WMaurice Allais – francuski ekonomista i inżynier, prof. École nationale supérieure des mines de Paris, laureat Nagrody Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii w 1988 roku.
WJacques Attali – francuski ekonomista i wykładowca akademicki, doradca Prezydenta Francji François Mitterranda.
WLouis Bachelier to francuski matematyk i ekonomista, uważany obecnie za pioniera współczesnej matematyki finansowej.
WClaude Frédéric Bastiat – francuski ekonomista wolnorynkowy, filozof i polityk. Zasłynął z tego, iż krytykował poglądy socjalizmu za pomocą przemawiających do wyobraźni czytelnika prostych przykładów. Jest uważany za jednego z prekursorów austriackiej szkoły ekonomii.
WNicolas Baudeau – francuski ekonomista, zwolennik fizjokratyzmu.
WJoseph Louis François Bertrand – matematyk i ekonomista francuski.
WOlivier Blanchard – francuski ekonomista.
WPierre le Pesant Sieur de Boisguilbert, także: Boisguillebert – francuski ekonomista, zaliczany do prekursorów fizjokratyzmu i ekonomii politycznej. Przeciwnik polityki Colberta.
WFrançois Cabarrus Lalanne lub Francisco de Cabarrús I hrabia de Cabarrús, wicehrabia de Rabouilhet – finansista, polityk i człowiek oświecenia o pochodzeniu francusko-baskijskim, naturalizowany w Hiszpanii. Związany z dworem króla Karola III, Karola IV, rządami Manuela Godoya i Józefa Bonapartego. Odegrał decydującą rolę w założeniu Banco Nacional de San Carlos, pierwszej narodowej instytucji finansowej w Hiszpanii.
WJean Antoine Nicolas Caritat markiz de Condorcet – francuski filozof-racjonalista, matematyk, ekonomista i polityk. Jako jeden z pierwszych w historii głosił liberalizm w ekonomii, powszechną i bezpłatną edukację, konstytucjonalizm, równouprawnienie kobiet i ludzi wszystkich ras.
WAntoine Augustin Cournot – francuski filozof, matematyk i ekonomista urodzony w małym miasteczku Gray. Był przedstawicielem lozańskiej szkoły ekonomicznej. Jego największe dzieło to: Badanie nad zasadami matematyki teorii bogactwa.
WPaul-Marie Coûteaux – francuski polityk, poseł do Parlamentu Europejskiego V i VI kadencji.
WGérard Debreu – amerykański ekonomista francuskiego pochodzenia, laureat Nagrody Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii w 1983 r.
WJacques Delors – francuski ekonomista i polityk, eurodeputowany I kadencji, w latach 1981–1984 minister, od 1985 do 1995 przewodniczący trzech kolejnych Komisji Europejskich.
WAntoine Louis Claude Destutt de Tracy (1754-1836) – francuski filozof, ekonomista i polityk. Twórca terminu ideologia. Był przedstawicielem francuskiego oświecenia oraz prekursorem liberalizmu. Należał do tzw. ideologów, czyli grupy filozofów francuskich, którzy na przełomie XVIII i XIX wieku kierując się metodą Condillaca podjęli badania nad pochodzeniem idei. Autor prac Élémens d'idéologie oraz Traité de la volonté et de ses effets. W Polsce myśli Tracy'ego studiował, szerzył i cytował w swoich książkach socjolog Józef Supiński.
WPierre Samuel du Pont de Nemours [] – francuski ekonomista, zwolennik fizjokratyzmu, publicysta i polityk doby rewolucji francuskiej, członek Komisji Edukacji Narodowej.
WEsther Duflo – francusko-amerykańska ekonomistka pracująca na Massachusetts Institute of Technology. Odegrała wiodącą rolę w szerokiej popularyzacji eksperymentów terenowych w ekonomii. Jej główne obszary badań to ubóstwo, ekonomia rozwoju i zagadnienia mikroekonomii ważne dla krajów rozwijających się, takie jak empiryczna ocena efektywności programów rozwojowych, ekonomia edukacji, opieki zdrowotnej, gospodarstwa domowego, czy dostępu do rynków finansowych.
WBarthélemy-Charles-Pierre-Joseph Dunoyer de Segonzac znany jako Charles Dunoyer – był francuskim ekonomistą, przedstawicielem francuskiej szkoły liberalnej.
WFrançoise (Marie-Françoise) Duthu – francuska ekonomistka, działaczka partii Zielonych, eurodeputowana (2004).
WFrançois Perroux – francuski ekonomista, profesor Collège de France. Wykładał również na Université de Lyon (1928–1937) oraz Uniwersytecie Paryskim (1935–1955). W 1944 roku założył Institut de Sciences Economiques Appliquées.
WCharles Gide – francuski ekonomista i teoretyk spółdzielczości.
WLiêm Hoang-Ngoc, wiet. Hoàng Ngọc Liêm – francuski polityk i ekonomista wietnamskiego pochodzenia, wykładowca akademicki, deputowany do Parlamentu Europejskiego VII kadencji.
WMichel Husson – francuski ekonomista marksistowski.
WAurore Lalucq – francuska polityk, ekonomistka i ekolog, posłanka do Parlamentu Europejskiego IX kadencji.
WFrédéric Le Play – francuski myśliciel, reformator społeczny, ekonomista, inżynier oraz pionier badań społecznych. Był profesorem Akademii Górniczej w Paryżu. Jest uważany za twórcę metody monograficznej w badaniach społecznych. Napisał pracę Les ouvriers européens.
