W

Aksamitka – wyrób pasmanteryjny w formie gładkiej wstążki z aksamitu, zwykle dość wąskiej, o różnych kolorach.

W

Bandaż - płat bądź wstęga gazy, płótna, muślinu bądź innej tkaniny a także dzianiny a nawet tkanino-dzianiny; stosowany do mocowania opatrunków. W sprzedaży występuje najczęściej w postaci rolek taśmy.Bandaż gipsowy - stosowany do unieruchomienia złamanej kończyny; po zwilżeniu, nałożony na złamaną kość, tworzy twardą skorupę.Bandaż elastyczny - wykonany z elastycznej tkaniny; stosowany dla powstrzymania krwawienia ; używany także w przypadku złamania żeber, do unieruchomienia złamań i innych urazów narządów ruchu.

W

Bieżnik – podłużna, prostokątna serweta na stół, często bogato zdobiona, koronkowa lub żakardowa, spotykana w sztuce ludowej.

W

Boucléprzędza pętelkowa, ozdobnie skręcona przędza z pętelkami lub węzełkami teksturowana tkanina z takiej przędzy, lub ze wstawkami z takiej przędzy

W

Dratwa – gruba, mocna nić wykonana z włókien lnianych lub konopnych, impregnowana woskiem lub smołą, używana głównie przez szewców, rymarzy i kaletników.

W

Dzianina – płaski wyrób włókienniczy powstający przez tworzenie rządków lub kolumienek wzajemnie ze sobą połączonych oczek. Przędza w dzianinie ma bardzo duże wrobienie, dzięki czemu dzianina jest bardzo elastyczna i rozciągliwa we wszystkich kierunkach. Dzianina w przeciwieństwie do tkaniny tworzona jest z jednej nitki na szydełkarkach lub też jednej, lub wielu osnów, na osnowarkach. Dzianiny mogą być gładkie, wzorzyste, ażurowe, fakturowane lub z okrywą włókienną.

W

Dżersej – spolszczona nazwa odmiany dzianiny wyrabianej oryginalnie z cienkich włókien wełnianych, obecnie także bawełnianych i innych rodzajów włókien. Nazwa materiału pochodzi od nazwy wyspy na kanale La Manche – Jersey.

W

Filc – wyrób włókienniczy otrzymywany przez spilśnianie tkanin, zwłaszcza wełnianych. Rozróżnia się dwa rodzaje filców: filce bite, uzyskiwane przez bezpośrednie folowanie włókien, oraz filce tkane, uzyskiwane przez folowanie powierzchni tkanin.

W

Flizelina, ew. fizelina – włóknina powstała z termicznego połączenia włókien syntetycznych, bądź ich sklejenia. Stosowana w krawiectwie do usztywniania i modelowania kształtu wyrobów odzieżowych, np. bluzek, marynarek i żakietów. Flizeliny odzieżowe są pokryte masami termoplastycznymi nanoszonymi w postaci punktowej lub proszkowej. Masy te mają niski poziom topliwości. Proces podklejania opiera się na wykorzystaniu różnicy topliwości masy termoplastycznej i włókien polipropylenowych i polieterosulfonowych.

W

Kordonek – skręcona ozdobna nitka jedwabna lub bawełniana w różnych kolorach, wykorzystywana do robót ręcznych.

W

Koronka – wyrób sztuki użytkowej, często o dużych walorach artystycznych, będący rodzajem ażurowej plecionki z nici.

W

Koronka klockowa – jeden z typów koronki, wykonywanej przy pomocy podłużnych szpulek, często drewnianych, zwanych klockami.

W

Krajka – dekoracyjny wyrób ludowy, w postaci wąskiego paska, barwnie tkany przy użyciu bardka lub wykonywany techniką tkania tabliczkowego.

W

Kurar – sztuka wytwarzania taśmy używanej w Bahrajnie do ozdoby świątecznych strojów.

W

Mikrofibra – typ mikrowłókna składający się z odpowiedniej mieszanki bardzo cienkich włókien poliestrowych i poliamidowych (nylon). Otrzymane w ten sposób mikrowłókna są 10 razy cieńsze niż jedwab i 100 razy cieńsze od ludzkiego włosa.

W

Moher – wełna z kóz angorskich. Pochodzenie nazwy jest sporne. Np. Władysław Kopaliński podaje etymologię z arabskiego muchajjar. The Collaborative International Dictionary of English sugeruje też pochodzenie z fr. moire – przypominający marmur.

