W

Gilotyna – przyrząd służący do wykonywania kary śmierci poprzez ścięcie głowy za pomocą dużego, ciężkiego noża o skośnym ostrzu, który opada pionowo pod wpływem grawitacji na szyję skazańca, unieruchomionego w ramie gilotyny.

W

Kara tysiąca cięć – jedna z najbardziej popularnych form egzekucji i jednocześnie publicznej tortury w Chinach, stosowana od około 900 roku n.e. do jej zniesienia w 1905.

W

Komora gazowa – urządzenie do uśmiercania ludzi trującym gazem. Ma postać hermetycznej komory lub pomieszczenia, wyposażonego w instalację umożliwiającą przeprowadzenie reakcji chemicznej, w wyniku której powstaje śmiercionośny gaz – zwykle cyjanowodór – oraz usunięcie i neutralizację tego gazu. Zwykle istnieją w niej okna, aby świadkowie mogli obserwować przebieg egzekucji.

W

Krwawy orzeł – rodzaj tortury i kary śmierci wspomniany w nordyckich sagach i legendach. Polegał on na tym, że związaną ofiarę kładziono twarzą do dołu, a na jej plecach wycinano orła. Następnie toporkiem odcinano żebra od kręgosłupa i rozciągano je na boki, tak by tworzyły „skrzydła”. Rany posypywano solą, po czym wyjmowano płuca i rozkładano na „skrzydłach”. Według nordyckich poematów i sag ofiarami krwawego orła mieli być: Ella z Nortumbrii, Halfdan, syn norweskiego króla Haralda Pięknowłosego, irlandzki król Maelgualai i prawdopodobnie arcybiskup Canterbury, Alphege.

W

Łamanie kołem – jedna z metod egzekucji stosowana powszechnie w średniowiecznej Europie, podobnie jak ścięcie toporem i gotowanie we wrzątku.

W

Łamanie słoniem – powszechna metoda wymierzania kary śmierci w Azji Południowej i Południowo-Wschodniej.

W

Miecz katowski – miecz służący do wykonywania kary śmierci przez ścięcie.

W

Nabicie na pal – jedna z form wykonywania kary śmierci, praktykowana od starożytności do XVIII wieku. W okresie starożytnym stosowana była przez Hetytów w Anatolii i na Bliskim Wschodzie, a od średniowiecza rozpowszechniła się na ziemiach najeżdżanych przez Imperium Osmańskie bądź podległych temu państwu – głównie na Bałkanach, ale też na południowo-wschodnich krańcach Rzeczypospolitej.

W

Obdarcie ze skóry – usunięcie skóry z powierzchni ciała.

W

Patibulum – pozioma belka krzyża przeznaczonego do ukrzyżowania. Mogło być przymocowywana dwie lub trzy stopy poniżej górnego końca słupa pionowego, ale najczęściej przez Rzymian używana była postać litery Ττ, o układzie w kształcie tej litery. W tym przypadku patibulum umieszczano na szczycie słupa.

W

Powieszenie – jedna z najstarszych metod wykonywania kary śmierci.

W

Powieszenie, otwarcie wnętrzności i poćwiartowanie było jedną z form kary śmierci stosowaną w Anglii, głównie za zdradę stanu.

W

Rozerwanie końmi – sposób wykonania kary śmierci, polegający na przywiązaniu skazanego za ręce i nogi do czterech koni, które ciągnąc w cztery strony rozrywają skazańca. Kat wykonujący wyrok musiał być bardzo precyzyjny, ponieważ cztery konie musiały rozrywać skazanego równomiernie, by żaden z członków nie został oderwany zbyt wcześnie. Śmierć następowała poprzez natychmiastowe wykrwawienie, ale nie zawsze tak się kończyło – czasami taka egzekucja trwała ponad godzinę, zanim kończyny zostały oderwane, a skazanemu pozostał jedynie tułów.

W

Rozstrzelanie – rodzaj kary śmierci polegający na spowodowaniu nagłej śmierci poprzez natychmiastowe zniszczenie organów wewnętrznych lub mózgu skazańca za pomocą pojedynczego lub wielokrotnego postrzału.

W

Spalenie na stosie – sposób wykonania kary śmierci poprzez spalenie żywcem na stosie, znane od starożytności. Wspomina o niej Herodot, Plutarch i Seneka. Kara ta była stosowana od starożytności, przez średniowiecze, aż do XIX wieku.

W

Szafot – rodzaj podwyższenia, podium, na którym przez ścięcie mieczem, później toporem, a jeszcze później gilotyną wykonywano publiczne egzekucje.

W

Szubienica – konstrukcja, zazwyczaj drewniana, wykonana z poprzecznej belki wspartej na słupie lub dwóch słupach, służąca do wykonania kary śmierci przez powieszenie. Osobom skazanym na śmierć przez powieszenie zakłada się na szyję stryczek.

W

Ścięcie – metoda zadawania śmierci poprzez oddzielenie głowy od reszty ciała. Zazwyczaj jest to sposób wykonania wyroku śmierci lub morderstwa, choć znany jest przypadek z Wielkiej Brytanii (2003), gdy mężczyzna popełnił samobójstwo na własnoręcznie wykonanej domowej gilotynie.

W

Ukamienowanie (lapidacja) – wraz z rozszarpaniem najstarsza forma kary śmierci. Polega na obrzucaniu skazanego kamieniami przez grupę ludzi uczestniczących w egzekucji.

W

Ukrzyżowanie – rodzaj kary śmierci stosowanej w starożytności m.in. przez Persów, Rzymian, Fenicjan i Kartagińczyków, jako forma hańbiącej egzekucji na niewolnikach, buntownikach i innych osobach niebędących pełnoprawnymi obywatelami.

W

Zmiażdżenie – metoda egzekucji i tortur, ma długą i krwawą historię, a techniki miażdżenia są bardzo zróżnicowane w zależności od miejsca. Obecnie władze żadnego państwa nie uznają oficjalnie tej metody wykonywania kary śmierci.