WKrążowniki projektu 26 – radzieckie krążowniki z okresu II wojny światowej i zimnej wojny, znane także jako typ Kirow. Zbudowano sześć okrętów, które nieznacznie się między sobą różniły, co wynikało z ciągłego wprowadzania zmian w pierwotnym projekcie. Ostatnie cztery okręty określane są jako Projekt 26bis, lub od pierwszego okrętu serii jako typ Maksim Gorki. Pierwszy okręt wszedł do służby w 1938 roku, wszystkie przetrwały II wojnę światową.
WKrążowniki rakietowe projektu 58, oznaczane też jako typ Groznyj – typ radzieckich okrętów, zbudowanych w liczbie 4 jednostek. Były to pierwsze radzieckie krążowniki rakietowe, należące do pierwszego pokolenia radzieckich okrętów rakietowych.
WKrążowniki projektu 68 – radzieckie krążowniki lekkie z okresu zimnej wojny. W kodzie NATO znane pod oznaczeniem Chapayev. Budowa siedmiu okrętów rozpoczęła się w 1939 roku. Dwa okręty znajdujące się w budowie zostały zniszczone przez siły niemieckie w zajętych ukraińskich stoczniach. Budowę pięciu okrętów dokończono po zakończeniu II wojny światowej. Weszły do służby w 1950 roku.
WKrążowniki typu Swierdłow – typ radzieckich krążowników lekkich z okresu po II wojnie światowej. Zbudowany w liczbie 14 jednostek, był to najliczniejszy typ radzieckich krążowników w historii.
WKrążowniki śmigłowcowe typu Moskwa – seria radzieckich okrętów klasy krążownik śmigłowcowy, przenoszących śmigłowce zwalczania okrętów podwodnych. Projekt 1123 składał się z dwóch jednostek: „Moskwa” i „Leningrad”. Trzeci okręt „Kijew”, rozpoczęty według zmodyfikowanego projektu 1123M, został niedługo po położeniu stępki zarzucony na rzecz nowego projektu 1143.
WKrążowniki rakietowe projektu 1134 (Bierkut) – radzieckie krążowniki rakietowe, które weszły do służby w latach 1967–1969. Oficjalnie klasyfikowane początkowo jako duże okręty przeciwpodwodne. W kodzie NATO znane jako Kresta I. Zbudowano 4 jednostki, z których ostatnią wycofano ze służby w 1994 roku.
WKrążowniki rakietowe projektu 1134A – radzieckie krążowniki rakietowe, które weszły do służby w latach 1969–1977, klasyfikowane oficjalnie jako duże okręty przeciwpodwodne. Głównym ich przeznaczeniem było zwalczanie okrętów podwodnych. Projekt miał oznaczenie kodowe Bierkut-A (Беркут-A), natomiast są one znane także jako typ Kronsztadt, a w kodzie NATO jako Kresta II. Zbudowano 10 jednostek, z których ostatnią wycofano ze służby w 1993 roku. Ich następcami były okręty projektu 1134B.
WKrążowniki rakietowe projektu 1134B – radzieckie krążowniki rakietowe budowane w latach 1971–1977 w Stoczni Północnej w Mikołajowie. W kodzie NATO znane jako Kara. Zbudowano 7 okrętów tego typu.
WKrążowniki rakietowe projektu 1144 – typ radzieckich krążowników rakietowych o napędzie atomowym przeznaczonych do zwalczania żeglugi nawodnej i podwodnej nieprzyjaciela. W latach 1974–1989 zbudowano cztery jednostki tego typu, w tym prototypowy „Kirow” projektu 1144 i trzy ulepszone okręty projektu 11442.
WKrążowniki rakietowe projektu 1164 – typ radzieckich krążowników rakietowych o napędzie konwencjonalnym. W latach 1976–1990 zbudowano 4 jednostki tego typu, które obecnie użytkowane są przez Rosję oraz Ukrainę.
