31 Drogi i szlaki Tatr Wysokich

Biały Wag – położony na wysokości 1220 m przystanek autobusowy i parking przy Tatrzańskiej Drodze Młodości w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się tutaj także rozdroże szlaków turystycznych – rozdroże Jambrichowo i skład drzewa. Biały Wag położony jest na wielkim kompleksie moren zwanym Jamami. Przy rozdrożu szlaków turystycznych jest wiata dla turystów. Jest to obszar zalesiony, ale potężne wichury w 2004 wyłamały las na znacznej przestrzeni. Przy Białym Wagu Wielki Złomiskowy Potok łączy się z Furkotnym Potokiem, tworząc potok Biały Wag.

Ceprostrada – nazwa żółtego szlaku z Morskiego Oka na Szpiglasową Przełęcz. Prowadził on niegdyś inną drogą, lecz w 1937 roku PZN stworzył nowy wariant szlaku w związku z budową kolei linowej na Kasprowy Wierch. Użyto wielkich głazów tworzących wygodny i szeroki chodnik, budowa spowodowała znaczne szkody przyrodnicze w otoczeniu szlaku. Nazwa ceprostrada pochodzi od słów ceper i autostrada, jako że powszechnie się uważa że każdy turysta może go bez problemów przejść. Według pierwotnych założeń, ceprostrada miała prowadzić dalej, poprzez Szpiglasowy Wierch, Liptowskie Mury i Gładką Przełęcz, aż do Kasprowego Wierchu, jednak ze względu na protest władz czechosłowackich, ostatecznie powstał jedynie obecnie istniejący odcinek.

Droga Jordana – – droga wspinaczkowa w słowackich Tatrach Wysokich, w południowo-wschodniej grani Wyżniego Baraniego Zwornika. Jest to dość popularne taternickie wejście od Schroniska Téryego w Dolinie Pięciu Stawów Spiskich na Łomnicę. Nazwa drogi pochodzi od nazwiska węgierskiego taternika i matematyka Károlya Jordána. W środowisku taterników często nazywana jest Jordanką.

Droga Oswalda Balzera – droga z Zakopanego do Morskiego Oka, nazwana tak na cześć profesora prawa Oswalda Balzera.

Droga po Głazach – jedna ze zwykłych, popularniejszych dróg prowadzących na Mięguszowiecki Szczyt w Tatrach Wysokich. Droga ze względu na trudności, ekspozycję i problemy z orientacją dostępna jest jedynie dla taterników i bardzo wprawnych turystów wysokogórskich.

Droga przez Pazdury – jedna z dróg wspinaczkowych na Wysoką w słowackich Tatrach Wysokich, uważana za najłatwiejszą. Ze względu na jej popularność już w 1887 r. Towarzystwo Tatrzańskie ubezpieczyło ją klamrami. Opisali ją Janusz Chmielowski i Mieczysław Świerz w 3. tomie przewodnika szczegółowego z 1926 r.

Droga Wolności – przebiegająca na Słowacji, po południowej stronie Tatr droga od Łysej Polany do miejscowości Szczyrbskie Jezioro. Jej przedłużenie do Liptowskiego Mikułaszu stanowi Tatrzańska Droga Młodości. W sieci krajowych dróg oznaczana jest jako drogi nr 67 i nr 537 od tej miejscowości do Liptowskiego Mikułaszu. Jest to droga o dużym znaczeniu, łącząca z sobą podtatrzańskie miejscowości stanowiące bazę dla turystyki i rekreacji oraz wyloty dolin tatrzańskich, od których prowadzą znakowane szlaki turystyczne w głąb Tatr. Szosa prowadzi przez lasy i łąki u podnóża Tatr, ma jezdnię o szerokości 7,5 m, szerokość całej arterii wynosi 10-11 m. Spadek nie przekracza 4,5%. Na znacznej długości droga przebiega przez obszar TANAP-u. Zatrzymanie i postój dozwolone są tylko w wyznaczonych miejscach i na płatnych parkingach.

