W

Ugo Amaldi - był włoskim matematykiem. Zajmował się przede wszystkim teorią grup. Ojciec Edoardo Amaldiego, fizyka.

W

Luigi Bianchi – włoski matematyk, zajmował się przede wszystkim geometrią różniczkową.

W

Enrico Bombieri – włoski matematyk, profesor uniwersytetu w Pizie. W 1974 otrzymał medal Fieldsa za prace z analitycznej teorii liczb, analizy zespolonej i teorii równań różniczkowych.

W

Elena Bonetti – włoska polityk, matematyk i wykładowczyni akademicka, minister bez teki.

W

Carlo Emilio Bonferroni – włoski matematyk i statystyk. Od jego nazwiska pochodzą nazwy dwóch procedur statystycznych: poprawka Bonferroniego oraz poprawka Holma–Bonferroniego.

W

Cesare Burali-Forti – włoski matematyk, w latach 1894–1896 asystent Giuseppe Peana. Jego największym odkryciem było twierdzenie, zwane dziś paradoksem Buralego-Fortiego, które mówi, że liczby porządkowe nie tworzą zbioru. Zajmował się również geometrią rzutową i różniczkową.

W

Guido Castelnuovo – włoski matematyk pochodzenia żydowskiego, wykładowca akademicki, senator dożywotni.

W

Ernesto Cesàro matematyk włoski. Zajmował się geometrią oraz analizą matematyczną.

W

Ulisse Dini – włoski matematyk znany za wkład w rozwój analizy, głównie teorii funkcji rzeczywistych.

W

Gino Fano – włoski matematyk pochodzenia żydowskiego. Miał dwóch synów – Ugo Fano (fizyka) i Roberta Fano (informatyka).

W

Luigi Fantappiè – włoski matematyk.

W

Guido Fubini – włoski matematyk znany za wkład w rozwój równań różniczkowych, analizy funkcjonalnej, analizy zespolonej i geometrii różniczkowej.

W

Gregorio Ricci-Curbastro – włoski matematyk, autor prac z zakresu rachunku tensorowego, geometrii różniczkowej i innych dziedzin matematyki.

W

Tullio Levi-Civita – matematyk włoski.

W

Antonio Luigi Gaudenzio Giuseppe Cremona – włoski matematyk i polityk, prowadzący badania w zakresie geometrii.

W

Giuseppe Peano – włoski matematyk i logik.

W

Giulio (Joel) Racah /ʤiuliɔ raˈkaː/ – włoski fizyk i matematyk, żydowskiego pochodzenia.

W

Lucio Russo – włoski fizyk, matematyk i historyk nauki.

W

Giuseppe Vitali – włoski matematyk. Znany przede wszystkim z konstrukcji zbioru Vitalego, niemierzalnego w sensie Lebesgue’a podzbioru zbioru liczb rzeczywistych, jak również twierdzenia Vitalego o pokryciu, czy twierdzenia Vitalego o zbieżności.

W

Vito Volterra – włoski matematyk i fizyk, profesor Uniwersytetów w Pizie, Turynie i Rzymie, znany z wkładu w opracowanie matematycznych modeli zastosowanych w biologii.