Rakieta przeciwlotnicza – pocisk wystrzeliwany z powietrza, ziemi lub wody, którego zadaniem jest zwalczenie środków napadu powietrznego – statków powietrznych samolotów i śmigłowców przeciwnika, operujących bezpośrednio nad polem walki lub do doraźnej ochrony przed nimi ważnych obiektów, w tym często przemieszczających się.

A-Darter – pocisk rakietowy powietrze-powietrze opracowany przez koncern Denel Dynamics z RPA wspólnie z przedsiębiorstwem Mectron z Brazylii. Pocisk posiada głowicę samonaprowadzającą się na podczerwień.

Crotale – to system obrony powietrznej złożony z kierowanych pocisków rakietowych ziemia-powietrze, opracowany przez francuski koncern zbrojeniowy Thomson-CSF. Używany jest na samobieżnych wyrzutniach lądowych i wyrzutniach morskich.

Masurca – francuski morski kierowany przeciwlotniczy pocisk rakietowy, średniego zasięgu, używany od lat 60. XX wieku.

Przeciwlotniczy i przeciwrakietowy pocisk krótkiego i średniego zasięgu. Aster jest dwuczłonową rakietą napędzaną paliwem stałym produkowanym przez konsorcjum Eurosam w skład którego wchodzą MBDA France, MBDA Italy i Thales Group (33%).

Rakietowy pocisk ziemia-powietrze – pocisk rakietowy wystrzeliwany z ziemi, przeznaczony do zwalczania celów powietrznych, w szczególności samolotów.
Taifun – niemiecki niekierowany przeciwlotniczy pocisk rakietowy opracowany w Elektromechanische Werke Karlshagen (EMW) w Peenemünde w roku 1944, w obliczu przeciągających się prac nad kierowanym pociskiem rakietowym Wasserfall.

Umkhonto to rakietowy pocisk przeciwlotniczy, ziemia-powietrze produkowany przez koncern Denel Dynamics w Republice Południowej Afryki. Pocisk produkowany jest w dwóch wersjach różniących się sposobem naprowadzania: głowica samonaprowadzająca na podczerwień (Umkhonto-IR) lub z głowicą samonaprowadzającą radarowo (Umkhonto-R). Umkhonto jest pierwszym przeciwlotniczym pociskiem rakietowym naprowadzanym na podczerwień, przystosowanym do pionowego odpalania. Naprowadzany jest na cel wykrywany przez pocisk już po jego odpaleniu, oznacza to, że pocisk po wystrzeleniu naprowadzany jest przez bezwładnościowy system kierowania do miejsca w którym głowica samonaprowadzająca samodzielnie powinna wykryć cel, a następnie naprowadzić na niego pocisk.