WKrążowniki typu Admirał Nachimow – typ rosyjskich, następnie radzieckich krążowników lekkich. Budowę czterech okrętów tego typu rozpoczęto jeszcze przed I wojną światową dla marynarki wojennej Imperium Rosyjskiego, lecz z powodu wojny i sytuacji wewnętrznej w Rosji, dopiero w 1927 ukończono jeden okręt tego typu dla marynarki ZSRR jako krążownik lekki „Czerwona Ukraina”. Drugi okręt ukończono w 1932 według zmienionego projektu, jako krążownik ciężki „Krasnyj Kawkaz”, a z budowy dwóch ostatnich zrezygnowano. W części publikacji okręty typu Admirał Nachimow zaliczane są ogólnie do typu Swietłana.
WKrążowniki lekkie typu Arethusa – seria czterech brytyjskich krążowników lekkich z okresu II wojny światowej. Okręty te odznaczyły się zwłaszcza podczas walk na Morzu Śródziemnym. Dwa zostały zatopione podczas wojny, a jeden służył po wojnie w marynarce chińskiej. Nazwę typu Arethusa nosiła także wcześniejsza seria krążowników z okresu I wojny światowej.
WKrążowniki rakietowe typu Belknap – amerykańskie krążowniki rakietowe które do służby w US Navy zaczęły wchodzić w 1964. Zbudowano 9 okrętów tego typu z których ostatni został wycofany ze służby w 1995.
WKrążowniki typu Bogatyr’ – rosyjskie krążowniki pancernopokładowe z okresu z okresu wojny rosyjsko-japońskiej i I wojny światowej. Z planowanych pięciu okrętów zbudowano cztery. Dwa służyły we Flocie Bałtyckiej, dwa we Flocie Czarnomorskiej.
WKrążowniki ciężkie typu Canarias – typ dwóch hiszpańskich krążowników ciężkich z połowy lat 30.: "Canarias" i "Baleares". Brały udział po stronie sił gen. Franco w hiszpańskiej wojnie domowej, w której "Baleares" został zatopiony, natomiast "Canarias" służył czynnie aż do 1974.
WKrążowniki lekkie typu Capitani Romani – włoskie krążowniki lekkie, zbudowane w latach 1939-1943. Z planowanej serii 12 okrętów, 8 jednostek zwodowano, a tylko trzy okręty zostały całkowicie ukończone i wprowadzone do służby przed kapitulacją Włoch. Wszystkie okręty przetrwały II wojnę światową i służyły po wojnie w Marina Militare, dodatkowo jeden z nieukończonych krążowników „Giulio Germanico” został po wojnie wydobyty i wcielony do służby. Ostatnia jednostka była w składzie floty aż do 1971 roku.
WKrążowniki lekkie typu Cöln – typ niemieckich krążowników lekkich, ostatnich, które weszły do służby w Kaiserliche Marine przed końcem I wojny światowej. Ich projekt był lekko zmodyfikowaną wersją wcześniejszego typu Königsberg. Początkowo planowano budowę dziesięciu jednostek, ukończono jedynie dwie: „Cöln” i „Dresden”. Pięć innych zostało zwodowanych, ale ich nie ukończono: „Wiesbaden”, „Magdeburg”, „Leipzig”, „Rostock” i „Frauenlob”. Położono stępki dalszych trzech: „Ersatz Cöln”, „Ersatz Emden” i „Ersatz Karlsruhe (A)”.
WKrążowniki ciężkie typu County – typ brytyjskich krążowników ciężkich z okresu II wojny światowej. Okręty budowano w 3 podstawowych wersjach: Kent, London i Norfolk. Łącznie zbudowano 13 okrętów: 11 dla Royal Navy i dwa dla Royal Australian Navy.