Rozdroże w Dolinie Furkotnej – rozdroże szlaków turystycznych w Dolinie Furkotnej w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się na tzw. Wyżnim Podkrywańskim Chodniku – fragmencie Magistrali Tatrzańskiej. Położone jest w górnoreglowym lesie na wysokości 1457 m n.p.m.

Garajowa Obwodnica – system łatwych do przejścia, trawiastych zachodów przecinających zachodnią i północną ścianę Garajowej Strażnicy w Grani Hrubego w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się mniej więcej w 2/3 wysokości tego masywu, nad głównym ciągiem Doliny Koprowej, oraz w jej odgałęzieniu – Dolinie Hlińskiej. Ma znaczenie dla taterników, gdyż przecina ją wiele dróg wspinaczkowych.

Rozdroże pod Gronikiem – rozdroże szlaków turystycznych w słowackich Tatrach. Położone jest na wysokości 1104 m n.p.m. przy asfaltowej drodze przez Dolinę Koprową w słowackich Tatrach. Nazwa rozdroża pochodzi od reglowego wzniesienia Gronik (Grúnik), u podnóża którego znajduje się to rozdroże. Na rozdrożu znajduje się wiata dla turystów i tabliczki informacyjne szlaków turystycznych.

Rozdroże w Hlińskiej – rozdroże szlaków turystycznych w słowackich Tatrach. Położone jest w lesie zwanym Ciemne Smreczyny, na wysokości 1411 m n.p.m. w Dolinie Koprowej, u wylotu Doliny Hlińskiej. Znajduje się tutaj wiata dla turystów i słupki z tabliczkami informacyjnymi szlaków turystycznych.

Rozdroże przy Jamskim Stawie – rozdroże szlaków turystycznych przy Jamskim Stawie. Znajduje się w lesie, na wielkim morenowym obszarze zwanym Jamami. Przebiega tutaj Magistrala Tatrzańska, od której odgałęzia się szlak na Krywań. Do Jamskiego Stawu przez mostek na dopływie Wielkiego Złomiskowego Potoku jest stąd 10 min.

Komin Pokutników – komin w północno-wschodniej ścianie Buczynowej Strażnicy w polskich Tatrach Wysokich. Ma długość około 400 m i wylot w Dolince Buczynowej. Prowadzi nim droga wspinaczkowa. Po raz pierwszy przeszedł ją znany taternik Jan Długosz. Przejście to opisał w tomie opowiadań pt. Komin Pokutników. Obecnie komin ten i w ogóle drogi wspinaczkowe na zachodniej ścianie wznoszącej się nad Dolinką Buczynową są przez taterników odwiedzane bardzo rzadko.

Rozdroże pod Krywaniem lub Rozdroże w Krywańskim Żlebie – rozdroże szlaków turystycznych w Wielkim Żlebie Krywańskim na południowych stokach Krywania w słowackich Tatrach Wysokich. Położone jest na wysokości 2120 m n.p.m. Przy dosłownym tłumaczeniu słowackiej nazwy powinno się nazywać Rozdroże w Krywańskim Żlebie, jednak bardziej przyjęło się w Polsce określenie Rozdroże pod Krywaniem.

Leśna Obwodnica – ścieżka w Liptowskich Kopach w słowackich Tatrach Wysokich. Wykonana została ponad 100 lat temu. Zaczyna się w dolnej części Doliny Krzyżnej, 50 m za pierwszym mostem na Koprowej Wodzie. Prowadzi przez polanę Zwierzyniec, Opalone, Wszywaki i wschodnie zbocza i przełęcze Kop Liptowskich kończąc się w Dolince Garajowej. Ścieżka wykonana została dla potrzeb myśliwych. Nie prowadzi na szczyty, ani przełęcze, głównie trawersuje zbocza i przecina żleby. Przebieg ścieżki opisuje Władysław Cywiński w 11 tomie przewodnika Tatry. Szpiglasowy Wierch. Od 1949 r. cały rejon Kop Liptowskich stanowi obszar ochrony ścisłej TANAP-u z zakazem wstępu – ale nie dla myśliwych, świadczą o tym nadal istniejące i remontowane ambony i domki myśliwskie.

