WBaureihe 23 – niemiecka lokomotywa parowa produkowana w latach 1950–1959. Zostały wyprodukowane w liczbie 105 sztuk. Były używane do prowadzenia pociągów pasażerskich. Parowozy niemieckie kursowały do 1976 roku.
WBaureihe 43 - niemiecka lokomotywa parowa produkowana w latach 1926-1928 dla kolei niemieckich. Wyprodukowanych zostało 35 lokomotyw. Parowozy zostały wyprodukowane do prowadzenia ciężkich pociągów towarowych na południowoniemieckich liniach kolejowych. Jeden parowóz zachowano jako eksponat zabytkowy.
WBaureihe 44 – niemiecka lokomotywa parowa produkowana w latach 1926-1944. Została wyprodukowana w liczbie 1989 sztuk. Parowozy były używane do prowadzenia pociągów towarowych.
WBaureihe 45 - niemiecka lokomotywa parowa produkowana w latach 1936-1940 dla kolei niemieckich. Wyprodukowanych zostało 26 lokomotyw. Parowozy zostały wyprodukowane do prowadzenia ciężkich pociągów towarowych na południowoniemieckich liniach kolejowych. Jeden parowóz zachowano jako eksponat zabytkowy.
WBaureihe 62 – niemiecka lokomotywa parowa produkowana w latach 1928–1932. Zostały wyprodukowane w liczbie 15 sztuk. Były używane do prowadzenia pociągów pospiesznych.
WBaureihe 66 – niemiecka lokomotywa parowa wyprodukowana w 1955 roku. Były używane do prowadzenia pociągów osobowych. Lokomotywa 66 002 jest jedynym zachowanym parowozem.
WBaureihe 82 - lokomotywa parowa produkowana w latach 1950-1955 dla kolei zachodnioniemieckich. Wyprodukowanych zostało 41 lokomotyw. Pierwszy parowóz wyprodukowano we wrześniu 1950 roku, ostatni został wyprodukowany w sierpniu 1955 roku. Parowozy zostały wyprodukowane do prowadzenia pociągów towarowych na lokalnych liniach kolejowych. Jeden parowóz zachowano jako eksponat zabytkowy.
WBaureihe 103 – lokomotywa elektryczna produkowana w latach 1965-1974 dla kolei zachodnioniemieckich. Wyprodukowano 149 lokomotyw.
WBaureihe 290 – lokomotywa spalinowa produkowana w latach 1964-1976 dla kolei zachodnioniemieckich. Wyprodukowano 398 lokomotyw. Spalinowozy były produkowane do prowadzenia pociągów towarowych na niezelektryfikowanych liniach kolejowych. Lokomotywy były eksploatowane do manewrowania wagonów towarowych na górkach rozrządowych. Zostały pomalowane na charakterystyczny kolor bordowy. Jedna lokomotywa jest zachowana jako czynny eksponat zabytkowy.
WBaureihe E 10 - lokomotywa elektryczna produkowana w latach 1962-1968 dla kolei zachodnioniemieckich. Wyprodukowano 28 lokomotyw. Elektrowozy zostały wyprodukowane do prowadzenia pociągów pasażerskich na zelektryfikowanych liniach kolejowych przy prędkości maksymalnej 160 kilometrów na godzinę. Pierwsze cztery lokomotywy zostały wyprodukowane w 1962 roku przez zakłady Henschel zlokalizowane w miejscowości Kassel. Elektrowozy były eksploatowane do prowadzenia międzynarodowych pociągów ekspresowych Trans-Europ-Express. Zostały pomalowane na charakterystyczny kolor beżowy i czerwony. Jedna lokomotywa jest zachowana jako czynny eksponat zabytkowy
WBaureihe E 41 - lokomotywa elektryczna produkowana w latach 1956-1970 dla kolei zachodnioniemieckich. Wyprodukowano 451 lokomotyw. Elektrowozy zostały wyprodukowane do prowadzenia pociągów pasażerskich i towarowych na zelektryfikowanych liniach kolejowych. Pierwsze lokomotywa została wyprodukowana w czerwcu 1956 roku. Ostatni elektrowóz wyprodukowano w październiku 1970 roku. Elektrowozy dodatkowo prowadziły pasażerskie pociągi lokalne na liniach kolejowych we Frankonii. Lokomotywy malowano na kolor ciemnozielony oraz niebieski. Niektóre elektrowozy pomalowane na kolor biały i pomarańczowy prowadziły pociągi podmiejskie w Norymberdze. Lokomotywy elektryczne są wycofane z eksploatacji i zostały zastąpione przez obecnie eksploatowane nowoczesne lokomotywy elektryczne. Jedna lokomotywa w niebieskim malowaniu jest zachowana jako czynny eksponat zabytkowy w Koblencji.
