
Akwila z Synopy – żyjący na początku II wieku prozelita żydowski, uczeń rabina Akiby ben Josefa.

Gabriel Maria Allegra, wł. Gabriele Maria Allegra – włoski biblista katolicki, tłumacz, poliglota, socjolog, filozof, misjonarz w Chinach, franciszkanin, błogosławiony Kościoła katolickiego.

Ludwik Lucjan Bonaparte – francuski książę i lingwista.

George Henry Borrow – angielski pisarz, podróżnik i filolog. Tłumacz Biblii.

Sébastien Castellion – protestancki biblista i humanista.

André Chouraqui – francusko-izraelski prawnik, pisarz i polityk. W trakcie II wojny światowej członek francuskiego ruchu oporu. Po wojnie zaangażowany w dialog międzyreligijny, tłumacz Biblii i Koranu na język francuski.

Święty Cyryl, właściwie Konstantyn, cs. Rawnoapostolnyj Kiriłł, uczitiel Słowienskij i Święty Metody, właśc. Michał, cs. Rawnoapostolnyj Miefodij, uczitiel Słowienskij, Bracia Sołuńscy, misjonarze. Prowadzili w IX wieku misje chrystianizacyjne, m.in. na ziemiach zamieszkanych przez Słowian. Twórcy rytu słowiańskiego, święci Kościoła katolickiego i prawosławnego nazywani apostołami Słowian i apostołami Bułgarii.

Đuro Daničić, Đura Daničić – serbski filolog, tłumacz i leksykograf.

Francisco de Enzinas − hiszpański teolog protestancki i tłumacz.

Łukasz Mikałajewicz Dziekuć-Malej, biał. Лукаш (Лука) Мікалаевіч Дзекуць-Малей – białoruski duchowny baptystyczny, działacz narodowy, niepodległościowy i społeczny, tłumacz Biblii na język białoruski. Przełożył też kilkanaście broszur na język białoruski, wydał własny modlitewnik, publikował w prasie religijnej. W okresie międzywojennym założył wiele baptystycznych zborów w okolicach Brześcia. Zarówno podczas I jak i II wojny światowej włączał się aktywnie do białoruskiego ruchu narodowego. Wielokrotnie był podejrzewany o szpiegostwo.

Johann Mayer von Eck – teolog, obrońca tradycyjnego katolicyzmu podczas reformacji, zaciekły przeciwnik Marcina Lutra.
Józef Arnulf Giedroyć herbu Hippocentaurus – biskup żmudzki od 1803 roku, przewodniczący Komisji Edukacyjnej Litewskiej od 1797 roku.
Christian David Ginsburg – urodzony w Warszawie, brytyjski biblista pochodzenia żydowskiego, badacz tradycji masoreckiej.

Johannes Greber – niemiecki spirytysta, były ksiądz katolicki.

Hieronim ze Strydonu, łac. Eusebius Sophronius Hieronymus, gr. Εὐσέβιος Σωφρόνιος Ἱερώνυμος, cs. Błażennyj Ijeronim Stridonskij – święty Kościoła katolickiego, doktor Kościoła, apologeta chrześcijaństwa; święty Kościoła prawosławnego i koptyjskiego, wyznawca. Jego największym dokonaniem jest tłumaczenie tekstu Pisma Świętego z języków oryginalnych, greckiego i hebrajskiego, na łacinę. Przekład ten, znany jako Wulgata, wciąż należy do znaczących tekstów biblijnych Kościoła rzymskokatolickiego i jest jego oficjalnym tłumaczeniem.

Jan Hus – czeski duchowny i bohater narodowy, filozof, reformator Kościoła, prekursor protestantyzmu, rektor Uniwersytetu Praskiego. Działalność Husa, inspirowana myślą Johna Wycliffe’a, była zapowiedzią podobnego wystąpienia Marcina Lutra sto lat później.

Vuk Stefanović Karadžić, serb. Вук Стефановић Караџић – serbski myśliciel, pisarz, językoznawca, leksykograf, etnograf żyjący w XIX wieku.

Mychał Kobryn, ukr. Михайло Петрович Кобрин – ukraiński działacz prawosławny, pedagog, pisarz i publicysta, działacz społeczno-kulturalny.

Kostandin Kristoforidhi - właściwie: Konstantin Nelko – albański działacz narodowy i pisarz.

Pantełejmon Ołeksandrowycz Kulisz ; ps. Nikołaj M. – ukraiński pisarz, poeta, folklorysta, etnograf, tłumacz, krytyk, redaktor, wydawca. Autor pierwszej ukraińskiej powieści historycznej – Czorna rada, Чорна рада z 1857 roku. Tłumacz Biblii na język ukraiński.

Witness Lee – kaznodzieja chrześcijański, nauczyciel i pisarz powiązany z nurtem kościołów miejscowych, bliski współpracownik Watchmana Nee, inicjatora tegoż nurtu, założyciel Living Stream Ministry.

