W

Bezpośrednia synteza cyfrowa, DDS – metoda wytwarzania sygnałów, polegająca na generacji ciągu wartości, reprezentującego wynikowy sygnał w postaci cyfrowej podlegający konwersji w przetworniku cyfrowo-analogowym do postaci analogowej.

W

Generator Clappa – typ elektronicznego generatora drgań, wykorzystującego wzmacniacz z dodatnim sprzężeniem zwrotnym. Generator Clappa jest odmianą generatora Colpittsa z dodatkowym kondensatorem, dodanym szeregowo z indukcyjnością. Układ został wynaleziony przez Jamesa K. Clappa w roku 1948. Generator Clappa może być realizowany zarówno w technice lampowej, jak i tranzystorowej.

W

Generator Colpittsa – elektroniczny generator drgań, w którym obwód rezonansowy złożony jest z dwóch kondensatorów i cewki, a droga sprzężenia zwrotnego utworzona jest przez tę cewkę i jeden z kondensatorów. Nazwa pochodzi od nazwiska wynalazcy – Edwina Colpittsa. Generator Colpittsa był realizowany dawniej w technice lampowej, a obecnie – tranzystorowej.

W

Generator obwiedni – blok syntezatora lub innego elektronicznego instrumentu muzycznego, odpowiedzialny za wytwarzanie obwiedni dźwięku.

W

Generator sterowany napięciem – urządzenie elektroniczne, generator okresowego sygnału elektrycznego (fali), o częstotliwości proporcjonalnej do napięcia elektrycznego podanego na jego wejście. Generatory VCO są stosowane w radiokomunikacji, urządzeniach automatyki, są też podstawowym blokiem syntezatorów analogowych.

W

Generator Vackářa – oscylator zaprojektowany w 1949 przez czeskiego inżyniera Jiří Vackářa będący odmianą generatora Colpittsa i Clappa.

W

Generator wolnych przebiegów, generator przebiegów wolnozmiennych, generator małej częstotliwości – oscylator produkujący przebiegi okresowe o małych częstotliwościach. Generatory takie wykorzystywane są powszechnie w syntezatorach i innych elektronicznych instrumentach muzycznych w celu modulacji parametrów dźwięku.

W

Generator Hartleya, zwany też generatorem z dzieloną indukcyjnością, jest to elektroniczny generator drgań typu LC, z pętlą dodatniego sprzężenia zwrotnego zrealizowaną za pomocą równoległego połączenia cewki z odczepami i kondensatora. Dodatnie sprzężenie wzmacniacza dołączone jest do odczepu cewki. Czasem można również zrezygnować z kondensatora, jego funkcję pełni wtedy pojemność złącza tranzystora wzmacniającego. Spotyka się również bardziej rozbudowane generatory tego typu. Układ został wynaleziony przez Ralpha Hartleya w 1915 roku.

W

Generator Meissnera – elektroniczny generator drgań typu LC, z pętlą dodatniego sprzężenia zwrotnego zrealizowaną za pomocą transformatora, zapewniającego przesunięcie fazy równe 180°, dzięki odpowiedniemu połączeniu uzwojeń. Obwód rezonansowy tworzy uzwojenie wtórne o indukcyjności wraz z kondensatorem Częstotliwość drgań tego obwodu określa równanie: