WPowstańców Śląskich – osiedle we Wrocławiu na obszarze dawnej dzielnicy Krzyki. Osiedle swój obecny kształt uzyskało po II wojnie światowej wskutek zabudowy niemal zrównanej z ziemią dzielnicy cesarza Wilhelma (Kaiser-Wilhelm-Viertel), w miejscu wcześniejszej osady Neudorf. Położone w południowej części miasta wzdłuż ulicy Powstańców Śląskich i w okolicy placu Powstańców Śląskich. Osiedle graniczy z Gajowicami na zachodzie, Przedmieściem Świdnickim na północy, Hubami na wschodzie oraz Borkiem na południu.
WMrówkowiec – potoczna nazwa wielokondygnacyjnego budynku mieszkalnego we Wrocławiu na ul. Drukarskiej. W momencie konstrukcji był największym budynkiem mieszkalnym w mieście i jednym z najdłuższych w Polsce. W szczytowym okresie mieszkało w nim 3 tys. osób.
WDolnośląskie Centrum Onkologii, DCO – szpital onkologiczny mieszczący się przy placu Hirszfelda 12 we Wrocławiu.
WDworek – osiedle w południowej części Wrocławia, w dzielnicy Krzyki, w okolicach dzisiejszego placu Powstańców Śląskich.
WEstakada kolejowa we Wrocławiu – estakada oraz położone w jej ciągu wiadukty, na której przeprowadzona jest linia kolejowa prowadząca od dworca Wrocław Główny w kierunku zachodnim, tzw. Miejska Kolej Łącząca. Jest to budowla, którą wzniesiono w latach 1896–1901 w ramach szerszego programu porządkowania układu wrocławskiego węzła kolejowego. Estakada ma długość 620 m. Składają się na nią 4 stalowe wiadukty o rozpiętości 20–25 m, oraz 67 sklepionych przęseł murowanych o rozpiętości 5–6 m. Poprowadzono na niej linię kolejową trójtorową. Tory położone są około 5 m nad poziomem okolicznych ulic. Po remoncie z 2009 roku prędkość maksymalna przejazdu pociągów po estakadzie wynosi 60 km/h, podczas gdy wcześniej, ze względu na zły stan techniczny obiektu, była ograniczona miejscami do 20–30 km/h.
WHotel Wrocław − hotel we Wrocławiu, funkcjonujący od momentu otwarcia pod nazwą Hotel Orbis Wrocław; po remoncie zakończonym w 2016 w budynku funkcjonuje czterogwiazdkowy Novotel Wrocław Centrum oraz trzygwiazdkowy Ibis Wrocław Centrum. Budynek położony jest na osiedlu "Południe", przy ul. Powstańców Śląskich nr 5/7. Przed remontem na 11 piętrach znajdowało się 289 pokoi 2-osobowych i 5 apartamentów.
WPlac Ludwika Hirszfelda – plac położony na osiedlu Południe w obrębie dzielnicy Krzyki we Wrocławiu. Przy placu znajduje się między innymi Dolnośląskie Centrum Onkologii, w tym częściowo w ocalałych od zniszczeń wojennych budynkach dawnego Szpitala Krajowego Zakładu Ubezpieczeń. Funkcjonuje tu także charakterystyczny budynek handlowo-usługowy, którego część do roku 2006 położona była nad przecinającą plac ulicą Zaporoską; obecnie ta część budynku została rozebrana.
WPlac Powstańców Śląskich – plac w formie ronda z niewielkim parkiem pośrodku, zlokalizowany w południowej części Wrocławia na osi arterii – ul. Powstańców Śląskich – prowadzącej z centrum miasta na południe i południowy zachód, w kierunku węzła autostradowego A4 w Bielanach Wrocławskich i Świdnicy.
WSkwer Ptasi Zagajnik – skwer na osiedlu Powstańców Śląskich we Wrocławiu ograniczony ulicami Zaporoską, Lubuską i Skwierzyńską.
WSky Tower – budynek we Wrocławiu, stanowiący wraz z dwoma innymi kompleks mieszkalny, biurowy, handlowo-usługowy i rekreacyjny. Znajduje się na osiedlu Południe, w miejscu rozebranego Poltegoru.
WUlica Gwiaździsta – ulica na terenie osiedla Południe we Wrocławiu łącząca obecnie rondo Havla na południowym zachodzie z ul. Swobodną na północnym wschodzie. Leży pomiędzy równoległymi do niej ul. Powstańców Śląskich a ul. Zielińskiego i liczy obecnie ok. 810 m długości. Do roku 1945 nosiła nazwę Kronprinzenstraße.