Łomnicka Pętla – szlak turystyczny w słowackich Tatrach Wysokich, łączący pośrednie stacje kolei linowej na Łomnicę: Start oraz stację przy Łomnickim Stawie. Szlak ten wychodzi z południowych stoków Łomnicy, okrąża Małej Rakuską Czubkę od południa, wschodu i północy i dochodzi znów do Łomnicy – stąd pochodzi jego nazwa. Nazywany jest też Promenadą, ma bowiem charakter spacerowej ścieżki. Ruch turystyczny jest tutaj niewielki. W zimie jest przez narciarzy używany do zjazdów. Podczas zalegania pokrywy śnieżnej szlak jest zamknięty dla turystów pieszych.

Magistrala Tatrzańska – szlak turystyczny oznaczony kolorem czerwonym, biegnący południowymi zboczami Tatr Wysokich. Został wyznaczony w latach 30. XX wieku.

Rozdroże pod Muraniem – rozdroże szlaków turystycznych w Dolinie Jaworowej w słowackich Tatrach. Położone jest na wysokości 1083 m n.p.m., w dolnej części tej doliny, tuż przy mostku prowadzącym do Polany pod Muraniem i Doliny Zadnich Koperszadów. Krzyżują się tutaj 2 szlaki turystyczne prowadzące w Tatry Wysokie i Tatry Bielskie. Od Jaworzyny Tatrzańskiej do tego rozdroża, cały czas wzdłuż dużego Jaworowego Potoku prowadzi dobra droga jezdna. Nieco poniżej rozdroża znajdują się zabudowania stacji wodociągowej. Z okolic rozdroża widoki na Jagnięcy Szczyt, Kołowy Szczyt, Lodowy Szczyt i Murań

Niżni Podkrywański Chodnik – znakowany zielono szlak turystyczny w słowackich Tatrach Wysokich od Szczyrbskiego Jeziora do Trzech Źródeł.

Orla Perć – znakowany szlak turystyczny w polskiej części Tatr Wysokich, poprowadzony stokami oraz granią przez przełęcze i szczyty, między przełęczami Zawrat i Krzyżne i dalej grzbietem Wołoszyna na Polanę pod Wołoszynem. Jest to najdłuższy graniowy szlak w Tatrach Wysokich, prowadzący większością długiej wschodniej grani Świnicy. Jest często uważany za najtrudniejszy i najniebezpieczniejszy szlak turystyczny w Tatrach i w całej Polsce. Od 1932 roku odcinek od Krzyżnego do Polany pod Wołoszynem ze względu na ochronę przyrody został zamknięty przez Polskie Towarzystwo Tatrzańskie. Na Orlej Perci dominują trawersy, miejscami szlak prowadzi granią, ale z powodu ukształtowania terenu często oddala się od niej, omijając szczyty i turnie. Jako szlak główny jest oznakowany kolorem czerwonym. Na szlaku znajdują się ułatwienia, mimo to jednak nie jest uważany za odpowiedni dla początkujących turystów górskich. Na Orlej Perci występują liczne ekspozycje, dlatego też jest zdecydowanie odradzana osobom z lękiem wysokości.

Rozdroże przy Popradzkim Stawie – rozdroże szlaków turystycznych w Dolinie Mięguszowieckiej w słowackich Tatrach Wysokich. Położone jest w lesie nad Popradzkim Stawem, na wysokości ok. 1510 m. Jest tutaj skrzyżowanie kilku szlaków turystycznych. Obok rozdroża znajduje się obudowany punkt, w którym znajdują się ładunki przygotowane do transportu do Schroniska pod Rysami. To wysoko położone schronisko nie ma drogi dojazdowej i całe niezbędne do jego funkcjonowania zaopatrzenie wynoszone jest na plecach przez słowackich nosiczów. Ci noszą przeważnie po 60 kg. Turyści też mogą dobrowolnie pomóc, pobierając przygotowane przy tym rozdrożu plecaki. W zamian przy schronisku otrzymują ciepłą herbatę.