WKrążowniki lekkie typu D (Danae) – seria ośmiu krążowników lekkich z okresu pierwszej i drugiej wojny światowej produkowanych w Wielkiej Brytanii. Wodowane były w latach 1918–1919, z czego HMS "Danae" oraz HMS "Dragon" weszły do służby jeszcze w czasie trwania wojny, natomiast pozostałe już po rozejmie. Obie wspomniane jednostki zostały w czasie II wojny światowej wydzierżawione polskiej marynarce wojennej.
WKrążowniki lekkie typu De Zeven Provinciën – typ dwóch holenderskich krążowników lekkich, służących w Królewskiej Holenderskiej Marynarce Wojennej w latach 1953-1973. Budowa okrętów, będących powiększoną wersją wcześniejszego typu De Ruyter rozpoczęła się w 1939 roku, lecz rok później została przerwana w wyniku niemieckiej inwazji na Holandię. Po II wojnie światowej prace nad krążownikami zostały wznowione, a jednostki ukończono w 1952 roku.
WKrążowniki lekkie typu Alberto di Giussano – włoskie krążowniki lekkie, zbudowane w latach 1928–1932. Wszystkie cztery okręty typu uczestniczyły w działaniach II wojny światowej i zostały podczas niej zatopione.
WKrążowniki typu Diana – seria trzech rosyjskich okrętów klasy krążowników pancernopokładowych z początku XX wieku, a także nazwa głównego okrętu typu. Nazywane są też w niektórych źródłach typem Pałłada. Najbardziej znanym okrętem tego typu jest zachowana do dziś jako okręt-muzeum "Aurora".
WKrążowniki lekkie typu Dido – seria brytyjskich lekkich krążowników przeciwlotniczych okresu II wojny światowej. Nazwa pochodzi od głównego okrętu typu. Okręty te odznaczyły się zwłaszcza podczas walk na Morzu Śródziemnym.
WKrążowniki lekkie typu Dresden – krążowniki lekkie zbudowane w pierwszym dziesięcioleciu XX wieku dla niemieckiej Kaiserliche Marine. Do typu tego należały „Dresden”, okręt wiodący, oraz „Emden”. Stępki obu jednostek położono w roku 1906; „Dresden” został zwodowany w 1907, a „Emden” w 1908 roku. Do służby weszły odpowiednio w 1908 i 1909 roku. Projekt, na którym oparto budowę okrętów stanowił pewien postęp w porównaniu z poprzedzającymi je krążownikami typu Königsberg. Nowe jednostki były od tamtych nieznacznie większe i nieznacznie szybsze, ale z tym samym uzbrojeniem głównym składającym się z dziesięciu dział kalibru 105 mm. „Dresden” i „Emden” były napędzane odpowiednio turbinami parowymi i maszynami parowymi potrójnego rozprężania, co stanowiło kontynuację prób nowej technologii turbin.
WKrążowniki pancernopokładowe typu Edgar – seria dziewięciu brytyjskich okrętów, zbudowanych w latach 90. XIX wieku i służących podczas I wojny światowej. Klasyfikowane były w Royal Navy jako krążowniki I klasy.
WKrążowniki lekkie typu Edinburgh – typ brytyjskich okrętów klasy krążowników lekkich, z okresu II wojny światowej, składający się z dwóch okrętów: HMS "Edinburgh" i "Belfast". Określane są także jako trzecia seria typu Town ("miasta"), lecz z uwagi na znaczne różnice w stosunku do dwóch pierwszych serii, stanowiły w istocie odrębny typ. HMS "Belfast" jest obecnie zachowany jako okręt muzeum w Londynie.
WKrążowniki lekkie typu Emerald lub typu E – brytyjskie lekkie krążowniki zaprojektowane jeszcze podczas trwania I wojny światowej, ale przyjęte do służby dopiero 8 lat po jej zakończeniu. Była to najkrótsza seria brytyjskich krążowników, składająca się tylko z dwóch jednostek: HMS "Emerald" i HMS "Enterprise".
