WAERCam Sprint – latający sferyczny pojazd-robot zdalnie sterowany wyposażony w kamerę, używany podczas spacerów kosmicznych (EVA) na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS).
WAlpha Magnetic Spectrometer (AMS), Magnetyczny Spektrometr Alfa – moduł-eksperyment z dziedziny fizyki cząstek, który został umieszczony na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej i którego celem jest dokładny pomiar strumienia naładowanych promieni kosmicznych na niskiej orbicie wokółziemskiej. Eksperyment pozwoli na badanie formowania się Wszechświata, a także na poszukiwanie dowodu istnienia cząstek dziwnych, ciemnej materii oraz swobodnej antymaterii we Wszechświecie. Odkrycie choćby pojedynczych przypadków jąder antyhelu w promieniowaniu kosmicznym dostarczyłoby silnych dowodów na istnienie symetrii między materią i antymaterią.
WBaterie słoneczne ISS – zespół ogniw słonecznych zastosowanych na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS), ze względu na to, iż światło słoneczne jest jedynym łatwo dostępnym źródłem energii na orbicie. Spośród wielu baterii słonecznych ISS największe są dwa, zbudowane w Stanach Zjednoczonych, bliźniacze panele zamontowane na kratownicy ITS P6.
WLaboratorium kosmiczne Columbus – europejskie laboratorium naukowe przeznaczone dla Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS). Pierwotnie miał stanowić główny moduł samodzielnej stacji orbitalnej Columbus planowanej przez ESA.
WCommon Berthing Mechanism (CBM) – mechanizm dokowania pojazdów kosmicznych, stosowany we wszystkich sekcjach Międzynarodowej Stacji Kosmicznej z wyjątkiem segmentu rosyjskiego. Został opracowany przez firmę Boeing w Centrum Lotów Kosmicznych imienia George’a C. Marshalla (MSFC) w Huntsville, Alabama w ramach kontraktu z NASA.
WKopuła – moduł obserwacyjny Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, zaprojektowany i zbudowany przez firmę Alenia Spazio w imieniu Europejskiej Agencji Kosmicznej. Alenia Spazio był głównym wykonawcą i koordynował pracę sześciu innych firm: APCO (Szwajcaria), CASA (Hiszpania), EADS (Niemcy), SAAB Ericsson and Lindholmen Development (Szwecja) i Verhaert (Belgia).
WModuł laboratoryjny Destiny jest podstawowym laboratorium badawczym dla amerykańskich projektów badawczych na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Został on podłączony do modułu Unity i aktywowany w ciągu pięciu dni na początku lutego 2001 r. Moduł ten jest pierwszą orbitalną stacją badawczą NASA od czasu ostatniego obsadzenia załogą stacji Skylab w lutym 1974 r.
WElektron to generator tlenu produkcji rosyjskiej używany na stacji Mir oraz na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS). Elektron wykorzystuje elektrolizę do produkcji tlenu. W procesie tym następuje rozdzielenie cząsteczek wody na tlen i wodór. Tlen jest rozprowadzany po kabinie, a wodór jest wypuszczany w przestrzeń kosmiczną.
WEuropean Robotic Arm (ERA) – robotyczny manipulator, który w przyszłości zostanie przymocowany do rosyjskiego modułu Międzynarodowej Stacji Kosmicznej.
WHarmony – jeden z trzech modułów spełniających funkcję korytarzy łączących ze sobą inne, laboratoryjne moduły Międzynarodowej Stacji Kosmicznej.
WInternational Docking Adapter (IDA) – adapter dokujący Międzynarodowej Stacji Kosmicznej pozwalający na współpracę systemów APAS i IDSS. Adaptery IDA są przeznaczone do zamontowania na Pressurized Mating Adapter (PMA) nr 2 i 3, które z kolei będą umieszczone na module Harmony.
WInternational Standard Payload Rack została zaadaptowana do programu Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS) w ramach zwiększania integracji i wymienialności komponentów, a także aby umożliwić jak największą współpracę naukowców pracujących w ramach różnych programów badawczych. Na pokładzie ISS znajduje się 37 gniazd na ISPR zawierające ładunki badawcze. Gniazda te zawierają komplet złącz, zapewniających takie same warunki niezależnie od miejsca instalacji. W niektórych miejscach dodatkowo zainstalowano niestandardowe złącza, aby spełnić wymagania konkretnych ładunków.
WKibō lub JEM – japońskie laboratorium, element Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS), którego pierwszy człon został zainstalowany podczas misji STS-123 w marcu 2008. Głównym przeznaczeniem, zaprojektowanego przez Japońską Agencję Eksploracji Aerokosmicznej (JAXA) Kibō, jest przeprowadzanie eksperymentów naukowych w próżni.
WKurs – system telemetrii radiowej wykorzystywany w programach kosmicznych prowadzonych przez ZSRR i Federację Rosyjską, zaprojektowany w latach 80. XX wieku przez radziecki Instytut Badań nad Sprzętem Precyzyjnym, zaś budowany przez kijowskie zakłady radiowe.
WOrbiter Boom Sensor System (OBSS) – wysięgnik używany jako specjalna końcówka dla ramienia Canadarm na pokładzie promów kosmicznych NASA. Jego główne zastosowania to pomoc w naprawach podczas spacerów kosmicznych, a także kontrola systemu osłony termicznej promu.
