17 Człony rakiet

Agena A – amerykański człon rakiet nośnych. Używany w rakietach nośnych Thor Agena A i Atlas Agena A. Człon ten był dość unikatową konstrukcją, gdyż był jednocześnie podstawą budowy satelitów wywiadowczych serii Discoverer Projektu CORONA. Do szczytu członu Agena A dołączano dodatkowy czepiec zawierający instrumenty i aparaty fotograficzne oraz kapsułę powrotną z kliszami. Silnik członu Agena A mógłbyć odpalany wielokrotnie. Wizualną cechą charakterystyczną członu było błyszczenie spowodowane dużą ilością zastosowanego w budowie aluminium.

Agena B – amerykański człon rakiet nośnych. Używany w rakietach nośnych rodzin Thor i Atlas. Agena B, tak jak jej poprzednik, Agena A, służył jednocześnie jako podstawa budowy satelitów wywiadowczych serii Discoverer Projektu CORONA. Agena B była używana 94 razy. Odnotowano 18 awarii członów tego typu.

Agena D – amerykański człon rakiet nośnych będący odmianą RM-81 Agena. Używany w rakietach nośnych rodzin Atlas, Thor i Titan. Udana konstrukcja użytkowana przez ćwierć wieku w wielu znaczących misjach NASA – wystrzelono łącznie 269 członów Agena D. Agena D była przystosowana do długotrwałego przebywania w warunkach przestrzeni kosmicznej i do wielokrotnego uruchamiania silnika, który był wykorzystywany do korekcji kierunku i prędkości lotu. Agena D była wykorzystywana jako ostatni człon rakiet nośnych do wysyłania sztucznych satelitów Ziemi typu Discoverer, Nimbus, Alouette oraz w misjach dokowania programu Gemini pod nazwą Agena Target Vehicle. Poza tym do wysyłania księżycowych i międzyplanetarnych aparatów kosmicznych.

Blok D : człon górny radzieckich i rosyjskich rakiet nośnych zaprojektowany i budowany przez RKK Energia.

Blue Streak – brytyjski pocisk balistyczny o średnim zasięgu, zbudowany jako alternatywa dla wycofanych w 1965 samolotów V-Bomber w kwestii wynoszenia ładunku jądrowego, a także będący również podstawą dla rakiet Europa i Black Prince.

Centaur – człon rakietowy przeznaczony specjalnie dla rakiet nośnych wykorzystywanych przez USA, pierwszy człon górny zaprojektowany w USA wykorzystujący paliwo kriogeniczne. Człon jest stosowany w celu wynoszenia ładunku na orbitę geostacjonarną lub trajektorię międzyplanetarną.

Common Booster Core (CBC): modułowy główny stopień rakiet nośnych Delta IV i dopalacz rakiet Delta IV Heavy. Wprowadzony do użytku w 2002. Wykorzystuje silnik RS-68 zasilany wodorem i tlenem.

Common Core Booster (CCB): modułowy stopień główny rakiet nośnych Atlas V produkowany przez United Launch Alliance, powstały w celu zastąpienia stalowych członów głównych wykorzystywanych w rakietach Atlas od 1957 roku. Jako drugi główny stopień rakiet serii Atlas wykorzystuje silnik RD-180 produkowany przez zakład NPO Energomasz w Moskwie.

Delta Cryogenic Second Stage (DCSS) – stopień górny rakiet nośnych Delta III i Delta IV. Jako jednostkę napędową wykorzystuje silnik RL-10, używany w członach S-IV i Centaur, z poważnymi modyfikacjami.

Delta-K – górny człon rakiet Delta 3000, Delta 4000, Delta 5000 i Delta II. W przeciwieństwie do innych stopni serii Delta napędzanych silnikiem AJ-10 różnił się rodzajem paliwa. Zamiast mieszanki UDMH i HNO3 wykorzystywał mieszaninę Aerozine 50 i N2O4.

Earth Departure Stage (EDS) – górny stopień rakiety Ares V. W przeciwieństwie do stopnia S-IVB rakiety Saturn V, EDS, z uwagi na jego duże rozmiary w porównaniu z lądownikiem LEM, miał wynosić na orbitę jedynie lądownik księżycowy LSAM Altair. CEV Orion miał być natomiast wyniesiony na orbitę osobno rakietą Ares I i podłączony do kompleksu "EDS-LSAM", który później planowano skierować na trajektorię translunarną silnikami EDS. EDS stanowił element programu Constellation, który został przerwany w 2010 roku. Rok później zadecydowano o użyciu członu EDS jako drugiego stopnia rakiet Space Launch System, które zastąpią wycofane w lipcu 2011 promy kosmiczne.

Falcon 1 – komercyjna, dwustopniowa rakieta nośna, najmniejsza z rodziny Falcon, skonstruowana przez prywatną amerykańską firmę SpaceX. Pierwsza na świecie prywatna rakieta nośna na paliwo ciekłe. Jej przeznaczeniem były loty na niskie orbity okołoziemskie. Powstała z myślą o możliwie najmniejszych kosztach produkcji i obsługi, dlatego też jej pierwszy stopień miał być wielorazowego użytku. Do odzyskania pierwszego stopnia nigdy jednak nie doszło, firmie udało się tego dokonać z rakietą Falcon 9. SpaceX podał cenę rakiety Falcon 1 na 7,9 mln USD. Była więc prawdopodobnie najtańszą na świecie rakietą nośną. Porównywalna rakieta Pegasus, wraz z wystrzeleniem, kosztuje ok. 31 mln USD.

Graphite Epoxy Motor: człon zerowy (dopalacz) rakiet Delta II, Delta III i Delta IV, zasilany paliwem stałym.

Payload Assist Module (PAM) – modułowy człon rakietowy zasilany paliwem stałym, wykorzystywany przez amerykańskie promy kosmiczne, a także rakiety Delta i Titan. Wykorzystywany do umieszczenia ładunku z niskiej orbity okołoziemskiej na orbitę geostacjonarną lub trajektorię ucieczkową. Montowany był na obrotowej podstawie, a po wyczerpaniu paliwa zwalniał obroty za pomocą odważników na linkach.

S-IC : pierwszy stopień rakiety Saturn V, produkowany przez zakłady Boeing w latach 1961-1973. Jak większość pierwszych stopni rakietowych i w przeciwieństwie do stopni S-II i S-IVB, napędzany był mieszaniną węglowodorów, w ilości 645 ton, o składzie bardzo zbliżonym do nafty, a utleniaczem był ciekły tlen, w ilości 1700 ton.

S-II : stopień rakietowy wykorzystywany przez NASA dla rakiet Saturn V.

Saturn I – amerykański człon rakiet nośnych. Używany w rakietach nośnych Saturn.