WKrążowniki typu Gazelle – niemieckie krążowniki lekkie z okresu I wojny światowej. Zbudowano 10 okrętów tego typu, z których pierwszy wszedł do służby w Kaiserliche Marine w 1900 roku. Były to pierwsze lekkie krążowniki zbudowane dla Cesarskiej Marynarki Wojennej.
WKrążowniki ciężkie typu Hawkins – typ brytyjskich krążowników ciężkich z okresu I i II wojny światowej. Pierwsza jednostka weszła do służby w październiku 1918 roku. Zbudowano 5 okrętów, z których jeden został przebudowany na lotniskowiec.
WKrążowniki typu Infanta Maria Teresa – seria trzech hiszpańskich krążowników pancernych: "Infanta Maria Teresa", "Vizcaya" i "Almirante Oquendo". Zbudowano je w Hiszpanii w Bilbao, weszły do służby w marynarce hiszpańskiej w 1893 roku. Zostały utracone w wojnie amerykańsko-hiszpańskiej w 1898.
WKrążowniki typu K, określane też jako typ Königsberg – seria trzech niemieckich okrętów klasy krążowników lekkich z okresu międzywojennego i II wojny światowej. Stanowiły jedne z pierwszych nowoczesnych niemieckich okrętów skonstruowanych po I wojnie światowej. W momencie projektowania wyróżniały się nowoczesnym i silnym uzbrojeniem, będąc pierwszymi krążownikami z wieżami trzydziałowymi, jakie weszły do służby na świecie. Przed wojną intensywnie używano ich do szkolenia kadr Kriegsmarine, natomiast podczas wojny były mało intensywnie używane bojowo, poza kampanią norweską w 1940, w toku której zatonęły „Königsberg” i „Karlsruhe”. Trzeci okręt „Köln” przetrwał wojnę, po której został złomowany. Okręty typu K pozostały ostatnią zbudowaną serią niemieckich krążowników lekkich, a z ich konstrukcji wywodziły się dwa ostatnie pojedyncze niemieckie okręty tej klasy.
WKrążowniki typu Kaiser Franz Joseph I – typ trzech krążowników pancernopodłogowych, zbudowanych przez Austro-Węgry pod koniec XIX wieku. Należały do niego dwa okręty: SMS „Kaiser Franz Joseph I” i SMS „Kaiserin Elisabeth”.
WKrążowniki lekkie typu Karlsruhe − typ dwóch niemieckich krążowników lekkich, które weszły do służby w Kaiserliche Marine tuż przed wybuchem I wojny światowej.
WKrążowniki pancernopokładowe typu Matsushima – trzy okręty Marynarki Wojennej Imperium Japońskiego, zbudowane w latach 1888–1894. Japonia określiła je jako krążowniki obrony wybrzeża, mające być okrętami dość uniwersalnymi, użytecznymi w czasie, gdy Japonia rozbudowywała swe imperium. Jednym z założeń była możliwość walki tych okrętów z chińskimi pancernikami typu Dingyuan.
WKrążowniki typu Bajan – seria czterech rosyjskich krążowników pancernych z początku XX wieku. Zaprojektowane we Francji, budowane we Francji i Rosji, stanowiły jedyną dłuższą serię rosyjskich okrętów tej klasy. Główny okręt typu, "Bajan", służył podczas wojny rosyjsko-japońskiej, w której został zdobyty przez Japonię, kolejne trzy służyły w marynarce rosyjskiej podczas I wojny światowej.
WKrążowniki lekkie typu Leander – seria ośmiu krążowników lekkich zbudowanych na zamówienie Royal Navy na początku lat 30. Wszystkie okręty oryginalnie otrzymały nazwy pochodzące od postaci z mitologii greckiej, 3 okręty zostały w późniejszym czasie przekazane Royal Australian Navy, gdzie znane były jako typ Sydney i otrzymały nazwy dużych miast australijskich.