WPirs – rosyjska śluza powietrzna wchodząca w skład Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS), umożliwiająca przeprowadzanie spacerów kosmicznych bez konieczności wcześniejszej dehermetyzacji głowic modułów Zarja i Zwiezda. Skonstruowana została przez RKK Energia.
WMały Moduł Badawczy nr 2 „Poisk” – rosyjska śluza powietrzna zamontowana na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Poisk konstrukcyjnie jest bardzo zbliżony do śluzy Pirs. Przyłączony został do górnego węzła modułu Zwiezda.
WPMA-1, 2, 3, Pressurized Mating Adapter-1, 2, 3 – porty dokujące używane na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej.
W"Quest" Joint Airlock and High Pressure Gas Tanks (JAHPGT) – amerykański komponent Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Został wyniesiony na orbitę 12 lipca 2001 na pokładzie wahadłowca Atlantis.
WMały Moduł Badawczy nr 1 „Rasswiet” – rosyjski moduł Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Wykorzystywany przede wszystkim do przechowywania ładunków oraz jako moduł dokujący do stacji. Został dostarczony na MSK w misji STS-132 promu kosmicznego Atlantis w maju 2010 r.
WRobonaut – humanoidalny robot zaprojektowany i zbudowany przez Centrum Lotów Kosmicznych imienia Lyndona B. Johnsona. Prace nad nim rozpoczęły się w 1997 roku, gdy przed inżynierami z Centrum postawiono zadanie stworzenia robota, który pomoże ludziom w przestrzeni kosmicznej, będzie z nimi współpracował i wyręczy ich w najbardziej ryzykownych zadaniach. W roku 2006 powstał Robonaut 1, testowany następnie przez kilka lat na Ziemi. Ulepszona wersja robota – Robonaut 2 – od lutego 2011 roku znajduje się na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej.
WSystem dokowania i transferu wewnętrznego (SSWP) – rosyjski system dokowania oparty na kombinacji sondy i cięgła. Został wprowadzony w 1971 roku. Jest rozwojową wersją systemu używanego w pojazdach Sojuz 7K-OK, zaprojektowanego pierwotnie dla radzieckiego lądownika księżycowego.
WStrieła – rosyjski manipulator umożliwiający przenoszenie ludzi i narzędzi dookoła stacji Mir oraz rosyjskiego segmentu Międzynarodowej Stacji Kosmicznej.
WTORU – system ręcznego zbliżania zastosowany w rosyjskich pojazdach kosmicznych Sojuz i Progress, używany zamiast automatycznego systemu Kurs. TORU był używany na stacjach Salut i Mir, a obecnie stosowany jest na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej.
WTranquility – ostatni z planowanych modułów połączeniowych Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS), który podobnie jak bliźniacze Node 1 (Unity) i Node 2 (Harmony), pełni rolę korytarza pomiędzy poszczególnymi członami stacji.
WUnity lub Node 1 – pierwszy zbudowany przez Amerykanów komponent Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Został wyniesiony na orbitę 4 grudnia 1998 jako główny ładunek wahadłowca misji STS-88 – lot montażowy 2 A. Pełni funkcję korytarza łącznikowego między innymi modułami stacji; ma kształt walca; posiada sześć przejść (węzłów).
WWielozadaniowy Moduł Laboratoryjny „Nauka” – moduł finansowany przez rosyjską agencję Rosawiakosmos, który w 2021 roku ma zostać dołączony do Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Zastąpi on niezrealizowany Uniwersalny Moduł Dokujący.
WZamrażarka Laboratoryjna Minus Osiemdziesiąt Stopni – europejska eksperymentalna zamrażarka zaprojektowana do pracy na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Składa się z czterech niezależnych, izolowanych dewarów (termosów), które mogą funkcjonować w różnych temperaturach. W czasie funkcjonowania na orbicie używane są temperatury −80 °C, −26 °C i +4 °C. W zamrażarce przechowywane są reagenty i próbki. Oprócz przechowywania, zamrażarka zaprojektowana została także do transportu próbek na i ze stacji orbitalnej w środowisku o kontrolowanej temperaturze. Całkowita pojemność zamrażarki to 300 litrów.
WZaria – pierwszy moduł Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, należący do rosyjskiej części stacji. Została sfinansowana przez Amerykanów, a budowana od grudnia 1994 do stycznia 1998 przez Rosjan. Zaria, w początkowym okresie budowy stacji, zapewniała energię elektryczną, stabilizację, manewry i komunikację. Obecnie, po przejęciu jego roli przez moduł Zwiezda, pełni funkcję magazynu i zbiornika materiałów pędnych.
WZwiezda – moduł serwisowy Międzynarodowej Stacji Kosmicznej należący do rosyjskiej części stacji. Był to pierwszy w pełni rosyjski element stacji. Zaprojektowany i budowany początkowo jako DOS-8 – główny moduł planowanej stacji Mir-2, następcy rosyjskiej stacji Mir, a wcześniej jako zapasowy moduł bazowy Mira. Dlatego też Zwiezda jest bardzo podobna do głównego modułu stacji Mir (DOS-7). Budowa rozpoczęła się w połowie lat 80. Gdy Rosja włączyła się do projektu budowy Międzynarodowej Stacji Kosmicznej ISS, zrezygnowano ze stacji Mir-2, a zbudowany moduł nazwany Zwiezda stał się trzecim z głównych modułów ISS.