WBaureihe V 100 - lokomotywa spalinowa produkowana w latach 1958-1963 dla kolei zachodnioniemieckich. Wyprodukowano 745 lokomotyw. Spalinowozy były produkowane do prowadzenia pociągów towarowych oraz pasażerskich na niezelektryfikowanych liniach kolejowych. Lokomotywy były eksploatowane do manewrowania wagonów towarowych na górkach rozrządowych. Zostały pomalowane na charakterystyczny kolor bordowy. Kilka lokomotyw zachowano jako eksponaty zabytkowe.
WHF – typ niemieckiego parowozu wąskotorowego, potocznie nazywany w Niemczech Brigadelok.
WICE 1 – skład dużych prędkości produkowany w latach 1989–1993 dla kolei niemieckich.
WICE V – niemiecki pociąg używany do testów na liniach dużych prędkości. Żeby odróżnić go od ICE 1 nadano mu nazwę ICE V. Zastąpił go pociąg ICE S.
WOc1 – polskie oznaczenie pruskiego parowozu osobowego serii P31.
WOd1 – polskie oznaczenie na PKP parowozów osobowych pruskiej serii P 4¹, produkowanych w latach 1891–1901. Miały one układ osi 2'B i silnik bliźniaczy na parę nasyconą. Na mocy traktatu wersalskiego Polska otrzymała 21 parowozów tego typu, oznaczonych po 1923 na PKP jako Od1. Na kolejach niemieckich DRG lokomotywy te służyły jako seria 3670.
WOd2 – polskie oznaczenie na PKP parowozów osobowych pruskiej serii P 4², produkowanych w latach 1898–1910. Miał on układ osi 2'B i silnik sprzężony na parę nasyconą. Parowóz ten nosił niemieckie oznaczenie serii (Br) 360-4.
WOi1 – polskie oznaczenie parowozu osobowego pruskiej serii P6
WOk1 - polskie oznaczenie na PKP parowozu osobowego pruskiej serii P8. Po I wojnie światowej w Polsce służyło ich 257 sztuk, po II wojnie światowej - 429.
WOKi1 to osobowy parowóz tendrzak produkcji pruskiej serii T 11, oznaczonej w Niemczech jako DRG Baureihe 740-3.
WPd2 – polskie oznaczenie na PKP pruskiego parowozu pospiesznego serii KPEV S4, produkowanego w latach 1902–1909. Na kolejach niemieckich nosił później oznaczenie serii (Baureihe) 135. Parowóz posiadał dwucylindrowy silnik bliźniaczy na parę przegrzaną i był pierwszym seryjnym parowozem wyposażonym w przegrzewacz. Po I wojnie światowej polskie koleje eksploatowały 6 parowozów tego typu
WPd3 – polskie oznaczenie na PKP parowozu pospiesznego serii S5¹ kolei pruskich, produkowanego w latach 1900–1903 w dwóch nielicznych odmianach. Parowóz posiadał czterocylindrowy sprzężony silnik parowy na parę nasyconą i układ osi 2'B (2-2-0). Po I wojnie światowej na polskich kolejach był użytkowany jeden egzemplarz serii Pd3. Podobna do niego była seria lokomotyw S5 niemieckich kolei Alzacji-Lotaryngii.
WPd5 – polskie oznaczenie na PKP parowozu pospiesznego serii S6 kolei pruskich, produkowanego w Prusach w latach 1906–1913. Ostatnia seria maszyn pruskich o układzie osi 2'B (2-2-0). Wykorzystywał silnik na parę przegrzaną.
