W

Futrzarstwo – gałąź gospodarki, obejmująca pozyskiwanie skór futerkowych ze zwierząt futerkowych, upolowanych lub hodowanych, ocenę tych skór, obrót zakonserwowanymi skórami, wyprawianie futer i ich uszlachetnienie. Terminem tym w potocznym rozumieniu określane bywa także konfekcjonowanie futer na odzież i galanterię skórzaną (kuśnierstwo). Przedmiotem oceny, skupu i obrotu handlowego są skóry surowe konserwowane, tzn. poddane po oczyszczeniu z resztek mięsa i tłuszczu (mizdra), odpowiedniemu wysuszaniu, przetarciu w trocinach lub soleniu. Ocena i klasyfikacja skór futerkowych ze względu na:gatunek lub rasę zwierzęcia futerkowego, pochodzenie, sposób zdjęcia (defekty), wstępną obróbkę, wielkość skóry, jakość okrywy włosowej.

W

Ircha – wyprawiona cienka skóra owcza bądź innych zwierząt, znajdująca zastosowanie przy polerowaniu i czyszczeniu delikatnych gładkich powierzchni, np. karoserii samochodowych, przyrządów optycznych, okularów. Także materiał syntetyczny o podobnych właściwościach. Ircha produkowana jest przez garbowanie owczej lub jagnięcej skóry z użyciem oleju z wątroby ryb morskich, wnikającego w jej strukturę. Cechuje się dobrym wchłanianiem płynów. W dawniejszych czasach ircha była używana także do oczyszczania rtęci przez przefiltrowywanie oraz sporadycznie stosowana w filtrach paliwa.

W

Kaletnictwo – rzemiosło zajmujące się wyrobem i naprawą skórzanych toreb, waliz, woreczków, mieszków, portfeli, pasków oraz innej galanterii skórzanej. Osoba zajmująca się kaletnictwem to kaletnik.

W

Krupon – najgrubsza część surowej skóry bydlęcej lub świńskiej.

W

Miechownictwo – ginący zawód rzemieślniczy związany z wyrobem miechów, przeważnie ze skóry.

W

Rymarstwo – dział rzemiosła zajmujący się wytwarzaniem uprzęży konnych, siodeł, akcesoriów jeździeckich i skórzanych pasów pędnych.

W

Siodlarstwo – rzemiosło zajmujące się wytwarzaniem, i naprawianiem siodeł.

W

Skóra – surowiec wykorzystywany w przemyśle, pozyskiwany z powłoki ciała zwierząt dzikich i hodowlanych. Jest wykorzystywany m.in. do wyrobu odzieży, obuwia, galanterii, tapicerek samochodowych i meblowych oraz okładek do książek. Ma również zastosowanie w technice.

W

Wyprawianie skóry – proces polegający na obróbce skóry zwierzęcej, który w ogólności składa się z trzech etapów: etapu przygotowawczego, garbowania i kondycjonowania. Wszystkie prawdziwe skóry przechodzą te trzy etapy składowe. Jednakże, w zależności od rodzaju skóry, mogą być dodane także dodatkowe operacje.