WKrążowniki typu Novara – typ trzech lekkich krążowników rozpoznawczych, używanych przez Austro-Węgry podczas I wojny światowej. Okręty były ulepszoną wersją krążownika SMS „Admiral Spaun”, który został zwodowany w 1908 roku.
WKrążowniki torpedowe typu Örnen − typ pięciu jednostek szwedzkiej marynarki wojennej z końca XIX wieku. Oficjalnie klasyfikowane jako krążowniki torpedowe, koncepcyjnie były zbliżone do budowanych równolegle w innych państwach kanonierek torpedowych. Dwa z nich, pomimo przestarzałej konstrukcji, służyły we flocie szwedzkiej jeszcze podczas II wojny światowej.
WKrążowniki torpedowe typu Peyk – typ dwóch tureckich krążowników torpedowych z początku XX wieku, zbudowanych w niemieckiej stoczni Krupp Germaniawerft, wodowanych w 1906 roku. Służyły w marynarce Imperium Osmańskiego od 1907 roku, a następnie po modernizacji, w marynarce Republiki Turcji do końca II wojny światowej. Brały aktywny udział w wojnach bałkańskich i I wojnie światowej.
WKrążowniki typu Principe Alfonso, określane też jako typ Cervera – typ hiszpańskich krążowników lekkich z okresu międzywojennego, zbudowanych w liczbie 3 okrętów, służących do lat 60. XX wieku. Brały aktywnie udział w wojnie domowej po obu stronach. Były to ostatnie hiszpańskie krążowniki lekkie.
WKrążowniki pancerne typu Roon − typ dwóch niemieckich krążowników pancernych, zbudowanych w latach 1902−1906 dla Kaiserliche Marine: „Roon” i „Yorck”. Były rozwinięciem projektu wcześniejszego typu Prinz Adalbert, od którego różniły się zewnętrznie zastosowaniem czterech kominów w miejsce trzech. Po rozpoczęciu służby obydwa okręty weszły w skład sił rozpoznawczych Hochseeflotte. Wraz z zasilaniem marynarki cesarskiej przez nowocześniejsze jednostki były przesunięte do rezerwy, by powrócić do linii po wybuchu I wojny światowej. Wojenna służba „Yorcka” nie trwała długo: zatonął 4 listopada 1914 roku po wejściu na własne pole minowe na podejściach do Wilhelmshaven, z dużymi stratami w załodze. „Roon” był wykorzystywany głównie do drugorzędnych zadań, by w 1916 roku zostać wycofanym i rozbrojonym. Istniały plany przebudowy go na krążownik lotniczy, ale nie zostały zrealizowane. Ostatecznie okręt złomowano w 1921 roku.
WKrążowniki lekkie typu Southampton – typ brytyjskich okrętów klasy lekkich krążowników okresu II wojny światowej, nazwany tak od głównego okrętu typu. Określa się je także mianem typu Town ("miasta"). Zbudowano osiem jednostek, z czego trzy ostatnie ulepszone okręty oznaczane są także jako typ Gloucester lub 2. seria Town. Jako trzecią serię Town określa się dwa okręty typu Edinburgh, nie należące do typu Southampton.
WKrążowniki typu Swietłana – typ rosyjskich, następnie radzieckich krążowników lekkich.
WKrążowniki typu Tiger – brytyjskie krążowniki z okresu zimnej wojny. Dla Royal Navy zbudowano trzy okręty tego typu, z których pierwszy wszedł do służby w 1959 roku. Dwa okręty – HMS „Tiger” i HMS „Blake” – zostały przebudowane na krążowniki śmigłowcowe.
WKrążowniki ciężkie typu Trento – włoskie ciężkie krążowniki z okresu międzywojennego i II wojny światowej. Pierwszy okręt tego typu wszedł do służby w 1928 roku. Trzeci okręt, w którego projekcie wprowadzono znaczne zmiany, „Bolzano”, wszedł do służby w 1933 roku. Wszystkie okręty zostały zatopione podczas II wojny światowej.