W

CG634 - hełm kompozytowy będący na wyposażeniu Kanadyjskich Sił Zbrojnych. Modyfikacja francuskiego hełmu SPECTRA.

W

Hauba lotnicza, pilotka – rodzaj czapki skórzanej przeznaczonej dla pilotów samolotów, dopasowana ściśle do głowy lotnika. Stała się szczególnie popularna na początku XX wieku, w momencie kiedy zaczęto użytkować na większą skalę samolotów z otwartym kokpitem.

W

Hełm Zuckermana – brytyjski stalowy hełm, przeznaczony dla obrony cywilnej.

W

Hełmofon – nakrycie głowy z wmontowanymi słuchawkami oraz z laryngofonami lub mikrofonem, przeznaczone do ochrony głowy, umożliwiające łączność radiową lub telefoniczną w warunkach dużego hałasu zewnętrznego. Używane już od czasów I wojny światowej, między innymi przez pilotów samolotów wojskowych, dziś wykorzystywane prawie wyłącznie przez żołnierzy wojsk pancernych i zmechanizowanych we wnętrzach czołgów i transporterów opancerzonych. Stosowane także w marynarce wojennej, między innymi na kutrach torpedowych. Hełmofony nie chronią – tak jak wojskowe hełmy – przed skutkami trafienia odłamkami w bezpośredniej walce, ich zadaniem jest jedynie ochrona głowy w ciasnych wnętrzach pojazdu bojowego przed uderzeniami w wystające elementy wyposażenia zwłaszcza wtedy, kiedy przemieszcza się on po nierównościach i bezdrożach.

W

Dell'elmetto Mod. 16 – włoski hełm stalowy z okresu I wojny światowej.

W

Pikielhauba – skórzany niemiecki hełm zakończony charakterystycznym szpikulcem.

W

Hełm SSz-40, – radziecki hełm stalowy z okresu II wojny światowej, będący konstrukcyjnie rozwinięciem hełmu SSz-39, od którego różni się szczegółami budowy. Czerep hełmu SSz-40 jest średnio głęboki i posiada wyraźnie wyprofilowane nauszniki i mały choć wyraźny daszek. Na hełmie SSz-40 nie używano pokrowca ani siatki maskującej.

W

Hełm vz. 32 – czechosłowacki wojskowy hełm stalowy skonstruowany w pierwszej połowie lat 30. XX wieku i oficjalnie przyjęty do wyposażenia armii czechosłowackiej w lipcu 1934. Produkowany w kilku zakładach, przede wszystkim w Sandrik Dolné Hamré na terenie dzisiejszej Słowacji. Używany w jednostkach czechosłowackiej piechoty i kawalerii. Do 15 marca 1939 wyprodukowano 1 021 548 hełmów. Po wkroczeniu Niemców i utworzeniu przez nich 16 marca 1939 Protektoratu Czech i Moraw produkcję hełmów wstrzymano – część Niemcy sprzedali do Jugosławii, Finlandii i Chile. W czasie II wojny światowej hełmu vz. 32 używało czeskie kolaboracyjne Wojsko Rządowe, armia słowacka i członkowie Luftschutzu. Po roku 1945 hełmy vz. 32 sprzedano do Egiptu, Algierii, Wietnamu i na Kubę.