Adolf Fryderyk Hanowerski, ang. The Prince Adolphus Frederick, Duke of Cambridge, niem. Prinz Adolph Friedrich von Großbritannien, Irland und Hannover, 1. Herzog von Cambridge – brytyjski arystokrata jako książę Cambridge od 1801 r., wicekról Hanoweru w latach 1816-1837.

Albert Wiktor, książę Clarence i Avondale, właśc. Albert Victor - książę Zjednoczonego Królestwa, członek brytyjskiej rodziny królewskiej, syn księcia Walii Edwarda i księżnej Aleksandry. Jego ojciec – syn królowej Wiktorii – nosił tytuł następcy tronu, książę Albert jako jego najstarszy syn był drugi w linii następstwa korony.

Aleksandra Duńska, właśc. Alexandra Caroline Marie Charlotte Louise Julia Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg zwana Alix – księżniczka Danii, królowa Wielkiej Brytanii, żona Edwarda VII.

Jej Królewska Wysokość Księżniczka Amelia, Her Royal Highness The Princess Amelia – najmłodsze z piętnaściorga dzieci króla Wielkiej Brytanii i elektora Hanoweru, Jerzego III, i królowej Charlotty.

Augusta Frederica – księżniczka Wielkiej Brytanii i Irlandii, Hanoweru, Brunszwiku-Lüneburga oraz od 26 marca 1780 księżna Brunszwiku-Wolfenbüttel.

Augusta Wilhelmina Luiza Heska – księżniczka Hesji, księżna Cambridge, wicekrólowa Hanoweru.

Augusta Zofia Hanowerska – księżniczka Wielkiej Brytanii i Irlandii, księżniczka Hanoweru, księżniczka Brunswick-Lüneburg.

Charles Brandon, 1. książę Suffolk, KG, – angielski arystokrata.

Charlotta Augusta z Walii – księżniczka Walii, księżniczka Saksonii.

Edward August, książę Kentu i Strathearn – członek brytyjskiej rodziny królewskiej, czwarty syn króla Jerzego III i królowej Charlotte, księżniczki meklemburskiej. Był ojcem królowej Wiktorii.

Edward IV – król Anglii w latach 1461–1483, z krótką przerwą w latach 1470–1471. Edward był synem Ryszarda Plantageneta, 3. księcia Yorku i Cecylii Neville, córki Ralpha Neville’a, 1. hrabiego Westmoreland.

Edward VII – od 22 stycznia 1901 król Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii i dominiów brytyjskich oraz cesarz Indii. Syn królowej Wiktorii. Panowanie Edwarda przyniosło pewien powiew świeżości w zakresie obyczajów – konserwatywna królowa Wiktoria stała się symbolem pruderii, jej syn słynął z rozrywkowego trybu życia. W przeciwieństwie do matki raczej nie brał bezpośredniego udziału w rządzeniu państwem, zajmując się pełnieniem funkcji reprezentacyjnych. Swoimi wizytami w Paryżu i ujmującym sposobem bycia podłożył jednak podwaliny pod porozumienie brytyjsko-francuskie oraz powstanie Trójporozumienia, do którego dołączyła Rosja.

Elżbieta Bowes-Lyon, urodzona jako ang. Elizabeth Angela Marguerite Bowes-Lyon; po śmierci męża oficjalnie znana jako Elżbieta, królowa matka – królowa Wielkiej Brytanii i cesarzowa Indii jako żona Jerzego VI, matka królowej Elżbiety II. Była czwartą córką Claude’a Bowes-Lyona, 14. hrabiego Strathmore i Kinghorne, oraz Cecilii Cavendish-Bentinck, córki Charlesa Cavendish-Bentincka. Odegrała ważną rolę w podtrzymywaniu morale Brytyjczyków podczas II wojny światowej. Adolf Hitler nazywał ją „najniebezpieczniejszą kobietą w Europie”. Była jedną z najpopularniejszych osób z brytyjskiej rodziny królewskiej. W zorganizowanym w 2002 roku plebiscycie na 100 najwybitniejszych Brytyjczyków królowa Elżbieta zajęła 61. miejsce.
Elżbieta Woodville, (de) Wydeville, Wydville – królowa Anglii w latach 1464-1483 r. jako żona Edwarda IV.

Franciszek Paweł Karol Ludwik Aleksander Teck – członek brytyjskiej rodziny królewskiej, hrabia von Hohenstein, później książę von Teck.

Fryderyk August Hanowerski – książę Wielkiej Brytanii i Irlandii, książę Yorku, Brunszwik-Lüneburga, biskup Osnabrück, brytyjski marszałek.

Henryk VI Lancaster – król Anglii od 1422 do 1461, a potem ponownie od 1470 do 1471 oraz król Francji od 1422 de facto do 1453, z dynastii Lancasterów, syn Henryka V i księżniczki francuskiej Katarzyny de Valois, córki króla Francji Karola VI Szalonego i Izabeli Bawarskiej.