WPf2 – polskie oznaczenie na PKP parowozu pospiesznego pruskiej serii S7 odmiany de Glehna, produkcji niemieckiej z lat 1902–1905. Parowóz miał układ osi 2'B1 i kocioł na parę nasyconą.
WPk2 – polskie oznaczenie pruskiego parowozu pospiesznego, produkowanego w latach 1910–1916. Na kolejach pruskich nosił oznaczenie S101, a później w DRG 1710-12. Parowóz występował w dwóch odmianach:S101 Bauart 1911 – polskie oznaczenie Pk2 (wersja z 1911 roku), S101 Bauart 1914 – polskie oznaczenie Pk2 (wersja z 1914 roku).
WPk2 – polskie oznaczenie pruskiego parowozu pospiesznego, produkowanego w latach 1910–1915. Na kolejach pruskich nosił oznaczenie S101, a później 1710-12 w DRG.
WPług odśnieżny Henschel - pług odśnieżny wirnikowy przeznaczony do odśnieżania torów kolejowych.
WPm2 - polskie oznaczenie na PKP niemieckiego parowozu pospiesznego znormalizowanej serii 03, w układzie osi 2'C1', budowanego w latach 1930-1937.
WTKc100 – oznaczenie towarowych parowozów – tendrzaków o układzie osi 1B (1-2-0) według systemu oznaczeń PKP. Na PKP w rzeczywistości nie eksploatowano parowozów z takim oznaczeniem serii, natomiast nosił je parowóz TKc100-1648 należący do Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska w Łodzi, który wcześniej był niewłaściwie zaliczony na PKP do serii TKb100.
WTKh1 – stosowane na Polskich Kolejach Państwowych oznaczenie parowozów pruskiej serii T 3 i typów zbliżonych. Były to małe tendrzaki o układzie osi C (0-3-0) dla lokalnego ruchu mieszanego i prac manewrowych, produkowane w dużej ilości w Niemczech w latach 1882–1906 dla kolei pruskich, a ponadto dla licznych kolei prywatnych i niektórych innych państw do 1924 roku. Na Kolejach Niemieckich (DRG) oznaczone były głównie jako seria 8970-75. Używane były także na PKP i w polskich zakładach przemysłowych, do lat 60. XX wieku.
WTKh5 – parowóz niemieckiej serii Baureihe 890, zaprojektowany w 1934 roku do prowadzenia pociągów towarowych na krótkich trasach. Wyprodukowano dla kolei niemieckich 10 parowozów. Na inwentarzu PKP znalazło się 5 niemieckich parowozów. Jeden parowóz TKh5 był eksploatowany jako lokomotywa zakładowa w ZNTK Nowy Sącz. Parowóz TKh5-5 sprzedano w 1948 roku Gostyńskiej Kolei Powiatowej.
WTKi3 – stosowane przez PKP oznaczenie serii parowozów, wcześniej eksploatowanych na kolejach pruskich jako seria T9³. Istniała również bezogniowa wersja tej maszyny, oznaczona TKi3b.
WTKw1 – polskie oznaczenie parowozu pruskiej serii T16.
WTp1 – polskie oznaczenie na PKP parowozu towarowego pruskiej serii G71 o układzie osi D, na parę nasyconą.
WTp2 – polskie oznaczenie parowozu towarowego pruskiej serii G7².
WTr6 - polskie oznaczenie parowozu towarowego pruskiej serii G82, późniejszej niemieckiej serii 5620-29,30.
WTy2/Ty42 – parowóz towarowy konstrukcji niemieckiej, budowany masowo w wielu fabrykach europejskich w latach 1942–1945, znany także jako niemiecka lokomotywa wojenna Kriegslokomotive.
WTyb4-1221 – parowóz wąskotorowy, zbudowany w roku 1906 w zakładach Henschel w Kassel na tor o rozstawie szyn 750 mm. Seria Tyb4 oznaczała wąskotorowe tendrzaki o układzie osi C1 i mocy 101 – 120 KM.