIT do przyspieszania materiału pędnego wykorzystuje oddziaływania prostopadłych pól elektrycznych i magnetycznych.
WScramjet – silnik strumieniowy z naddźwiękową komorą spalania, mający zastosowanie w zakresie prędkości znacznie przewyższających zwykły silnik strumieniowy. Stosowanie takiego silnika znajduje uzasadnienie nawet do prędkości hiperdźwiękowej odpowiadającej liczbie Macha do 10.
WSilnik Halla jest to jeden z rodzajów silnika jonowego, w którym jony gazu są przyspieszane polem elektrycznym. Silniki tego typu są wykorzystywane do podtrzymywania właściwej orbity satelitów, zmiany orbity oraz do eksploracji kosmosu. Przykładem jego zastosowania był silnik PPS 1350-G wykorzystany do napędzania sondy SMART-1 o impulsie właściwym równym 1640 sekundom. Silnik Halla wykorzystuje zjawisko Halla.
WSilnik plazmowy o zmiennym impulsie właściwym, VASIMR – jonowy napęd statku kosmicznego, który wykorzystuje energię mikrofal i pole magnetyczne do podgrzania, przyspieszania i ukierunkowania czynnika roboczego a tym samym wytworzenia siły ciągu. W porównaniu do silnika jonowego elektrostatycznego ma zapewnić znacznie większą i regulowaną siłę ciągu. Obecnie trwają prace nad skonstruowaniem silnika, który będzie mógł zostać zastosowany praktycznie.
WŻagiel magnetyczny – hipotetyczna metoda napędu statków kosmicznych, która będzie używać statycznego pola magnetycznego do odwrócenia naładowanych cząstek emitowanych przez Słońce jako wiatr plazmowy (słoneczny), a przy tym nadawać impuls do przyspieszania statków kosmicznych. Żagiel magnetyczny mógłby także wykorzystywać magnetosferyczną siłę ciągu planety bądź Słońca.
WŻagiel słoneczny – urządzenie napędowe statków kosmicznych, wykorzystujące ciśnienie światła słonecznego oraz w mniejszym stopniu ciśnienie wywierane przez cząstki wiatru słonecznego.