Szpiglasowe Perci – prowadzący przez Czerwony Piarg i północne stoki Szpiglasowej Przełęczy odcinek szlaku turystycznego z Doliny Pięciu Stawów Polskich do Morskiego Oka. Dawniej była to ścieżka górników wydobywających rudę antymonitu na stokach Szpiglasowego Wierchu. Góralska nazwa ścieżki pochodzi od spolszczonego niemieckiego słowa Spiessglas lub Spiessglanz oznaczającego antymonit. Już w 1852 roku przechodzący nią niemieccy alpiniści podawali jej nazwę – szpiglasowe peryczy. Od nazwy ścieżki utworzono później nazwę Szpiglasowej Przełęczy.

Ścieżka Obejściowa – droga wspinaczkowa w Wołowym Grzbiecie w Tatrach Wysokich, prowadząca od Wielkiej Wołowej Szczerbiny do Czarnostawiańskiej Przełęczy. Nie biegnie granią Wołowego Grzbietu, lecz jego południowymi stokami po słowackiej stronie. Mniej więcej do linii spadku Hińczowego Zwornika jest to wyraźna ścieżynka, na stokach Hińczowego Zwornika zanika, ale znów pojawia się pod północno-zachodnią ścianą Hińczowej Turni.

Rozdroże w Tomanowej – położone na wysokości 1475 m n.p.m. rozdroże szlaków turystycznych w Dolinie Tomanowej w Tatrach Zachodnich. Znajduje się powyżej Wyżniej Polany Tomanowej, w pobliżu wylotu Kamienistego Żlebu. Jest to nieduży, bezleśny obszar, z którego roztaczają się widoki na Ornak i szczyty grani Tatr Zachodnich. Miejsce to było ważne z turystycznego punktu widzenia – rozwidlały się tutaj szlaki turystyczne. Czerwony szlak prowadzący Kamienistym Żlebem na Tomanową Przełęcz został zamknięty przez TPN od 22 maja 2009. Już rok wcześniej zamknięto słowacki czerwony szlak z Tomanowej Przełęczy do Doliny Cichej. Tak więc nazwa Rozdroża w Tomanowej jest już tylko historyczna.

Wschodnia Obwodnica – system ścieżek na wschodnich stokach Liptowskich Kop w słowackich Tatrach Wysokich. Ścieżki te wykonane zostały ponad 100 lat temu. Jak solidnie, świadczy o tym fakt, że do tej pory nie widać na nich zrębu czasu. Wschodnia Obwodnica zaczyna się na południowej grani Krzyżnego Liptowskiego od drogi z Doliny Koprowej do Wszywaków i ciągnie do Dolinki Garajowej. Wykonana została dla potrzeb myśliwych. Nie prowadzi na szczyty, ani przełęcze, głównie trawersuje zbocza i przecina żleby. Przebieg ścieżki opisuje Władysław Cywiński w 11 tomie przewodnika Tatry. Szpiglasowy Wierch. Od 1949 r. cały rejon Kop Liptowskich stanowi obszar ochrony ścisłej TANAP-u z zakazem wstępu – ale nie dla myśliwych, świadczą o tym nadal istniejące i remontowane ambony i domki myśliwskie.

Wyżni Podkrywański Chodnik – znakowany czerwono szlak turystyczny w słowackich Tatrach Wysokich, część Magistrali Tatrzańskiej od osady Podbańska do Szczyrbskiego Jeziora. Przebiega południowymi podnóżami Krywania i okolicznymi dolinami na wysokości 920–1457 m n.p.m. Wybudowany został w 1889, wówczas nosił nazwę „Reitweg” i był bardzo mylny. Błądził tu w 1906 r. Mieczysław Orłowicz, a w 1914 r. Jan Kasprowicz prowadzący na Krywań malarza Władysława Jarockiego. Przez cały dzień błąkali się perciami wydeptanymi przez woły, wreszcie zamiast na Krywań dotarli do Podbańskiej.

