Bentivenga da Bentivengi – włoski duchowny, kardynał. Pochodził z Aquasparta. W młodości wstąpił do zakonu franciszkanów. Zasłynął jako kaznodzieja. W 1276 został mianowany biskupem Todi, a dwa lata później kardynałem biskupem Albano. Wielki penitencjariusz od 26 września 1279. Uczestniczył w redagowaniu dekretu Exiit qui seminat papieża Mikołaja III. Brał udział w papieskiej elekcji 1285 i 1287-88. Przypisuje mu się autorstwo zbioru kazań Veritatis Theologicae Volumen.

Giovanni Dandolo – doża Wenecji od 1280 do 1289.

Dymitr II Ofiarny – król Gruzji z dynastii Bagratydów, rządzący Gruzją w latach 1270–1289. Święty prawosławny.

Hermann von Gleichen – niemiecki duchowny rzymskokatolicki, biskup kamieński.

Ippen Shōnin – japoński mnich buddyjski, założyciel szkoły Ji-shū, będącej odłamem Szkoły Czystej Krainy.

Jan III – książę Meklemburgii jako jeden z koregentów w latach 1287–1289.

Jan z Parmy, właśc. Giovanni Buralli − włoski franciszkanin (OFM), generał zakonu w latach 1247–1257, błogosławiony Kościoła katolickiego.
Konrad z Ascoli OFM, wł. Corrado d'Ascoli − włoski franciszkanin, kapłan, błogosławiony Kościoła katolickiego.

Petrus de Dacia był mnichem, który jest uważany za pierwszego szwedzkiego pisarza, choć jego utwory były napisane po łacinie.
Piotr ze Sieny, również Piotr Grzebieniarz, wł. Pier Pettinaio – włoski tercjarz franciszkański (OFS), mistyk, błogosławiony katolicki.
Przemko (Przemysł) ścinawski (żagański) – książę żagański (1278-1284) i ścinawski (1284-1289).