Henryk VIII – król Anglii, lord Irlandii (1494–1542), król Irlandii (1542–1547), drugi monarcha z dynastii Tudorów. Doprowadził, w latach 20. i 30. XVI wieku, do rozłamu z Kościołem rzymskokatolickim oraz ustanowienia Kościoła anglikańskiego, niezależnego od papieża, ale podporządkowanego królowi Anglii; za jego panowania dokonano kasaty klasztorów. Znany jest także z faktu, iż sześciokrotnie zawierał związek małżeński, oraz z tego, że doprowadził do skazania na śmierć i egzekucji poprzez ścięcie dwóch swoich małżonek.

Jane Seymour, Jane lub Joanna Seymour – królowa-małżonka Anglii i Irlandii jako trzecia żona króla Anglii Henryka VIII.

Jerzy III, urodzony jako George William Frederick – ostatni król Wielkiej Brytanii i Irlandii i pierwszy król Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii, ostatni elektor i książę oraz pierwszy król Hanoweru. Jedyny król Anglo-Korsyki w latach 1794-1796. Był też księciem Saksonii-Lauenburga.

Jerzy IV, właśc. Jerzy August Fryderyk – regent od 5 lutego 1811 do 29 stycznia 1820, potem król Wielkiej Brytanii i Hanoweru od 29 stycznia 1820, najstarszy syn króla Jerzego III i Charlotty Mecklenburg-Strelitz.

Jerzy V, właśc. Jerzy Fryderyk Ernest Albert, ang. George Frederick Ernest Albert – król Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii i cesarz Indii od 6 maja 1910. W czasie I wojny światowej zmienił nazwisko na Windsor, gdyż dotychczasowe o niemieckim pochodzeniu (Coburg) kojarzone było z wrogimi Niemcami. Za jego rządów w 1922 r. Imperium brytyjskie osiągnęło rozmiar 36,6 milionów km², stając się największym imperium w historii ludzkości.

Jerzy V – król Hanoweru, drugi książę Cumberland i Teviotdale, hrabia Armagh; był ostatnim królem Hanoweru. Syn Ernesta Augusta I i Fryderyki von Mecklenburg-Strelitz. Odznaczony Orderem Podwiązki.

Jerzy VI – król Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej i dominiów (1936–1952), cesarz Indii (1936–1947), król Indii (1947–1949), król Irlandii (1936–1949). Brat Edwarda VIII i jego następca. Zyskał popularność i szacunek, gdy podczas niemieckich nalotów na Londyn nie opuścił miasta, mimo że pałac był bombardowany dziewięć razy.

Karol I Stuart – król Anglii i Szkocji w latach 1625-1649, syn Jakuba I Stuarta, króla Anglii i Szkocji oraz Anny, córki króla Danii Fryderyka II. Karol był jedynym brytyjskim władcą, który został obalony przez poddanych i ścięty.

Leopold, książę Albany, właśc. ang. Prince Leopold, Duke of Albany, Leopold George Duncan Albert, książę Albany.

Małgorzata, księżniczka, hrabina Snowdon – członkini brytyjskiej rodziny królewskiej, młodsza siostra królowej Elżbiety II.

Maria Adelajda Wilhelmina Elżbieta Hanowerska – członkini brytyjskiej rodziny królewskiej, księżniczka Cambridge, księżna Teck.

Maria Teck, urodzona jako Victoria Mary Augusta Louise Olga Pauline Claudine Agnes – od 6 lipca 1893 do 20 stycznia 1936 żona Jerzego V z dynastii Sachsen-Coburg-Gotha. Królowa Wielkiej Brytanii i cesarzowa Indii w latach 1910-1936, królowa-wdowa od 1936 do śmierci.

Zofia Charlotta Mecklenburg-Strelitz – niemiecka księżniczka Meklemburgii-Strelitz, królowa Wielkiej Brytanii.

Adelajda z Saksonii-Meiningen, niem. Adelheid Amalie Luise Therese Caroline – księżna Clarence, królowa Wielkiej Brytanii.

William Henry – książę Wielkiej Brytanii i Irlandii, Brunszwiku i Lüneburga, od 19 listopada 1764 książę Gloucester i Edynburga oraz hrabia Connaught; Wojskowy, od 1793 marszałek polny
Wilhelm IV – król Wielkiej Brytanii i król Hanoweru od 26 czerwca 1830, nazywany królem żeglarzy. Młodszy syn Jerzego III i Charlotty Mecklenburg-Strelitz. Wilhelm kładł jeszcze większy nacisk niż jego poprzednicy na realizację woli parlamentu. Uczestniczył w przygotowaniu reformy systemu wyborczego w roku 1832. Po jego śmierci na skutek różnych zasad dziedziczenia tronu rozpadła się brytyjsko-hanowerska unia personalna.