
Praca przymusowa, roboty przymusowe – praca wykonywana przez pracownika wbrew jego woli, za którą nie otrzymuje wynagrodzenia lub wynagradzany jest znacznie poniżej obowiązujących stawek. Najczęściej wykonywana jest w obozie pracy.

Baudienst im Generalgouvernement – jedna z form pracy przymusowej zorganizowana przez niemieckie władze okupacyjne dla Polaków i Ukraińców w Generalnym Gubernatorstwie.
Maleńkij robot (węg. málenkij robot, ros. маленький робот) – przyjęta na Węgrzech nazwa przymusowej pracy Węgrów w Związku Radzieckim po zakończeniu II wojny światowej.

Ostarbeiter – robotnicy przymusowi (Zwangsarbeiter) w nazistowskich Niemczech, werbowani na terenach wschodnich.

Praca przymusowa Niemców w Związku Radzieckim była częścią reparacji wojennych, jakich Związek Radziecki domagał się ze strony III Rzeszy po zakończeniu II wojny światowej. Szacunku radzieckich strat spowodowanych wojną dokonała powołana w lipcu 1944 Komisja Państwowa. Propozycję odebrania części reparacji wojennych w formie pracy jeńców wysunął wobec mocarstw zachodnich Iwan Majski. Uwzględniono ją na konferencji jałtańskiej, gdzie ustalono trzy formy odszkodowań dla ZSRR: z jednorazowej konfiskaty części niemieckiego majątku narodowego, rocznych dostaw towarów z produkcji bieżącej oraz pracy niemieckich jeńców.

Roboty przymusowe w III Rzeszy – praca przymusowa, do której zmuszono kilkanaście milionów ludzi z terenów okupowanych przez III Rzeszę podczas II wojny światowej.

Stefan Marcinkiewicz - piłkarz i wieloletni trener "Mazura" Ełk; jeden z założycieli Klubu Sportowego "Atom" Ełk ; najbardziej utytułowany trener w klasie okręgu/województwa białostockiego; z zawodu maszynista, kolejarz i zawiadowca lokomotywowni na Wąskim Torze; suwalczanin z urodzenia i ełczanin z wyboru.

Wyniszczenie przez pracę – zasada stosowana w narodowo-socjalistycznym systemie pracy przymusowej w niemieckich obozach koncentracyjnych i obozach pracy w czasie II wojny światowej.

Zakłady dla dzieci robotnic zagranicznych w III Rzeszy – zakłady tworzone od 1943 dla niemowląt i dzieci robotnic zagranicznych, w tym polskich, w III Rzeszy. Ze względu na niedożywienie śmiertelność przekraczała w nich często 50%, a nawet dochodziła do 90%. Serwisy internetowy Krieg gegen Kinder informuje o ponad 400 takich zakładach.

Zivilarbeiter – robotnicy przymusowi w III Rzeszy, werbowani do robót przymusowych w okupowanej Polsce na podstawie tak zwanych dekretów polskich. Pracujący w Niemczech polscy robotnicy nosili naszywkę „P”.