W

Nić krawiecka, nić szwalnicza – wyrób włókienniczy o strukturze walcowatej, ciągłej. Powstaje etapowo przez skręcenie stosunkowo krótkich włókien lub drobnych włókien ciągłych w procesie przędzenia w półprodukt: przędzę, która następnie skręcana jest w nić. Przędzenie może być wykonywane chałupniczo (ręcznie) lub przemysłowo w przędzalni (mechanicznie). Uważa się, że 95% produkowanych nici krawieckich ma zastosowanie komercyjne albo przemysłowe.

W

Oczko - najmniejszy element w splocie dzianiny. Oczka składają się na kolejne rządki. Oczka mogą być tzw. "prawe" i "lewe". Podział ten jest umowny: oczka "prawe" to te, których nitka w pętlach położonych wyżej przewleczona jest ponad nitką tych położonych niżej - jak na rysunku obok. Odwrócenie dzianiny na drugą stronę spowoduje, że nitki znajdujące się na wierzchu, znajdą się pod spodem i odwrotnie, co spowoduje, że oczka "prawe" zamienią się w "lewe" i na odwrót.

W

Opatrunki indywidualne początkowo były wyprodukowane na potrzeby wojska, aby umożliwić szybkie opatrywanie rannych żołnierzy na polu walki.

W

Pakuły – jeden z półproduktów otrzymywany podczas mechanicznego przerobu słomy lnianej lub konopnej. Są to krótkie włókna o długości poniżej 30 cm, wykorzystywane do produkcji przędz zgrzebnych. Włókno gorszej jakości stosuje się jako czyściwo lub szczeliwo, np. połączeń gwintowych rur w instalacjach wodnych i gazowych.

W

Pasmanteria, wyroby pasmanteryjne, wyroby szmuklerskie, dawniej pasamony, wyroby pasamoniczne – wyroby włókiennicze używane, jako ozdoba, wzmocnienie lub ochrona brzegów, do obszywania brzegów ubiorów, tkanin dekoracyjnych, obić tapicerskich. Ich wytwarzaniem zajmowali się szmuklerze, zwani też pasamonikami.

W

Patchwork – metoda szycia, w której zszywa się małe kawałki materiału w większą całość, tworząc nowy wzór. Słowem tym określa się także pracę wykonaną tą techniką.

W

Przędza – wyrób włókienniczy o strukturze walcowatej, ciągłej, powstający przez skręcenie pasma włókien w procesie przędzenia. Przędzenie może być wykonywane chałupniczo (ręcznie) lub przemysłowo w przędzalni (mechanicznie). Przędza jest półproduktem do produkcji tkanin, dzianin, koronek, plecionek, lin, nici itp.

W

Serweta – rodzaj ozdobnego nakrycia stołu, od obrusa odróżniające się tym, że nie przeznaczone do spożywania na nim posiłków. Nazywany również bieżnikiem. Często bardzo ozdobne, np. koronkowe. Duża serweta może nakrywać cały stół, mniejsza może także leżeć na jego części, np. pośrodku. W zależności od lokalnych obyczajów, czasem serwetami nakrywane bywają także inne niż stół meble lub przedmioty.

W

Spilśnianie – proces łączenia włókien w zwartą masę, w którym wykorzystuje się naturalne właściwości włókien zwierzęcych, roślinnych i niektórych włókien sztucznych do tworzenia między sobą połączeń.

W

Trykot – podstawowy splot dziewiarski dzianiny kolumienkowej. Powstaje gdy nitka tworzy otwarte lub zamknięte oczka w dwóch sąsiednich kolumienkach, przechodząc w poszczególnych rządkach. Z tej dzianiny bywają wytwarzane np. kostiumy gimnastyczne, zapaśnicze, kąpielowe, baletowe oraz ciepła bielizna, również nazywane trykotem.

W

Wata – zbite i nieregularnie poplątane, cienkie włókna bawełniane i (lub) wiskozowe. Służy do celów higienicznych i kosmetycznych, np. zmywania makijażu, usuwania lakieru z paznokci itp.

W

Włóczka - przędza o większych grubościach, wytwarzana z włókien naturalnych lub otrzymywanych sztucznie.

W

Włóknina – wyrób włókienniczy płaski, tworzony bezpośrednio ze strumienia włókien przez ich spilśnianie, sklejanie, igłowanie lub przeszywanie. Do włóknin należą również filce bite.

W

Włókno węglowe – włókno powstające w wyniku kontrolowanej pirolizy poliakrylonitrylu i innych polimerów organicznych, składające się prawie wyłącznie z rozciągniętych struktur węglowych podobnych chemicznie do grafitu.