WUlica Komandorska – jedna z ulic Wrocławia, położona w południowej części miasta. Współczesna nazwa ulicy pochodzi od leżącej wzdłuż niej niegdyś Nowej Wsi, nazywanej Komandorską, podobnie jak nazwa obowiązująca do roku 1945 – Neudorfstraße.
WUlica Krucza – jedna z ulic w południowej części Wrocławia, przebiegająca przez teren dzielnic Krzyki i Fabryczna. Obecnie łączy plac Hirszfelda z ulicą Inżynierską i ma długość ok. 1,5 km.
WUlica Powstańców Śląskich – główna arteria wylotowa z Wrocławia na południe, naturalne przedłużenie ulicy Świdnickiej, z którą łączy się w miejscu, gdzie trasę tę przecina wiadukt kolejowy. Długość ulicy wynosi około 3,3 km, a w odległości około 1,3 km od jej początku znajduje się duży okrągły plac Powstańców Śląskich, do którego gwiaździście dochodzą – oprócz głównej osi ulicy Powstańców – ulice Sudecka, Zaporoska, Kamienna i Pretficza.
WUlica Skwierzyńska – ulica położona we Wrocławiu, łącząca ulicę Owsianą z ulicą Żelazną, na osiedlu Powstańców Śląskich w dawnej dzielnicy Krzyki oraz na osiedlu Gajowice, w dawnej dzielnicy Fabryczna. Ulica ma 745 m długości.
WUlica Sudecka – wytyczona pod koniec XIX w. ulica w południowym przedmieściu Wrocławia, w utworzonej tu dzielnicy cesarza Wilhelma I Hohenzollerna (Kaiser-Wilhelm-Viertel). Początkowo na swoim południowym skraju kończyła się na skrzyżowaniu z aleją Wiśniową, przy wybudowanej nieco później wieży ciśnień przy Wiśniowej. Przecinała się wówczas z wytyczoną w tym samym okresie Kleinburger Straße na dużym, okrągłym placu, który dziś nosi nazwę Placu Powstańców Śląskich. Dalej Hohenzollernstraße biegła na północ, przecinając prostokątny Höfchenplatz, następnie mniejszy okrągły plac na skrzyżowaniu z Gabitzstraße (Gajowicką) oraz po zachodniej pierzei trójkątnego Hohenzollernplatz aż do Gräbscherner Straße (Grabiszyńskiej). Cała ulica, między Kirschstraße (Wiśniową) a Gräbscherner Straße (Grabiszyńską) miała dwie jezdnie i szeroki pas zieleni pośrodku pomiędzy nimi. Parę lat po przyłączeniu w 1897 r. do miasta wsi Kleinburg nazwę Hohenzollernstraße nadano również dotychczasowej Platanenalee i jej przedłużeniu, Parkstraße ; w ten sposób ulica została przedłużona o dalsze półtora kilometra, aż do wiaduktu pod Towarową Obwodnicą Wrocławia. Ten odcinek miał już jezdnię pojedynczą, bez pasa zieleni. W 1909 r. przy Sudeckiej na odcinku pomiędzy wieżą ciśnień a placem Powstańców zbudowano ewangelicki kościół św. Jana.
WUlica Swobodna – jedna z głównych ulic we wrocławskiej byłej dzielnicy Krzyki, równoległa do nasypu kolejowego na zachód od dworca Wrocław Główny. Rozpoczyna się od skrzyżowania z ul. Borowską, a kończy na skrzyżowaniu z ul. Stysia – kontynuacją jest ul. Owsiana.
WUlica Szczęśliwa we Wrocławiu ciągnie się od ulicy Pereca do ul. Powstańców Śląskich. Powstała w czasie budowy Przedmieścia Południowego w połowie XIXw., i była jedną z dłuższych ulic Wrocławia, ponieważ ciągnęła się aż do dzisiejszej ul. Glinianej na Hubach. Dziś Szczęśliwa nie jest tak wielką ulicą i jej znaczenie spadło. Teraz na dawnym odcinku Szczęśliwej są ulice: Radosna, Pabianicka, Marka Petrusewicza oraz Wesoła. Przy ulicy znajduje się wieżowiec Sky Tower wraz z galerią handlową, szkoła podstawowa nr 68 im. II Tysiąclecia Wrocławia oraz Przedszkole nr 88. Ulica ma dobre połączenie komunikacyjne z resztą miasta. Z pobliskiego przystanku tramwajowego na Powstańców Śląskich jeżdżą tramwaje m.in. 2, 14, 11, 10, autobusy 144, 127, 247, 257 oraz tramwaje z przystanku Pereca 4, 11, 24, 14, 5.