Zachodnia Obwodnica – ścieżka w Liptowskich Kopach w słowackich Tatrach Wysokich. Wykonana została ponad 100 lat temu. Zaczyna się w dolnej części Doliny Krzyżnej i prowadzi zachodnimi stokami Kop Liptowskich na południowe zbocza Brdarowej Dzwonnicy, doprowadzając do wysokości około 1750 m. Ścieżka wykonana została dla potrzeb myśliwych. Nie prowadzi na szczyty, ani przełęcze, głównie trawersuje zbocza. Przebieg ścieżki opisuje Władysław Cywiński w 11 tomie przewodnika Tatry. Szpiglasowy Wierch. Od 1949 r. cały rejon Kop Liptowskich stanowi obszar ochrony ścisłej TANAP-u z zakazem wstępu – ale nie dla myśliwych, świadczą o tym nadal istniejące i remontowane ambony i domki myśliwskie. Przy Zachodniej Obwodnicy znajduje się jedna z chatek – “Chatka z Rurą", w której są dwie prycze i piec z poziomą rurą wyprowadzającą spaliny na zewnątrz.

Zachód Bednarskiego – długi, skośny zachód na wschodnich, opadających do Dolinki Buczynowej ścianach Granatów w polskich Tatrach Wysokich. Przecina on ściany wszystkich trzech Granatów. Jego najniższa część znajduje się w ścianie Zadniego Granatu i ma postać wąskiej, płytowej załupy. Od miejsca tego zachód skośnie wznosi się w górę w postaci trawnika o średnim nachyleniu, ku górze coraz szerszego. Końcowa, najwyższa część zachodu w zboczu Skrajnego Granatu to duży poderwany trawnik z kilkoma pasami skałek.

Zbójnicki Chodnik – wąska droga łącząca Tatrzańską Kotlinę z Kieżmarskimi Żłobami na Słowacji. Biegnie ona na zachód od szerokiej, asfaltowej Drogi Wolności i jest zamknięta dla wszelkich pojazdów. W większości idzie przez las, w tym przez Wielki Las Kieżmarski. Prowadzi nią szlak turystyki pieszej. Ta obecnie istniejąca dróżka jest tylko fragmentem dawnej drogi, która ciągnęła się aż do okolic Tatrzańskiej Szczyrby, ale już ok. 1880 była miejscami zarośnięta. Według podań była to droga wydeptana przez zbójników i stąd jej nazwa. Niemieckie źródła podają nazwę Diebsteig już od 1770 r. W rzeczywistości jednak była to droga wydeptana przez okoliczną ludność, czasami tylko korzystali z niej zbójnicy i przemytnicy. Obecna Droga Wolności częściowo przebiega szlakiem tamtej dawnej drogi.

Zetka – droga wspinaczkowa w masywie Cubryny nad Morskim Okiem w polskich Tatrach Wysokich. Jest to historycznie pierwsza droga w północno-wschodnich urwiskach masywu Cubryny. Omija wszystkie najtrudniejsze jej miejsca. Jest najbardziej popularną droga wspinaczkową w rejonie Morskiego Oka, zwłaszcza zimą. Władysław Cywiński o drodze tej pisze; Granica między turystyką a taternictwem jest trudna do ścisłego wyznaczenia, ale „”Zetka znajduje się tuż powyżej tej granicy.punkt startowy: zatoka Ucho u podnóży skał powyżej piargów nad południowo-zachodnim brzegiem Morskiego Oka, punkt docelowy: szczyt Turni Zwornikowej, czas przejścia: 2h, trudność: II w skali tatrzańskiej.

Rozdroże nad Żabim Potokiem – rozdroże szlaków turystycznych w Dolinie Mięguszowieckiej w słowackich Tatrach Wysokich. Położone jest wśród kosodrzewiny w środkowej części tej doliny na wysokości 1620 m, w widłach dwóch odnóg Żabiego Potoku Mięguszowieckiego, który nieco poniżej tego rozdroża uchodzi do Hińczowego Potoku. Na rozdrożu tym od niebieskiego szlaku wiodącego przez całą Dolinę Mięguszowiecką odgałęzia się czerwony szlak na Rysy.