WGuillaume-Francois Le Trosne,, jest francuskim prawnikiem i ekonomistą, który pozostaje jedną z głównych postaci fizjokracji, szkoły myślenia założonej przez Francois Quesnay i markiza de Mirabeau w lipcu 1757. Krytykował poglądy merkantylistów. Le Trosne jako jeden z pierwszych ekonomistów posługiwał się pojęciem pojęciem kapitału.
WPierre-Paul Lemercier de La Rivière – ekonomista francuski, zwolennik fizjokratyzmu. Jako pierwszy użył nazwy absolutyzm oświecony.
WBernard Maris – francuski ekonomista i dziennikarz. Zginął podczas zamachu na siedzibę Charlie Hebdo.
WGustave de Molinari – francuski ekonomista polityczny i teoretyk klasycznego liberalizmu pochodzenia belgijskiego.
WJean Omer Marie Gabriel Monnet – francuski polityk i ekonomista, architekt wspólnot europejskich.
WAndré Morellet – francuski ekonomista, pamiętnikarz i filozof.
WPhilibert Orry, hrabia de Vignory i pan de La Chapelle-Godefroy – francuski mąż stanu.
WConstantin Pecqueur – francuski socjalista utopijny, ekonomista.
WThomas Piketty – francuski ekonomista badający zjawisko nierówności dochodowych. Dyrektor ds. badań w École des hautes études en sciences sociales (EHESS) oraz profesor w Paris School of Economics. Autor bestsellerowej książki Capital in the Twenty-First Century (2013), w której opisuje problem nierównomiernej dystrybucji bogactwa i postępujących nierówności dochodowych w krajach rozwiniętych. Jego zdaniem nierówności te rosną wtedy, gdy dochody z kapitału przekraczają tempo wzrostu gospodarczego. Jako rozwiązanie tego problemu proponuje globalny podatek od zysków kapitałowych.
WPierre-Joseph Proudhon – francuski polityk, ekonomista, socjolog i dziennikarz. Uważany za ojca anarchizmu, jako pierwszy proponowany przez siebie system nazwał anarchią a siebie samego anarchistą . Stworzył podwaliny pod anarchistyczny indywidualizm, gwałtownie atakował państwo, Kościół oraz system kapitalistyczny.
WRobert Rochefort – francuski socjolog, ekonomista, polityk, poseł do Parlamentu Europejskiego VII i VIII kadencji.
WPellegrino Rossi − włoski ekonomista, polityk i prawnik, wysoki urzędnik monarchii lipcowej, minister sprawiedliwości Państwa Kościelnego podczas rządów Piusa IX.
WJean-Baptiste Say – francuski przedsiębiorca i ekonomista, przedstawiciel francuskiego nurtu ekonomii klasycznej.
WDominique Strauss-Kahn, zwany DSK – francuski polityk, minister we francuskich rządach, w latach 2007–2011 dyrektor zarządzający Międzynarodowego Funduszu Walutowego.
WJoseph Marie Terray – francuski polityk, generalny kontroler finansów i minister floty we Francji Ludwika XV.
WJean Tirole – francuski ekonomista. W 2014 r. został wyróżniony Nagrodą Erwina Pleina Nemmersa w dziedzinie ekonomii. W 2014 otrzymał też Nagrodę Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii za „analizę siły rynku oraz regulacji”.
WJean-Claude Trichet – francuski ekonomista i bankowiec, w latach 1993–2003 prezes Banku Francji, od 2003 do 2011 prezes Europejskiego Banku Centralnego.
WAnne-Robert-Jacques Turgot – główny kontroler finansów, generalny kontroler finansów w państwie Ludwika XVI, próbował naprawić sytuację finansową ówczesnej Francji poprzez m.in. próbę nałożenia podatków na szlachtę i duchowieństwo, ograniczenie wydatków dworskich oraz przeprowadzenie reform takich jak: swoboda handlu zbożem, zniesienie ograniczeń cechowych, zamiana szarwarków chłopskich na specjalny podatek itd. Popierał doktrynę fizjokratyzmu i był jednym z jej najwybitniejszych przedstawicieli. Był jednym z autorów Wielkiej Encyklopedii Francuskiej.
WAlban de Villeneuve-Bargemont – francuski ekonomista i konserwatywny polityk, monarchista, brał udział w życiu politycznym cesarstwa napoleońskiego i restauracji. Z przerwami piastował funkcję prefekta, popierał powstanie rojalistów wywołane przez Karolinę Burbon-Sycylijską w 1832 roku. Nie akceptował rządów orleanistów i Ludwika Filipa I. Należał do Akademii Nauk Moralnych i Politycznych Instytutu Francji. Mimo swoich skrajnie konserwatywnych poglądów opowiadał się za polepszeniem bytu robotników i rozwojem praw pracowniczych. Uznawany jest za jednego z tych ekonomistów, którzy stworzyli podstawy do rozwoju w późniejszych dziesięcioleciach katolickiej nauki społecznej. Napisał znany podręcznik do ekonomii politycznej Histoire de l`Economie Politique (1841).
WLéon Walras – francuski ekonomista, założył matematyczną szkołę w ekonomii, stworzył matematyczną teorię ogólnej równowagi ekonomicznej.
WLudwik Franciszek Michał Reymond Wołowski – francuski ekonomista i adwokat pochodzenia polskiego. Również publicysta i działacz społeczny.