WUlica Ślężna we Wrocławiu – jedna z arterii prowadzących ze śródmieścia w kierunku południowych osiedli peryferyjnych. Zaczyna się w miejscu, gdzie ulica Stawowa, prowadząca niegdyś do podwrocławskich Pól Stawowych, krzyżuje się z Suchą i Swobodną i rozwidla na prowadzącą w kierunku południowym i południowo-wschodnim ulicę Borowską oraz zmierzającą w kierunku południowo-zachodnim i południowym ulicę Ślężną; kończy się natomiast u zbiegu z ulicą Sudecką, tuż przed przecinającą ją wiaduktem Towarową Obwodnicą Wrocławia.
WUlica Tadeusza Zielińskiego – ulica we Wrocławiu, do 1945 Höfchenstraße, niegdyś najkrótsza droga łącząca należące do joannitów z kościoła Bożego Ciała dobra (folwark) Höfchen-Commende z miastem. Pierwotnie droga ta wiodła od biegnącej wzdłuż Fosy Miejskiej drogi, obok ogrodu Eichborna na południe i południowy zachód, aż do samej Höfchen-Commende, położonej w okolicach dzisiejszej ul. Pretficza; jej końcowy odcinek stanowiła dzisiejsza ulica Oficerska, a cała droga miała około dwóch kilometrów długości. Kiedy w 1868 włączono Dworek w granice Wrocławia, dokonano kilku zmian w nazewnictwie ulic w tym rejonie miasta. Na mapie z 1873 głównej drodze osiedla Gabitz przypisano nazwę Gabitzstraße; zaczynała się ona przy linii kolejowej i biegła dalej na południe tak, jak dzisiejsza ulica Stysia i Gajowicka. Na tej samej mapie dzisiejsza Muzealna od Schweidnitzer Stadtgraben dociera aż do linii kolejowej przecinając po drodze Gartenstraße i nosi nazwę Höfchenstraße, a jej przedłużeniem na południe jest niezabudowana wówczas jeszcze Landweg.
WUlica Wielka – jedna z ulic Wrocławia, przecinająca w przybliżeniu równoleżnikowo osiedle Południe. Wytyczona na miejscu istniejącej wcześniej drogi łączącej niegdyś dzisiejszy plac Hirszfelda na zachodzie, z dzisiejszymi osiedlami Huby i Glinianki na wschodzie. W roku 1871 nosiła nazwę Pintostraße. W roku 1887 teren ten kupiło Śląskie Towarzystwo Nieruchomości; od tego czasu datuje się rozbudowa ulicy w kierunku wschodnim, zgodnie z założeniami urbanistycznymi dzielnicy cesarza Wilhelma (Kaiser-Wilhelm-Viertel) z roku 1882 i 1895. Za patrona otrzymała Goethego i przemianowana została na Goethe Straße. Wkrótce połączyła ówczesny Höfchenplatz z Neudorfstraße. Później na wschodzie przedłużona została do Bohrauerstraße, następnie jeszcze do Gallestraße, a około 1915 roku doprowadzona została do Hubenstraße. Goethe Straße była w tym czasie, zwłaszcza na swym zachodnim odcinku, zabudowana bogatymi kamienicami i zamieszkana przez zamożnych mieszczan – urzędników i przedstawicieli wolnych zawodów.
WUlica Zaporoska – dwujezdniowa aleja z pasem zieleni pośrodku w południowym dawnym przedmieściu Wrocławia (Krzyki), łącząca ul. Grabiszyńską z placem Powstańców Śląskich, gdzie łączy się z ulicami Sudecką i Powstańców Śląskich.
WUlica Żelazna – ulica położona we Wrocławiu, łącząca plac Ludwika Hirszfelda z ulicą Grabiszyńską, na osiedlu Powstańców Śląskich w dawnej dzielnicy Krzyki oraz na osiedlu Gajowice, w dawnej dzielnicy Fabryczna. Ulica ma 913 m długości. Ponadto do ulicy przypisany jest łącznik o długości 202 m.
WKościół św. Ignacego Loyoli przy ul. Stysia na wrocławskich Krzykach – wybudowany w latach 1979‒90 według projektu arch. Zenona Nasterskiego kościół katolicki.
WParafia Świętego Ignacego Loyoli we Wrocławiu znajduje się w dekanacie Wrocław-Śródmieście w archidiecezji wrocławskiej. Jej proboszczem jest o. Józef Birecki SJ. Obsługiwana przez OO. Jezuitów. Erygowana w 1941. Mieści się przy ulicy W. Stysia.
WParafia Świętego Karola Boromeusza we Wrocławiu znajduje się w dekanacie Wrocław-Śródmieście w archidiecezji wrocławskiej. Jej proboszczem jest o. Radosław Kramarski OFMConv. Administrowana jest przez Franciszkanów, odłamu Zakonu Braci Mniejszych konwentualnych. Erygowana w 1910. Mieści się przy ulicy Kruczej.