
Erhard Altdorfer – niemiecki malarz, architekt i projektant ornamentów. Młodszy brat malarza Albrechta Altdorfera.

Juan Álvarez de Toledo OP – hiszpański kardynał.

Georges d’Amboise – francuski kardynał.
Baccio Bandinelli właśc. Bartolommeo Brandini – włoski rzeźbiarz i rysownik manieryzmu.

Alonso González Berruguete – rzeźbiarz, malarz i architekt hiszpański, jeden z najwybitniejszych artystów hiszpańskich XVI wieku. Syn rzeźbiarza Pedra Berruguete.

Bartolomeo z Petroio zwany Brandano – włoski kaznodzieja i pustelnik.

Hernando lub Fernando Kolumb – bibliofil hiszpański, biograf i syn Krzysztofa Kolumba.

Maciej Czarnkowski herbu Nałęcz III – kasztelan bydgoski.

Germaine de Foix – księżniczka francuska z rodu de Foix, od 1505 królowa Aragonii jako druga żona Ferdynanda II Katolickiego.

Henricus Glareanus – szwajcarski humanista, historyk, muzyk i poeta.

Helius Eobanus Hessus – poeta niemiecki tworzący w języku łacińskim.

Ulrich von Hutten – niemiecki rycerz, pisarz, humanista. Należał do grupy reformatorów religii, związanych z Marcinem Lutrem. Autor Listy ciemnych mężów i wydanego pośmiertnie w 1529 dzieła Arminiusz o wodzu antyrzymskiego powstania plemion germańskich w 6 r. n.e. Zmarł na wygnaniu w Szwajcarii, z powodu choroby wenerycznej.
Benedykt Izdbieński, Benedykt z Izdebna herbu Poraj – biskup poznański od 25 czerwca 1546, biskup kamieniecki od 1545, kanclerz gnieźnieński, kantor krakowski, kanonik poznański, kanonik gnieźnieńskiej kapituły katedralnej od 1525 roku, działacz kontrreformacji, sekretarz królewski Zygmunta I Starego od 1539 roku, posiadał przywilej kreacji notarialnej.

Józef ben Efraim Karo – jeden z największych rabinów, posek, kabalista, czynny na przełomie XV i XVI wieku w Safedzie. Jedna z najważniejszych postaci w historii halachy, nadal będąca wielkim autorytetem dla wyznawców judaizmu.

Damat Çelebi Lütfi Pasza – wielki wezyr Imperium Osmańskiego w latach 1539–41, szwagier (damat) sułtana Sulejmana Wspaniałego.

Johannes Magnus – ostatni katolicki arcybiskup Uppsali, od 1523 r. z nominacji Gustawa Wazy, niezaakceptowanej przez papieża. Johannes Magnus był jednak przeciwnikiem reformacyjnych planów króla Gustawa I.

Sebastian Münster – niemiecki i szwajcarski hebraista, humanista, kosmograf, geograf i wydawca.

Oswald Myconius – szwajcarski teolog protestancki, przedstawiciel reformacji.

Pedro Pacheco de Villena – hiszpański kardynał.

Baltazar von Promnitz – biskup wrocławski od 1539, starosta generalny Śląska od 1540.
Jan Amor Tarnowski herbu Leliwa, łacińska forma nazwiska Joannes Tarnovius, – pamiętnikarz, teoretyk wojskowości, mówca, kasztelan krakowski od 1536, wojewoda krakowski od 1535, wojewoda ruski od 1527, kasztelan wojnicki od 1522, starosta sandomierski, lubaczowski, stryjski, chmielnicki, w latach 1527–1533, 1539–1546, 1547–1551, 1554–1555 i 1557–1559 dzierżył buławę hetmana wielkiego koronnego.