Pocisk manewrujący – przeznaczony do dostarczenia głowicy bojowej do wyznaczonego celu bezpilotowy autonomiczny aparat latający jednorazowego użytku, wykorzystujący aerodynamiczną siłę nośną do pokonania siły grawitacji oraz napędzany na całej trasie lotu przez wbudowane źródło napędu. Podstawowymi cechami charakterystycznymi tego rodzaju pocisku jest lot z wykorzystaniem aerodynamicznej siły nośnej oraz wbudowanego napędu na całej trasie lotu. W odróżnieniu bowiem od pocisków balistycznych które napędzane są jedynie na początkowym etapie lotu, pociski manewrujące napędzane są wbudowanym źródłem napędu od startu aż do momentu osiągnięcia przez pocisk celu.

AGM-28 Hound Dog – amerykański, naddźwiękowy, skrzydlaty, pocisk rakietowy, produkowany przez firmę North American Aviation a będący na uzbrojeniu bombowców strategicznych B-52.

BGM-109G Ground Launched Cruise Missile (GLCM) – amerykański pocisk manewrujący klasy ziemia-ziemia, oparty na Tomahawk, systemowo zintegrowany z mobilną lądową wyrzutnią typu TEL na podwoziu samochodowym.

Ch-47M2 Kindżał – hiperdźwiękowy, rakietowy kompleks lotniczy składający się z rakiety Ch-47M2 oraz przenoszącej jej samolotu MiG-31K izdielije 06.

Exocet – francuski przeciwokrętowy pocisk rakietowy budowany w wersjach do wystrzeliwania z okrętów nawodnych, podwodnych, samolotów, śmigłowców i wyrzutni brzegowych. Do dzisiaj wystrzelono kilkaset sztuk tego pocisku podczas różnych konfliktów zbrojnych.
Fieseler Fi 103 – popularnie zwany V-1 – niemiecki samolot-pocisk z okresu II wojny światowej. Potocznie nazywany latającą bombą.

Kettering Bug – amerykański pocisk manewrujący o konstrukcji drewnianej z powłoką wykonaną z papier-mâché, zaprojektowany jako dalekosiężna „torpeda powietrza”. Wyprodukowany pod koniec I wojny światowej, był prekursorem współczesnej amunicji tego rodzaju i pierwszym modelem takiej broni, który wszedł do produkcji seryjnej. Kettering Bug jest przyjętą nieoficjalną nazwą pocisku nazwanego oficjalnie Liberty Eagle.

MGM-1 Matador – amerykański, skrzydlaty pocisk odrzutowy uzbrojony w głowicę jądrową, opracowany na przełomie lat 40. i 50. XX wieku, przeznaczony do niszczenia stanowisk dowodzenia, mostów, szlaków komunikacyjnych, baz wojskowych i innych nieruchomych celów.

Neptun (ukr.) Нептун – przeciwokrętowy pocisk manewrujący opracowany i rozwijany przez ukraińskie Państwowe Przedsiębiorstwo Kijowskie Biuro Projektowe Łucz należącym do koncernu Ukroboronprom.

P-700 Granit – pocisk manewrujący woda-woda, jeden z podstawowych pocisków w Radzieckiej Marynarce Wojennej, a później także w Rosyjskiej Marynarce Wojennej, zaprojektowany pierwotnie jako przeciwokrętowy pocisk manewrujący.

PJ-10 BrahMos – indyjsko-rosyjski ponaddźwiękowy pocisk manewrujący. W podstawowej wersji jest to pocisk przeciwokrętowy klasy woda-woda, przeznaczony do zwalczania celów naziemnych (woda-ziemia). Istnieje także wersja pocisku ziemia-ziemia, a w trakcie rozwoju są wersje wystrzeliwane z powietrza i spod wody.

Przeciwokrętowy pocisk manewrujący – rodzaj pocisków manewrujących, przeznaczonych do zwalczania celów nawodnych, w tym zwłaszcza nawodnych okrętów i statków. Wystrzeliwane z platform powietrznych, nawodnych, podwodnych lub lądowych, od lat 70. XX wieku pociski tego rodzaju stanowią podstawową broń służącą do zwalczania jednostek morskich. Pociski tego rodzaju napędzane są silnikami odrzutowymi na całej długości lotu aerodynamicznego i przenoszą najczęściej jedną głowicę bojową.

Raduga Ch-55 – radziecki / rosyjski pocisk manewrujący, odpowiednik amerykańskich BGM-109 Tomahawk i AGM-86 ALCM. Pierwsze testy Ch-55 odbyły się w 1978 roku, w uzbrojeniu od 1984. Przenoszony przez samoloty Tu-95MS oraz Tu-160. Użyty bojowo (Ch-555) w Operacji Wojennej Rosji w Syrii m.in. 19.11.2015 r.
RK-55, S-10 – radziecki / rosyjski poddźwiękowy jednogłowicowy pocisk manewrujący pośredniego zasięgu, wystrzeliwany z okrętów podwodnych. W zależności od konfiguracji może zostać uzbrojony w głowicę nuklearną, kruszącą bądź kasetową o masie 410 kg.

Sea Skua – brytyjski przeciwokrętowy pocisk rakietowy budowany w wersjach do wystrzeliwania z okrętów nawodnych, samolotów, śmigłowców i wyrzutni brzegowych na platformach samochodów ciężarowych. Początkowo system służył do zwalczania małych okrętów nawodnych głównie wykorzystywany przez śmigłowce.

North American SM-64 Navaho – amerykański strategiczny samolot-pocisk napędzany silnikami strumieniowymi, opracowywany w latach 50., nie wszedł do użytku.

Storm Shadow / SCALP-EG – konwencjonalny, taktyczny pocisk manewrujący dalekiego zasięgu o niskiej wykrywalności, służący do niszczenia punktowych celów, produkowany przez europejskie konsorcjum MBDA, wprowadzony na początku XXI wieku.

Taurus KEPD 350 – pocisk manewrujący, typu powietrze-ziemia wyprodukowany przez szwedzko niemiecką firmę TAURUS Systems GmbH.

BGM-109 Tomahawk – amerykański taktyczny pocisk manewrujący, w wersji BGM wycofany z użytku. Obecnie, na wyposażeniu amerykańskich sił zbrojnych znajduje się wyłącznie morska wersja tego pocisku UGM-109/RGM-109 Tomahawk SLCM.