Jacques Lefèvre d’Étaples, łac. Jacobus Faber Stapulensis – francuski humanista, filozof i teolog, tłumacz Biblii. Jeden z prekursorów reformacji we Francji.

Fray Luis de León – hiszpański pisarz, tłumacz, augustianin.

Adam Lisowski – białoruski duchowny rzymskokatolicki służący na ziemiach zabranych, w Białoruskiej SRR, a następnie w Polsce; działacz początków białoruskiego ruchu narodowego i religijnego, zwolennik wprowadzenia języka białoruskiego w kościele; zarazem współpracował z mińskimi Polakami, wspierał tajne polskie nauczanie i umacnianie polskości na Mińczyźnie, członek Polskiego Towarzystwa „Oświata” w Mińsku; wykładowca, tłumacz fragmentów Nowego Testamentu na język białoruski; represjonowany przez władze radzieckie.

Makary, imię świeckie Michaił Jakowlewicz Głuchariow – rosyjski duchowny prawosławny, misjonarz na Ałtaju, tłumacz Biblii na język rosyjski.

Mesrop Masztoc, wymowa orm. Մեսրոպ Մաշտոց – ormiański duchowny i uczony. Twórca alfabetu ormiańskiego, który stworzył w latach 392–406. Pierwszy nauczyciel języka ormiańskiego. Stworzył również alfabet Albanii Kaukaskiej. Przypisuje mu się także udział w stworzeniu alfabetu gruzińskiego, ale jest to sprawa wywołująca spory między historykami.

Nicolae Milescu (także Nicolae Spataru-Milescu lub Nikołaj Gawriłowicz Spafari (ros. Николай Гаврилович Спафарий ur. 1636 w Vaslui, zm. 1708 w Moskwie – mołdawski pisarz, dyplomata i podróżnik.

Robert Morrison – anglo-szkocki ewangelista, pierwszy protestancki misjonarz w Chinach.

Kristo Negovani właśc. Kristo Harallambi – albański działacz narodowy i pisarz, duchowny prawosławny.

Pierre Robert Olivétan, zwany także Olivetanus – protestancki teolog i tłumacz Biblii.

Sacha Pecaric – rabin, filozof i wydawca klasycznych tekstów żydowskich.

Lénart de Regt, Leendert Jacobus de Regt – holenderski hebraista i tłumacz Biblii, współpracuje ze Zjednoczonymi Towarzystwami Biblijnymi, poliglota.

Isabelo de los Reyes – filipiński polityk, dziennikarz, teolog, pisarz i działacz związkowy.

Richard Rolle − zakonnik, mistyk, teolog angielski, tłumacz Biblii, czczony jako święty w Kościele anglikańskim.

Richard Simon – francuski ksiądz katolicki, który pierwszy podjął, opartą na racjonalizmie, próbę badania i krytycznej interpretacji tekstów biblijnych.
Symmachus – żyjący na przełomie II i III wieku tłumacz Biblii hebrajskiej na język grecki. Według Euzebiusza i Hieronima był Ebionitą, a w konsekwencji judeochrześcijaninem; według Epifaniusza był Samarytaninem, który przyjął judaizm. Przekład Symmachusa jest znany głównie dzięki zachowanym fragmentom Heksapli.
Teodocjon – hellenistyczny żydowski uczony i lingwista, autor tłumaczenia Biblii hebrajskiej na język grecki. Według dwóch pisarzy wczesnochrześcijańskich z II i IV wieku, Teodocjon prawdopodobnie pochodził z Efezu w Azji Mniejszej. Przyjął judaizm, a następnie został gnostykiem. Wcześni historycy jego pracę nad tłumaczeniem przypisują na lata około 180-190 n.e. Przekład Teodocjona pojawił się w szóstej kolumnie Hexaplii Orygenesa, prezentującej sześć greckich i hebrajskich tekstów w równoległych kolumnach.

William Tyndale – uczony, tłumacz, autor i reformator protestancki, pierwszy nowożytny tłumacz Biblii na język angielski z języków oryginalnych: hebrajskiego i greckiego.

Wulfila, Ulfilas – duchowny rzymski pochodzenia grecko-germańskiego, tłumacz Biblii, misjonarz i apostoł Gotów działający w IV wieku. Wulfila urodził się w mieszanej rodzinie. Jego ojciec był Gotem, a matka Greczynką z Kapadocji. Kształcił się w klasztorach na terenie Mezji. Należał do uczniów Euzebiusza z Nikomedii. Pod wpływem swojego nauczyciela, który był biskupem Berytu, Nikomedii i Konstantynopola, stał się wyznawcą doktryny arianizmu, potępionej jako herezja na soborze nicejskim I.

John Wycliffe – angielski teolog, bohater wiary i reformator Kościoła, profesor teologii Uniwersytetu w Oksfordzie i duchowny katolicki związany z ruchem lollardów. Zwalczany przez Kościół katolicki.

Alfonso de Zamora – hiszpański talmudysta i teolog, tłumacz Bibliii.